Arslan'ın beni kıskanıyor olma düşüncesi kalbimi hızlandırmaya yetmişti. Mantıklı düşününce onun eşiydim ve karnımda onun çocuğunu taşıyordum, yani beni başka erkeklerden kıskanması bu durumda normal sayılabilirdi eğer bizim normal bir evliliğimiz olsaydı.
Arslan, "Sana kimdi o adam dedim." diyince sanane dememek için zor tuttum kendimi. Bir dakika niye tutmuştum ki kendimi?
Bende onu Irmak'tan kıskanmıştım ve şimdi düşünüyorumda o bana herhangi bir açıklama yapmamıştı. Irmak'ın eski sevgilisi olduğunu bile ondan değil kardeşinden öğrenmiştim.
Yani şuan ona sanane dememek için hiç bir sebebim yoktu.
"Sanane." Afferin Duru.
Zamanı geriye alma şansım olsa hiç şüphesiz 3 saniye öncesine alır ve sanane demezdim çünkü Arslan ani bir firenle sağa çekip durmuştu ve bana her zamankinden daha sert bakıyordu.
Onun bu sert hallerine alıştığımı düşünüyordum ta ki şuana kadar.
"Neden durdun?" diye sordum olabildiğince sert çıkarmaya çalıştığım sesimle.
Fakat beni her türlü tekliyecek olan sesiyle, "Hastaneye geldik." dediği an ufak çaplı bir şok yaşadım. Kafamı önüme çevirip gerçektende hastaneye geldiğimizi gördüğümde dudağımı ısırmaya başladım.
"İn." Her zamanki gibi kurduğu emir cümlesine göz devirerek arabadan indim, inerkende kapıyı çarpmayı ihmal etmemiştim. O da arabadan inip gözlerimin içine bakarak kapıyı olabildiğince yavaş kapatıp yanıma geldi.
Elimi tutup yürümeye başladığında ona ayak uydurdum. Toplum içindeki temaslarına alışmıştım. Ani bir evliliğimiz olduğu için her şeye dikkat ediyorduk. Hiç bir açık vermemeliydik.
Hastaneye girip direkt asansöre doğru ilerledik. Asansöre bindiğimizde kapılar tam kapanacakken bir elin araya girmesiyle kapılar tekrar açıldı.
İçeriye giren kişiyi gördüğüm an yine ve yine şok yaşadım. Ayşe teyze, eski ev sahibimiz. Kocası bizi apar topar evden atmıştı fakat daha öncede defalarca çıkmamızı istediğinde her defasında Ayşe teyze engel olmuştu.
Bana ve Mert'e zamanında çok yardımı dokunmuştu ve gerçektende hakkını ödeyemezdim. Onu burada gördüğüme çok şaşırmıştım, o da şaşırmış olacak ki asansöre bindiğinden beri şok olmuş bir ifadeyle bana bakıyordu.
Bu şaşkınlığı üstünden ilk atan o olmuştu ve bana yaklaştı.
"Duru kızım," diyip sarıldığı an hiç bende hemen karşılık verdim.
Ayrıldığımız zaman hala şaşkın gözüküyordu. Bir bana birde Arslan'a baktı, o an ikisini tanıştırmam gerektiğini düşünüp, "Ayşe teyze, benim eski ev sahibim ve gerçektende teyzem gibi. Çok emeği vardır üstümde." dedim.
Arslan'ı tanıtacağım zaman, Arslan benden önce davranıp, "Arslan Kıraç. Duru'nun eşiyim." diye kendini tanıttı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFES (+18)
Teen FictionKardeşi Mert için gittiği bir barda seçtiği bir adamdan hamile kalmayı planlayan Duru'nun tek amacı doğacak olan bebeğinin kardeşine nefes olmasıdır. Duru amacına ulaşır fakat bilmediği şey ise seçtiği adamın karanlık dünyasıdır.
