The Elixir Project [Gen L Society #4]

Chapter 37

Charlie

"Congratulations to the Grade Two honor students," anunsiyo ng emcee sa stage habang pinapalakpakan namin ang mga naka-linyang estudyante doon. Kasama dito ang anak kong si Clau.

Pitong taon na rin ang lumipas simula noong araw na nalaman ko ang katotohanan tungkol sa pagkamatay ni Kuya Chester. Halu-halong emosiyon ang naramdaman ko. Hindi ko alam kung magagalit ba ako o maaawa o malulungkot sa nangyari kay André.

Pero, sa ngayon, gusto ko nalang ituon ang atensiyon ko sa pag-aalaga sa anak namin pati na rin sa pag-re-review ko para sa Architecture Licensure Exam. Hindi ko kasi naipasa ang exam noong unang subok ko dahil na rin sa pagkabusy ko sa pag-aalaga sa aming anak. Nawalan ako ng confidence sa sarili ko ng ilang taon. Pakiramdam ko ay hindi talaga para sa akin ang pagiging arkitekto.

"Ang galing talaga ng anak ko!" Hinalikan ko ang batang babae nang marating niya ako sa baba ng stage.

"Thank you, mama. Thank you, papa," sabi nito sa akin at sa lalaking katabi ko sa assigned na upuan ng mga parents. Si Eko na kasi ang nakilala niyang tatay simula pagkabata.

"You're welcome, Clau," sagot ni Eko. "Oh, saan mo gustong kumain mamaya? Sa Jollibee?"

"Opo, papa!"

Matapos ang graduation ceremony ay pumunta na rin kami sa restaurant para kumain. Hindi rin ako nagtagal dahil sa natanggap kong text mula kay papa. "Anak, dalawin kita mamaya sa condo mo."

Binilisan ko ang pagkain para masundo namin si tatay mamaya sa terminal at para makapaglinis pa ako sa condo na medyo magulo ngayon.

"Oh, tol, hinay-hinay sa pagkain. Baka mabilaukan ka," paalala ni Eko.

"Parating raw sina tatay kaya kailangan kong maglinis sa condo," sabi ko.

"Sige, hatid ko na kayo."

Halos isang oras ang inabot namin papunta sa condo gamit ang kotse ni Eko kahit na malapit lang naman dito. Naabutan pa kasi namin ang rush hour.

Hingal na hingal ako nang makarating kami sa condo. One bedroom unit ang kinuha ko at medyo pasok naman sa budget ko ngayon. Lumipat ako malapit sa company kung saan ako nag-i-intern kaya mas madali para sa akin ang pag-commute bilang wala pa naman akong pambili ng kotse.

Ilang oras ang inabot ko sa paglilinis habang nakatulog na rin ang anak ko sa kwarto. Naglaba na rin ako at nagsaing ng kanin para sakto mamaya pagdating ni tatay.

Maya't maya pa ay narinig ko na ang pagkatok mula sa pintuan. Binuksan ko agad ito at bumungad sa akin si tatay na nakatayo sa aking harapan. "Kumusta ang anak at apo kong magaganda?"

"Pa!" Niyakap ko siya nang mahigpit. Matapos ang ilang taong pagte-therapy niya ay nakabalik na ulit ang lakas sa mga binti niya. Kaya ngayon ay hindi na niya kailangang gumamit ng wheelchair.