𝐅𝐀𝐑𝐄𝐋𝐄𝐑 (+18)

7

"İnci"

Adımı duymamla sıktığım nefeslerimi rahat bıraktım, bilincim hızla açılırken rahatsızlıkla doğruldum.

"İyimisin sen, kabusmu gördün"

Elinde tuttuğu bardağı bana doğru uzattığında, soğuk görünen suyu hafifçe içtim.
İçimin yangını hafifçe sönerken, alnıma düşen saçları geriye çektim bugün endişeli uyanmıştım ama nedenini bilemiyordum.

"Günaydın, teşekkür ederim iyiyim"

Gözlerim saate kaydığında altıyı gösteriyordu, elimden aldığı boş bardağı masaya gelişi güzel bırakıp kot pantolonunu tek hamlede uzun bacaklarına geçirdi.

"Elini yüzünü yıka, cicilerinide giy temiz kız ol hazırlan"

Dinç bir ifadeyle konuşurken, yüzü ciddiydi gözlerimi devirmek istesemde bundan vazgeçip ayağa kalktım.
Bacağımda ki yara günden güne iyiye gidiyordu, kolumda ki pek ağrımıyordu.
Bana aldığı topuklu ayakkabıyı giyip banyoya ilerledim, elimi yüzümü yıkayıp dağılmış saçlarımı taradım hava fazlasıyla sıcaktı.

"Hadi çık sıra bende"

Kapıya bir kaç kez vurduğunda, daha gireli beş dakika bile olmadığını biliyordum.

"Uyuzluk yapma başka banyo yokmu bu evde"

Dün gördüğüm nemlendirici hala yerinde duruyordu, kullandıktan sonra tuvalet ihtiyacımı giderip ellerimi yıkayarak çıktım karşımda bir anda onu görmemle sıçradım.

"Yahu sen hastamısın?"

Kısık gözlerimle çatık kaşlarına bakarken bugün neden bu kadar ciddi olduğunu bilmek istiyordum.

"Aferim güzel olmuşsun, çekil şimdi"

Bir anlığına beni süzerken dudaklarıma bakarak, banyoya girdi.
Sabırlardan sabır çekerken, odaya girip son kez yatağa baktım daha sonra camdan dışarıyı izlemeye başladım burada son günümdü.
Mikslenmiş kokusu yine odada geziyordu, komidinin üzerinde ki kokuyu elime aldım kapağını açıp hafifçe kokladığımda kapı sesi duyuldu.

"Al senin olsun, kokladıkça hatırlarsın"

Tşörtüyle önce yüzünü sildi, daha sonrada tek hamlede üzerine geçirdi görgüsüz ucube.

"İlk işim seni unutmak olacak, hiç şüphen olmasın"

Umursamazca göz devirirken elime siyah bi poşeti uzattı.

"Bunlar sana alınan kıyafetlerdi, bari bunları götür ben giyecek değilim"

İtiraz etmeden aldım, nasıl olsa gittikten sonra çöpe atardım odanın kapısını açarak geçmemi bekledi.
İçimde oluşan heycanlı dürtüyü durduramıyordum, özgürlüğüme gidiyordum resmen.

"Otopark katına ineceğiz gel"

Küçük bir asansör kapısının önünde durduğunda bunu yeni fark etmiştim, ev o kadar büyüktü ki incelenecek bir çok şey vardı ama artık önemi yoktu.

"Ne yapacaksın özgür kalınca"

Dar asansöre bindiğimizde, sırtımı aynaya yaslayarak düğmeye basışını izledim.

"Neden söyleyim sana ne ilgilendirir?"

Umursamaz tavrımla kaşları hafifçe çatıldı, zaten bugün nedense sert bir tavrı vardı.

"Sana iki seçenek sunacağım"

Bu kez kaşları çatılan ben olmuştum, benden yine çeteye girmemi istemeyecekti umarım.
Belkide bu yüzden bana başından beri iyi davranıyordu.