The Elixir Project [Gen L Society #4]

Chapter 22

Charlie

Hindi ko pa nababasa ang text ni André kahit na nakauwi na ako sa apartment namin. Pagkakita ko palang ng "Hey Dad" sa unahan ng text, ramdam ko na kung gaano kaseryoso ang laman nito.

Siguro hindi ko na dapat siya tinanong pa kung bakit siya galit sa stepmom niya. Hindi na dapat ako nakikialam sa buhay ni André.

Pero nang makita ko siya kanina sa restaurant, hindi ko na naman napigilan ang sarili ko. Lalo na noong narinig kong pinipilit siyang sumamang makipag-bonding kasama ang stepmom niya.

Kung anuman ang dahilan ng galit ni André sa stepmom niya, naniniwala akong galing ito sa isang malalim at madilim na lugar.

"Charlie, hindi ka naman kumakain ng cake," puna ni Fina habang kumakain kami ng hapunan. Binigay ko sa kanya ang cake na ginawa ni André.

"Himala yata at kumakain ka ngayon?" puna ko.

"Sakto nga eh dahil nagke-crave ako nito. Sino ang nag-bake nito? Si Chef Bong ba?"

Umiling ako sabay subo ng cake. "Si André."

Nanlaki ang mga mata ni Fina. "Si André? Nagbe-bake siya? Eh, pero teka, hindi ba hindi naman siya nagtatrabaho tuwing Sabado at Linggo doon?"

Sumubo ulit ako ng cake. In fairness, masarap ang timpla niya. Mukhang may talento siya sa pagbe-bake ah. "Hindi ko rin alam," sagot ko.

"Pero ang sarap talaga neto ha," sambit ulit ni Fina.

Tumango lang ako. "Ikaw? Kailan ka magpapa-checkup?"

Napatigil si Fina sa pagsubo ng cake. "Ah, hindi ko pa alam. Kailangan ko pang tapusin yong plates natin. Tapos mo na ba?"

Ako naman ang natahimik ngayon. Hindi ko pa tapos ang plates ko, pero kailangan kong magtrabaho. Sayang ang kita sa isang araw na hindi ako magtatrabaho. Pambayad ko rin ng upa ko dito sa apartment namin yon.

"Charlie, napapansin ko lang na nale-late ka na sa pagpasa ng mga plates natin. Di ba kailangan nating i-maintain ang grades para manatili tayong scholar?"

"Alam ko, Fina. Sinusubukan ko namang tapusin ang mga plates natin. Kailangan ko lang talagang magtrabaho."

"Huwag mo rin sanang pabayaan ang pag-aaral mo," paalala pa niya sa akin.

"Kaya ko namang pagsabayin," usal ko.

Bumuntong-hininga siya sa aking harapan. "Nag-aalala lang ako sa kalusugan mo. Halos hindi ka na natutulog."

Napalunok ako. May punto naman siya. Minsan, nagtatrabaho rin ako kahit weekdays pagkatapos ng klase namin. Pumapayag naman ang manager sa restaurant. Dahil kung hindi ako magtatrabaho, saan ako kukuha ng pera sa araw-araw? Wala naman akong ibang maaasahan.