𝐅𝐀𝐑𝐄𝐋𝐄𝐑 (+18)

12

"Yavuzu o hale sen mi getirdin?"

Yaklaşık yirmi dakika geçmişti sessizliğimizin ardından diken üstünde gibiydim.
Bana karşı hoşlantı duyduğunu anlamaya başlıyordum ama bunu sormaya cesaretim yoktu.
Bana söylediği o sözler aklımın orta yerinde hala rahatsız edici derecede bekliyordu.

"Hayır"

İç çekerken pozisyonumuzdan dolayı başımda göğsüyle inip kalkmıştı.

"Konta rica ettim.."

Gözlerim kocaman açılırken göğsünden sertçe kalktım, ellerini önünde birleştirip sakince bana baktı.

"Senin yüzünden o insanlarla kavga ettim! yakında evimizden olacağız her gelişinde bir bela açıyorsun"

Sesimi fısıltılı tutsamda deli gibi bağırmak karşımda ki adamdan olabildiğince kaçmak istiyordum.

"Üzgünüm haklısın, normal bir adam değilim sürekli bela açmamda cabası, ama bu durumu düzeltirim"

Sonuna doğru kararlı bir ses tonuyla konuşurken, ciddi yüz ifadesi düşünceli bir hal aldı.

"Bakma öyle kızım, haketmişti"

Kafasını geriye doğru yorgunlukla yatırırken, esmer teninde ki tüm damarlar gözümün önüne geldi.

"Ben uçurumun dibindeyim, nasıl çıkarım diye düşünmekten çok yoruldum"

Sesim hafifçe titrerken yanından kalkıp yatağımın kenarına oturdum, sözlerimle dilini ağzının içerisinde gezdirmeyi bıraktı.

"Birde sen! herşeyi dahada berbat ediyorsun"

Önce annem sonra babam, işsizlik! adilin sorumluluğu sanki hayali bir yük omzumdan aşağıya itiyordu beni.

"En son ailesiyle kahvaltı yapmış birine göre, fazla olgunsun"

Kafasını yavaşça kaldırıp bana doğru bakarken, sözlerinin devamını bekledim.

"Yalan söyledin değil mi?"

Gözlerim yakalanmanın verdiği ağırlıkla dolmuştu, hiç ailesini kötüleyen biri olamamıştım ki zaten.

"Evet.."

Kısık sesimi duyduktan sonra yerinde doğrularak yanıma doğru temkinlice geldi.
Nedense şu an yanıma yaklaşmasından ürkmüyordum.

"Kont, o binada bir kadın ölmüş demişti annenmiydi?"

Sesi korkak bir serçeyle konuşmaya çalışan çocuk kadar masum ve sakindi.
Gözlerim dolarken, boğazım düğüm düğüm olmuştu ağzımı bir kaç kez açıp cevap vermek istedim ama tek kelime etsem ağlayacak gibiydim.

"Melek bir kez daha melek olmaz, anneler ölmez.
O hep burada, bu küçük kızın yanında kalacak"

İşaret parmağını usulca kalbimin üstüne bastırdığında, kafamı güçsüzlükle yüzüne kaldırdım.
Ciddi yüz hatları gözlerinden ötürü yumuşak duruyordu, yada bana öyle bakıyordu.