Hamile olduğumu öğrendiğim andan beri içimde anlam veremediğim bir korku vardı. Ona iyi bir anne olamamaktan, kendi annem gibi olmaktan korkuyordum hemde deli gibi. Onu bir amaç uğruna istemiştim bana nefes olsun diye ama bu onun için şu andan itibaren canımı bile vereceğim gerçeğini değiştirmiyordu.
Bu zamana kadar sadece bir kişi için yaşamıştım ama artık iki kişi için yaşayacaktım. Mert ve Bebeğim için.
Arsalan eve geldiğimizden beri çalışma odasından çıkmamıştı bense şu an aklımdaki düşüncelerin ve içimdeki korkunun izin verdiği kadar akşam için çalışanlara yardım ediyordum. Sevim hanım her ne kadar kendileri halledeceğini benim oturmam gerektiğini söylesede dinlememiştim. Evdeki yardımcılar sadece Sevim hanım ve kızıydı.
Bunu ilk öğrendiğimde şaşırmıştım. Koskoca evi daha doğrusu koskoca sarayı ikisi tek başına mı idare ediyor diye ama öyle değildi işler.
Sevim hanım mutfak işleriyle ilgileniyor kızı Elif'de evin genel işlerini yapıyordu. Aslında yapmak zorunda değildi ama Sevim hanım laf arasında kızının kendi harçlığını çıkartmak ve annesine yük olmamak için yaptığını söylemişti.
Fakat bu durumdan yakınır bir hali vardı, o kızının çalışmasını asla istemiyordu sadece okulununa ve derslerine odaklanmasını istiyordu.
Elif küçük bir kızdı yeni 18 yaşına girmişti. İkizlerin gittiği olula yüzde yüz bursla gidiyordu. Bunu sağlayan kişi ise Arslan gıcığıydı.
Evin geri kalan tüm işlerini ise haftada bir gelen temizlik şirketi hallediyordu.
"Duru hanım lütfen siz bırakın artık gerisini biz hallederiz." şu an burada onlarla beraber yemek yapmamı istemiyorlardı sebebi ise Arslan gıcığından çekinmeleriydi. Her ne kadar sorun olmadığını söylesemde dakika başı aynı şeyi söylüyordu Sevim hanım.
"Tek bir şartla bırakırım, lütfen bana hanım demeyin buna hiç gerek yok Duru deseniz daha mutlu olurum."
"Olmaz öyle Duru Hanım."
"Lütfen en azkndan tek olduğumuz zamanlar demeyin." kararsız bir şekilde bana bakmaya başladı bu kez.
"Duru Kızım desem bari?"
Hafifçe tebessüm edip, "Olur." dedim.
"O zaman sende bana hanım demeyeceksin valla kendimi çok garip hissediyorum."
"Peki Sevim abla."
"Ha şöyle. Hadi bakalım çık artık şuradan." tekrar gülümseyip mutfaktan çıktım.
Solana gidip tekli koltuğa oturdum.
Telefonu elime alıp Hande'ye mesaj attım.
Handeeee
Hande anında mesajımı görüp cevap verdi.
Sonunda Hande adında
bir arkadaşın olduğunu
hatırladın demek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFES (+18)
Teen FictionKardeşi Mert için gittiği bir barda seçtiği bir adamdan hamile kalmayı planlayan Duru'nun tek amacı doğacak olan bebeğinin kardeşine nefes olmasıdır. Duru amacına ulaşır fakat bilmediği şey ise seçtiği adamın karanlık dünyasıdır.
