පියුමක් ද ඔබ ?

part 16

යකෝ මෙව්වනෙ ගෙවල්. මොනා උනත් ඉදල ඉදල මාත් පය ගහල තියෙන්නෙ බර අත්තකටනෙ. උදාරයි ශනූ උදාරයි.

කාර් එක ගේට් එකෙන් ඇතුලට දානකොට ඒ ගේ විසාලත්වය  දැකල මගේ කට නිකට ගාව ලගට ආවෙ නැති ටික විතරයි. ඇයි යකෝ.. රනිල් මාමාටවත් නැතුව ඇතිනෙ මෙච්චර ලස්සන ගෙවල්. කමක් නෑ කමක් නෑ. වැඩිය හූල්ලන්න හොද නෑ මොකද ඉතින් අනාගතේ මන් එන්න ඉන්නෙ මේවටනෙ. නෙත්රූ අක්කලගෙ ගෙදර තට්ටු තුනක ගෙයක්. ලොකු ගාර්ඩන් එකක් තිබ්බෙ නැතත් තියෙන ඉඩ ටිකෙන් ලස්සනට ඒක හදල තිබ්බා. හැබැයි ඒ ගෙදර කොච්චර ලස්සන සැප පහසු ගෙයක් උනත් මගේ හිතට හරි අමුත්තක් දැනුනා. හරියට නිකන් පාලුවට ගියපු ගේක හැගීමක් වගේ. සමහරවිට ඒ මේ ගෙදර අයට සල්ලිවලට ගන්න බැරි දෙයක් නිසා වෙන්න ඇති. ඔව් ඉතින්, කොච්චර සැප සම්පත් තිබුනත් සතුටක් නැති ගෙදරක් හරියට කිචන් එකක් නැති ගෙදරක් වගේනෙ. හිහී.. මරු උපමාව හැබැයි. අන්න ඒ උපමාවෙන් ඔප්පු වෙනවා මේ ශනූගෙ සිංහල භාශාව පිළිබඳ ප්‍රාචීණත්වය. උදාර කෙල්ලෙක් මන්.

බහින්න

කියන්න ඕනෙ නෑ බන් මන් බහිනවා තමා. මොකද ඉතින් මෙච්චර දුරක් ගෙවන් ආවෙ කාර් එක ඇතුලට වෙලා ඉන්න ඈ... හිතුවට ඕවා කට ඇරල කියන්න ගියෙ නෑ ඉතින් මන් මොකද කිව්වොත් එහෙම ඊලගට අනිත් පැත්තට කන පුරෝල අහගන්න වෙන නිසා. කාර් එකෙන් බැහැල ගෙට අඩිය තිබ්බා විතරයි කොහෙදෝ ඉදල ආපු වල් පාත්තියක් මගේ ඇගට පැන්නා.

අනේ මගේ සංකොටෝ... ඔයා නැතුව පාලුවෙන් ඒයි මන් හිටියෙ

අයින් වෙයන්කො බන්... මොන වදයක් ද හලෝ මේ

දැන් ඔයැයිට මාව වදයක් වෙලාද රත්තරනේ... හහ්... තොට ගෑනියෙක් හම්බුන විතරයි මාවත් වදයක් උනා එහෙනම් නේද ? හාකො හාකො...