28

632 28 6
                                    

Gördüğüm şey gerçekten fazlası ile şok olmamı sağladı.

Arabaya binip burdan uzaklaştıklarında öylece arkalarından baktım.

"Asena?"

"Ha? Geliyorum." Dedim ve kafeye girdik.

Kısa bir süre muhabbet ettik, kahve içtik ve kafeden kalktık.

Arabada sessizlik hakimdi. Evin oralara geldiğimizde aklıma gelen şeyi söylemeye karar verdim.

"Alparslan ile evlenicez."

"Ne!" Dedi ani bir fren yaparak. Ani fren yapmasından dolayı öne doğru fırlamış kafamı vurmuştum. Ve arabaya biri vurmuştu...

"Asena ne demek evlenicez? Ne zamandır tanışıyorsunuz sanki?"

"Araba..."

"Boşver arabayı. Asena bana niye söylemedin. Sevgili miydiniz?"

"Emre araba."

"Boşver diyorum arabayı. Ne zamandır sevgilisinizde evlenme kararı aldınız?" Diye tekrar bir soru yöneltti. Emre abim gibiydi. O yüzden her zaman korumacı tavırlar sergiler herşeyi fazla sorgulardı.

"Emre arabaya biri çarptı!" Diye bağırdığımda kendine gelmiş gibiydi.

"Ne!" Dediğinde cama biri 2 kere tıklatıldı.

"Sıçtık." Dedim.

"Sen değil. Ben sıçtım." Dedi ve camı yavaşça açtı.

Gördüğüm yüz şok olmama neden olmuştu.
"Alparslan?"

"Asena?"

"Selamın aleyküm." Dedi Emre.

Kapıyı açtım ve arabadan indim. Daha sonra Emre de arabadan indi.

"Asena alnın kanıyor!" Dedi Alparslan panikle. Elimi alnıma götürdüğümde elime kan gelmişti.

Çok takmayıp arabaya bakmak için arkaya yürüdüm.

İkisinin de arabası baya kötü durumdaydı.

"Ne işiniz var sizin burda?" Dedi Emreye.

"Bir dışarıya çıkalım dedik."

"Arabada çocuk var oğlum! Bir anda fren yapılır mı. Sinyal bile vermiyorsun!" Dedi Alparslan.

Arabada Ayberk vardı.

Hızla arabaya doğru ilerledim ve kapıyı açtım.

"Ayberk." Dediğimde hızla bana sarıldı.

"Asena abla!" Dedi ağlıyarak.

"Babam arabayı bamladı!" Bamlamak? Vurmaktı sanırım.

"Evet ablacım. Ama bak iyiyiz. Değil mi? Ağlama."

"Uf olmuş." Dedi alnımı göstererek.

"Hayır boya o."

"Boya mı?"

"Evett. Arkadaşlarımız arasında birbirimize boyama yaptık. Yıkadım ama izi kaldı."

"Banada boyama yapar mısın?" Dedi heycanla. Ağlaması gitmişti.

"Yaparım ablacım. Yaparım." Dediğimde Alparslan geldi yanıma.

"Alnın kanıyoe Asena. Hastaneye gidelim."

"Uf olmamış baba! Boyaymış." Dediğinde gülümsedim.

"Sen şimdi arabaya bin yeniden. Biz babanla bir konuşalım."

Doktor ve KomiserHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin