THE RUTHLESS BILLIONAIRE BABYSITS ME (R18+)

Chapter Twenty-Seven

CHAPTER TWENTY-SEVEN

ADAM MEADOWS

The meeting concluded swiftly. I powered up my secure laptop and accessed the encrypted folder housing intricate details of my adversary's financials, business maneuvers—both lawful and illicit—and impending contracts. Ito ang dahilan kaya mabilis akong magtagumpay. Nababantayan ko ang bawat galaw nila at napaghahandaan kung paano sila titirahin.

At isa sa matagal ko nang pinaghahandaan ay ang pagsira ko sa Crystal Empire. Hindi lang business nila ang pababagsakin ko. Uubusin ko rin ang lahi nila tulad ng ginawa nila sa pamilya ko. An eye for an eye. A tooth for a tooth.

My phone pinged with a message from Jazzlene. It was sent from her messenger, pero si Leigh ang nag-message, sinabing sunduin ko nang mas maaga si Jazz dahil nasa clinic ito at hinimatay raw kanina

F*ck.

Hindi ako nag-aksaya ng oras. I dialed her number at 'yong Leigh pa rin ang nabosesan ko sa kabilang linya. "Hello?"

"What happened?"

"May babaeng sumugod dito sa kaniya kanina. Hindi namin alam kung ano'ng nangyari dahil sa gym sila nag-usap. No'ng sinundan namin sila ro'n, puro dugo na 'yong uniform ni Jazz. Dumudugo 'yong ilong niya no'ng hinimatay siya."

"Who did that to her?"

"Lexi. 'Yon ang binanggit na pangalan ni Jazz no'ng medyo nagising siya kani—"

Hindi ko na pinatapos ang salita niya. I ended the call and took my keys and stormed off the office. That f*cking Lexi.

-ˋˏ✄┈┈┈┈

Dahil sa hidden tracking app na in-install ko noon nang palihim sa phone ni Lexi, mabilis kong nalaman ang kinaroroonan niya. Sinundan ko ang location niya at mukhang galing nga siya roon sa university nila kung saan pumapasok si Jazzlene.

Noong nag-abot na ang sasakyan namin, nag-over take ako at humarang sa daraanan niya. Huminto siya. Knowing Lexi, ayaw niya na naaabala sa pagmamaneho. Pero hindi niya ako binusinahan para paalisin sa harap niya dahil nakilala niya ang sasakyan ko. Mabilis akong bumaba at nilapitan ang sasakyan niya. Hinampas ko ang bintana sa tapat ng passenger seat para buksan niya ang pinto.

Nang mai-unlock niya 'yon, agad akong pumasok sa loob. Oras na maisara ko ang pinto sa gilid ko, dumukwang ako sa kaniya and I closed my hands around her throat, resisting the urge to squeeze.

"A-Ad—" Tinatampal niya ang braso ko at pinipilit na bumitiw ako sa kaniya. But I didn't.

I'd never laid a hand on a woman outside the bedroom—and only with their consent—but I was on the verge of losing control. Mas hinigpitan ko ang pagsakal sa kaniya para malaman niyang mali ang desisyon niyang puntiryahin si Jazz.

"What did you do to her?" I asked, still grasping her throat. Bahagya ko na 'yong niluwagan para makasagot siya.

"Her? You mean that little slut?" Nanginig lalo ang laman ko sa sinabi niya. Ako lang ang may karapatang tawagin ng gano'n si Jazz.

"Yeah. What did you do to my little slut, huh? And who the f*ck gave you the right to hurt her?"

"B-Bita—" Sinubukan niya uli hampasin ang mga braso ko nang muling humigpit ang pagsakal ko sa kaniya.

"Answer me!"

"I—I'm sorry!"

'Tsaka ko pa lang siya binitiwan. Umubo siya nang umubo habang nakahawak sa leeg niya at nakayuko. Nagluluha ang mga mata but I don't f*cking care. "If you ever lay a finger on her again, I won't hesitate to end you."