Halfway (Journey Series 1)

Chapter 32

Tatlo araw ng nakalipas at nakaburol ang aking ina. Nakalabas na din sa hospital si kuya at si Sandro. At hanggang ngayon hindi pa kami nagkikita  at wala pa din akong balak makita siya.

"Asan si kuya, tita?"

"Hindi ko alam, Kang. May kausap yun siya kanina."

"Sige po tita."

Nakita ko sa kusina sila JC at Charwna kasama ng kapatid ko.

"Nakita niyo ba si kuya?"

"Hindi, Kang." Sabi ni JC

Tinignna ko ang mga kapaid ko na sobrang lungkot ng mukha. At ang daalwa kung kapatid na ito naintindihan nila ang nagyayari. 

"Si Kuya Kristoff po at kaupsa si Kiya Snadro sa na stduy room ate." Si Kevin

"Sige, puntahanko lang."

Umalis na kao sa ksuin at pumunta sa second floor at piphitin ko na sana ng door knob ng kwrato ng ibigal itong bumukas at taong hindi ko gusto akita ang una kung nakita. Inalis ko ang tingin ko at iniwn asiya.

Naramdaman ko sumunod siya sakin at bigla niyang hinila ang kamay ko at diala sa pasilyo.

"Anong kailangan mo?"

"I need to talk to you."

"Kausap mo na ako Sandro. Ano sa tingin mo ginagawa natin?"

"Bakit kaba galit sakin? I know you are hurt because what happened to tita. Pero please, can you talk to me now?"

"Kausap na nga kita--"

Hindi ko na tuloy ang sasabihin ko ng bigla niya akong hinalikan, tinulak ko siya.

"Ano ba? Mag-uusap lang naman tayo bat kaba nanghahalik, ga--."

"Ituloy mo or hahalikan kita ulit."

"Ano ba kasi yun?"

"Alam na namin ni Kristoff ang nangyari at hindi car acident lang yun at please lagi kang mag-iingat hindi pa nakakulong ang ang totoong mong ama na gagawin lahat makuha ka lang."

"Hindi ko maintindihan Sandro bakit hindi pa rin yan nakukulong eh ang dami na niyang nagawang mali."

"Kasi wlang may balak humawak ng kaso."

"Pero kahit man lang hanapin siya walang gumawa."

"Meron pero sadyang tuso ang dating kung ama. Alam niyang maglaro. Well, what's new it was his doings before."

"Kaya ganun ka din"

'I'm not like him"

"Tss. Aalis na ako kung ano pa isipin nilang ginagwa na natin dito."

"Why? Ano nasa isip mo?"

"Wala, bahala ka nga dyan."

Iniwan ko siya at tumawa lang ang lalaking iyon. Pgalabas ko sa pasilyo ay wala namang tao. Kaya dumiretso na ako sa kung saan sila JC at tumulong sa pagbibigay ng pagkain sa nakikiramay.

"Ngakauap na ba kayo ni Sandro?" tanong ni tita ng makatabi ko siya

"Opo, tita."

"Mabuti naman at tingin ko hindi siya makapunta sa libing ng ina mo kasi  bukas daw ang flight ng batang iyon pa Manila."

"Po?"

"Oo bukas ng umaga at nagpaalam naman din yun  sa kuya mo at sakin."

"Sige po tita may pupuntahan lang po ako"

Tumago lang si tita at iniwan ko siya sa upuan at kinuha ang phone at tinawagan ang phone ni Sandro. Ilang ring pa ang tumagal ng sagutin niya ito.

"Sandro..."