The Elixir Project [Gen L Society #4]

Chapter 26

Charlie

Sabi nila, kapag naka-graduate ka na, magiging madali nalang ang paghahanap ng trabaho at kumita ng pera.

Pero, para lang 'yon sa mga naka-graduate ng college.

At sa mga katulad ko namang bumagsak at hindi maipagpatuloy ang pag-aaral... goodluck nalang sa paghahanap ng pera.

"Tol, galaw galaw para hindi ma-stroke, uy!" Siniko ako ng isang lalaking mas malaki at matangkad kaysa sa akin.

"Aray, Eko naman!" Napangiwi ako nang tapikin niya ang aking likuran.

"Tulala ka eh! Ang dami pang sasakyang naghihintay o," ani ng kababata ko na puno na rin ng pawis ang mukha.

Napatingin ako sa kotseng katabi ko na kanina ko pa dapat tinapos. May sira ang makina nito kaya nila pinaayos dito sa talyer kung saan ako nagtatrabaho.

Matapos kong bumagsak sa isang sem last year, nawalan na ako ng ganang bumalik sa pag-aaral ko ng architecture. Third na dapat ako ngayong taon eh.

Sa dami ng mga nangyari sa buong dalawang taon ko sa college, hindi na dapat ako nagtataka kung bakit ako bumagsak.

Sa totoo lang, hindi ko naman talaga pangarap na maging isang architect. Basta ang pangarap ko lang ay ang magkaroon ng trabahong makakapagbigay ng malaking pera sa akin para matulungan ko ang mga magulang ko.

Pero, ngayon, hindi ko na alam kung paano ko pa ito matutupad. Kaya nga hindi ko rin magawang umuwi sa probinsiya dahil wala akong mukhang maiharap kina papa.

"Hindi ka na ba talaga mag-aaral ulit?" tanong ni Eko sa akin kaya napatingin ako sa kanya.

"Eh ikaw rin naman ah. Bat di ka mag-kolehiyo?" asik ko.

"Wow ah. Ang sakit mo rin sa bagang. Hindi ba pwedeng nag-iipon lang ng pang-tuition?" depensa pa ng kaibigan ko.

"Oh, eh di ganon rin ako."

"Okay. Sabi mo eh."

"Hoy, magtrabaho kayo. Huwag puro daldal," utos ni Mang Erik na tatay ni Eko.

"Ikaw kasi," paninisi ko sa aking kaibigan.

Pinandilatan ako ni Eko. "Anong ako? Ikaw kaya."

Umiling nalang ako at bumalik na kami sa trabaho. Sanay naman ako sa pag-aayos ng mga sasakyan dahil dating mekaniko si tatay. Dinadala niya ako dati sa talyer namin tapos nakikita ko yong mga magagarang kotse ng mga kliyente nila.

Simula noon, pinangarap ko ring magkaroon ng sarili kong sasakyan. Akala ko matutupad ko agad ito kapag naging architect ako.

Pero, wala eh. Malas talaga ako. Siguro magiging mahirap nalang ako buong buhay ko. Bawi nalang sa next life... kung meron man.