NEFES (+18)

4. Bölüm

Bazen yanlış olduğunu bile bile bazı kararlar almak zorunda kalırdı insan, maalesef bende yanlış olduğunu bile bile bir karar almıştım bu işin sonu ne olacak bilmiyordum ama tek istediğim Mert'in yaşamasıydı.

"Alo kızım orda mısın? Heey! Kime diyorum ben" beni yaşadığım şoktan kısa süreliğine çıkaran kişi yine o şoku yaşamama sebep olan kişiydi, Hande'nin sesiyle kendime geldim "Ne diyorsun Hande sen?" kelimeler dudaklarımdan benden bağımsız bir şekilde dökülmüştü.

"Ne dediğimi duydun işte. Şimdi bana nerede olduğunu söyle çabuk."

"Hastanedeyim."

"Bekle geliyorum."

Telefon kapandıktan sonra kafamda bir sürü soru oluştu. Ne demek sevgili? Hem orası o adamın mekanımıydı? En önemli sorumsa bu adam ünlü falan mı? Hadi ama ya ne olurdu normal bir insan olsaydı gerçi ben kaşınmıştım adamın yanındaki korumalar bile onun sıradan biri olmadığının kanıtıydı. Daha fazla düşünmek istemiyordum Hande büyük ihtimal bu adamı tanıyordu gelince ona her şeyi anlatacak ve kafamdaki sorulara cevap bulacaltım.

                                 ...

"Sana inanamıyorum Duru bunu nasıl yaparsın?" Hande'ye her şeyi en başından anlatmıştım şu an ise bana şok olmuş gözlerle bakıyordu.

"Hande lütfen üstüme gelme mecburdum." dedim şu an tek ihtiyacım olan şey beni anlamsıydı. "Her şeye tamam diyelim ama bana nasıl söylemezsin?" diye bir sitemde bulundu. "Söyleyecektim, bugün her şeyi anlatacaktım sana." eğer Hande beni aramasaydı zaten ben onu arayıp her şeyi anlatacaktım.

"Hande o adam kim biliyor musun?" kimdi o adam niye haber olmuştuk? Hande derin bir nefes alıp konuşmaya başladı "Öncelikle çok önemli bir iş adamı ama açık konuşmak gerekirse bu bir kılıf nasıl söylenir bilmiyorum ama babam gibi işte hatta bir kaç kez ailecek yemek falanda yemiştik kesin olarak bildiğim tek şey ise tehlikeli olduğu." Hande'nin söyledikleriyle derin bir nefes alma sırası bana geçmişti. Hande'nin babasını çok yakından tanıyordum bazen orda kaldığım zamanlarda olmuştu özünde iyi bir insandı bana ve Mert'e çok yardımcı olmuştu ama tehlikeli işler yaptığını biliyordum, Mafyatik işler.

"Üstelik bu adam en üst gibi bir şey babam bile ondan çekiniyor gibi. Bir kez babam annemle konuşurken duymuştum yaşı henüz diğer bölge liderlerinden küçük olmasına rağmen hepsi ondan korkuyormuş babası erken vefat edince tüm işleri o devralmış şimdi bölge lideri ne diye sorma bende bilmiyorum sadece duydum işte." Sıçmıştım.

"Hande sen ciddi misin?" tek umudum bunların korkunç bir şakadan ibaret olmasıydı.
Hande bana maalesef ciddiyim bakışları attı. "Peki ben şimdi ne yapacağım?" dedim çünkü ne yapacağımı bilmiyorum. "Öncelikle sakin ol. Arslan senin peşine düşmez zaten yanında ne zaman bir kız görülse sevgililer haberi yapılıyor senlik hiç bir şey yok tekrar yanında bir kız görülmesine bakar her şeyin unutulması" bu biraz içimi rahatlamıştı "O zaman benlik sorun yok diyorsun?" emin olmak için sordum. Güven verir bir şekilde gülümseyip "Yok." dedi.

Aniden aklıma gelen şeyle utana sıkıla "Sence hamile kalmışmıyımdır?" diye sordum. Hande bana bakıp "Biliyorum ki ilk de zor gibi hem bu adam nasıl korunmadı çok dikkatli biri."

"Sabah doğum kontrol hapı içmemi istedi sonra kardeşleri geldi galiba bende bir şekilde içmeden kaçtım."

"Bir dakika bu adam seni kendi evine mi götürdü?" Hande'nin şaşkın bakışları altındaki sorusuna çok sıradan bir şekilde"Evet." diye cevap verdim. "Bu adam kimseyi evine götürmez ki genelde hep otele giderler bizim kızlardan duymuştum." aslında bende şaşırmıştım evine götürmesine ama pek önemsemedim "Bilmiyorum Hande onu bunu bırakta hamile değilsem ne yapacağım?" diye sordum "Dediğim gibi ilk geceden zor ama ne kadar yaptınız?" evet Hande bu tür şeyleri hiç çekinmeden konuşabilen bir arkadaştı bir keresinde bana sen hiç yapmadığın için bu kadar gerginsin demişti ve genelde her ne kadar bilmek istemesemde tüm yatak ilişkilerin bana anlatırdı bu tür şeyler onun için çok normal sayılırdı.

"Sabaha kadar" şu an yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum Hande bana bakıp gür bir kahkaha patlattı "Şuna bak ya nasılda kızardı. Ayy sonunda ya gözüm açık gitmiyeceğim."

"Hande saçmalama lütfen soruma cevap ver." diye kızdım ona "Valla gerçekten sabaha kadar yaptıysanız ihtimal daha büyük." derin bir nefes aldım gerçekten sabah kadar...

"Peki ya olmadıysa ne yapacağım?" gerçekten olmadıysa ne yapacaktım tekrar başak biriyle olmak istemiyordum. "Bir hafta bekliyelim sonra test yaparız eğer olmadıysa korkma bir şeyler düşünürüz." Hande bana güven veriyordu yanımda olduğunu bilmek o kadar iyi geliyordu ki.
   
                                ...

1 hafta sonra

Şu an Hande'nin evindeydim 5 gündür onlarda kalıyordum ev sahibinin dediklerini Hande'ye anlatınca beni kendi evine çağırmıştı önce kabul etmedim ama Hande tabiri caizse ağzıma sıçmıştı bende başka sansım olmadığından kabul etmiştim Mert iki gün önce hastaneden taburcu oldu ve buraya geldiğinden beri çok mutluydu Hande'nin ailesi gerçekten çok iyi insanlardı bana ve Mert'e bu zamana kadar çok yardımcı oldular ilk geldiğim zaman Ümit amca bana bir baba edasıyla yaklaşıp Arslan'ı sormuştu, bir yanlış anlaşılma olduğunu söyleyince daha fazla üstelememişti.

Yelda teyze ve Ümit amca bu zamana kadar görmediğim bir anne ve baba gibiydi bu içten içe canımı yakıyordu her konuda çok fazla düşünceli davranıyorladı.
"Ümit amca ben yemeğimin hepşini birildim ne jamam oyun onicaz?" dedi Mert, sesi çok heyecanlı çıkmıştı Ümit amca eğer yemeğinin hepsini yerse onunla bilgisayar oyunu oynayacağını söylemişti. "Ablacığım rahat bırak Ümit amcayı." dedim bende. "Duru kızm asıl sen rahat bırak artık bizi demi küçük adam?" dedi Ümit amca "Evet abla ya aşıl şen bizi rahat birak."

Ben hayretle Mert'e bakarken yemek masasında kahka sesleri yükseldi. Ümit amca ayağı kalkıp Mert'in yanına geldi onu kucağına alıp "Hadi bakalım küçük adam gelde ifadeni alayım bir güzel bu oyunda kimse beni yenemez." dedi. Beraber salona doğru gittiler en son duyulan ses is Mert'in "Ben şeni yenceeem." diye bağırmasıydı Yeliz teyze tekrar gülüp "Ümit işte bayılır çocukla çocuk olmaya." dedi bu kez bende gülmüştüm.

Burda ne kadar mutlu olsakta kendimi bazen yük gibi hissediyordum ve bunu fark eden Ümit amca benimle çok ciddi bir konuşma yapmıştı dedikleri hala aklımdaydı, Sizde benim artık evlatlarım sayılırsınız koskoca evde gül gibi yaşayıp gidiyoruz ama sen sanki biraz huzursuz gibisin bak kızım sende Mert'te bu eve güzellik kartınız ben ve Yeliz teyzen size çok alıştık bu kısa sürede ve açık söyleyeyim sizi bırakmaya niyetimiz yok artık sizde bu evin evlatlarısınız bunca yıldır tanıyoruz zaten birbirimizi lütfen sende artık huzursuz hissetme sen böyle hissedince en çok ben ve Yeliz üzülüyoruz.

Bunları demişti bana Yeliz teyzede ilk geldiğim zaman buna benzer bir konuşma yapmıştı onların gerçekten bizi sevdiğini biliyordum. Mert için çok uğraştılar onun şu an kaldığı özel hastane bile Ümit amcanındı. Dünyanın her yerinde Mert için uygun ilik aramıştı Ümit amca ama ne yazık ki bulamamıştı hala aramaya devam ettiğini biliyorum geçenlere telefonda konuşurken duymuştum.

"Duru hadi kalk sana bir şey söylemem lazım." diyen Hande'nin sesiyle daldığım düşüncelerden uyandım "Kızım rahat bırak kzı yemeğini yesin." Ellerimi silip ayağı kalktım "Doymuştum zaten Yeliz teyze size afiyet olsun." Bana tebessüm edip "Peki o zaman." dedi. Ben ve Hande merdivenlerden çıkıp odaya girince hemen sorudum "Aldın mı?" Hande kafa saklayıp testi bana uzattı.

"Hande çok korkuyorum ya hamile değilsem?" diye sordum. "Önce bir sakin ol hadi gir lavaboya öğrenelim." hemen lavaboya girip işimi hallettim ve şu an Hande'yle testin başında sonucu bekliyorduk.

Kalbim ağzımda bekliyodum içimden sürekli dua ediyordum.
Uzun bir süre geçmişti ama testte hala tek çizgi vardı. Sol gözümden bir damla yaş düştü şimdi ne yapacaktım her şey boşa gitmişti.

Hamile değildim.

Merhaba,
Duru'nun hamile olmamasına Duru gibi üzülmeyin bence çünkü aklımda daha güzel şeyler var şimdi değilse bile elinde sonunda hamile kalacak.

Ve lütfen oy verir misiniz? 🙏🏻