Savaşcı / AOT

〃Hikayeler〃

Yazar'dan;

Levi kapalı olan gözlerini açtı ve tam yanında yatan Anabel'i gördü. Bir kaç saniye kendine gelmeye çalıştı.

Sonrasında tekrardan odağını Anabel'e çevirdi. Anabel'in yüzüne düşmüş bir kaç tutam saçı kulağının arkasına ittirdi. Kendi üzerinde olan battaniyeyi de Anabel'in üzerine geçirdi.

Yeniden yüzüne baktı. Çok güzel uyuduğunu düşündü. Huzurlu görünüyordu. Bir süre seyre daldı. İçinde anlamlandıramadığı hisler vardı. Bu hislerden rahatsız olmuyordu ama ne olduğunu bilememek Levi'ı rahatsız ediyordu.

Saatlerce burada kalabilir, Anabel'i izleyebilirdi. Neden böyle düşündüğünü de bilmiyordu. Konu Anabel olunca farklı duygular hissediyordu. Levi için bu duygular yeniydi.

Anabel hareketlenmeye başlayınca gözlerini hızla geri kapadı. Neden böyle yapmıştı emin değildi. Her şey aniden gelişmişti.

Levi'ın tam tersine Anabel gözlerini açtı. Bir kaç saniye nerede olduğunu kavrayamadı. Hemen sonrasında Levi'ı görünce dün yaşanan her şey aklına geldi.

Levi'ın göğsünde ağlamış üstüne üstlük yanına yatmıştı. Tam bu sırada Levi gözlerini açsaydı Anabel'in domatese dönmüş yüzünü görebilirdi.

Yattığı yerden oturur pozisyonda doğruldu. Üzerinde duran battaniyeyi yere düşmeden son anda tuttu.

Ayağa kalktı ve battaniye silkeledi. Sonrasında geri dönüp Levi'ın üzerine örttü. Kenarda duran sandalyelerden birini sedyenin yanına koyup oturdu. Bu sefer izleme sırası Anabel'e geçti.

O da Levi'ın yüzüne baktı. Sakince uyuduğunu düşündü. Anabel Levi'ın yüzüne düşmüş bir kaç saç tutamını kulağının arkasına itekledi.

Bu sefer gözlerini yüzünden ayırdı ve kafasında olan bandaja baktı. Bir süre öylece baktı.

'Özür dilerim' diye fısıldadı. 'Benim yüzümden bu haldesin' diyerek cümlelerine devam etti.

Gözünden akacak yaşları var gücüyle tutuyordu. 'Beni suçlamadığını söyledin ama kendimi suçlamaktan alıkoyamıyorum' dedi ve sustu.

Bir süre öylece yere baktı. Sonrasında gözlerini Levi'a çevirdi, son kez baktı ve ayağa kalktı. Arkasına bakmadan kapıyı açtı ve dışarı çıktı. Ardından kapıyı kapattı.

Levi kapının kapanma sesi ile gözlerini açtı. Anabel'in kendisini suçlamamasını sağlayacaktı...

Anabel'den;

Dışarı çıktığım gibi Thomas'ı aramaya koyuldum. Çok geçmeden yemekhaneye girecekken onu yakaladım. 'Thomas'

Thomas ona seslenmemle yürümeyi bıraktı ve bana baktı. Adımlarını yemekhane tarafından değiştirdi ve bana doğru geldi.

'Günaydın'

'Günaydın Thomas'

'Bugün daha iyi görünüyorsun?'

'Evet çünkü Levi uyandı!! Haber etmek için seni arıyordum'

'Öylemi. Ne güzel, o zaman gidip kontrollerini yapayım' dedi ve Levi'ın yattığı yere doğru yöneldi.

Thomas'ı gitmeden kolundan durdurdum. 'Şuan da uyuyor'

'Nasıl yani? Uyandığını söylemiştin?'

'Evet ama dün gece uyandı'

'Neden o zaman gelip bana haber etmedin?'

'Şeeyy'