Halfway (Journey Series 1)

Chapter 18

Warning: Death

"Mama...gising kana." Sabi ko dito at niyakap siya. Hindi  ako makapaniwala na gising na si mama.

Nasa school ako kanina ng tumawag sakin si kuya tungkol sa kalagayan ni mama at sobra kong pasalamat dahil gising na siya. Takot na takot ako kasi baka hindi ko na masilayan ang ina ko.

Matapos kong mag exam kanina ay dumiretso ako sa hopital at sinamahan ako nila Charena at JC. Masaya din sila tungkol sa balita na gising na si mama. At hindi ko alam ang gagawin sa kasiyahan na meron ako ngayon.

At ang ama naman namin ay hindi pa namin ito nakita simula ng na hospital si mama. Hindi namin alam kung asan  siya at si lola naman ay kinuha ng mga kapatid ni papa na nasa Davao City kasi nagkasakit si lola ng malaman ang nangyari kay mama dahil sa kagagawan ng matino niyang anak.

"Kamusta ka po ma? May nararamdaman kaba?" Tanong ko dito

"Ano ka ba Kang okay lang si mama." Sabi nito na at  umupo sa higaan. Inalalayan ko siya at tumingin sa mga kasama ko. Sa loob is andoon sina tita, kuya sila Dorothy Kevin andito JC at Charena tinignan ni mma si Charena kasi ngayon lang niya ito nakita. 

Tumikhim ako at nagsalita" Ma, si Charena nga pala kaibigan namin hindi po siya nakikilala."

"Hello po, tita!" Sabi nito at ngumiti.

Ngumiti si mama at niyakap niya si Charena ng makalapit ito. " Ang ganda mong bata." 

Hindi ko alam pero bakit parang kilala ni mama si Charena kasi ang nakikita ko sa mag mata nito ay pangungulila pero baka iniisip ko lang yun.

Tumikhim si kuya at tita kaya pinakawalan na ni mama si Charena. Nag-usap lang kaming tatlo magkakaibigan habang si kuya busy sa phone niya at si tita naman ay kausap si mama at si Dorothy at Kevin nasa tabi ni mama.

"Kain muna tayo or bili na lang tayo ng pagkain." sabi ni JC

" Sige tara bumili tayo ng pagkain." Sabay naming aya ni Charena kay JC

Nagpaalam kami na lalabas muna at bibili ng pagkain  ng paglabas namin ng hospital ay nakita namin si Sandro na may dalang paperbag at ng makita niya kami bigla niya lang ako niyakap  na parang bang wala kaming kasama.

"Sandro, hindi ako makahinga." 

"Sorry. Saan kayo pupunta?" Sabi niya at tumingin kanila Charena at JC.

Imbes sagutin ang tanong ni Sandro biglang nagsalita si JC "Ikaw Sandro ah, PDA."

"Ikaw JC inggit." sabi ni Charena at tumawa.

"Okay lang magmamahal na ako pag college, lalandi na talaga ako." Sabi niya at tumawa kami.

"Anyway, may dala akong food kung bumaba kayo para bumili wag na tara na sa taas."  Tumango kaming tatlo at hinila niya ako at hawak kamay kaming naglakad.

"Jusko ko po ang sweet parang gummy bears, nakakaumay." sabi ni JC

Tinawanan lang siya ni Charena iwan ko ba kay Sandro pwede naman maglakad ng hindi nakahawak ss kamay.

"Sandro, naiilang ako pinagtitinginan tayo."

"Don't mind them." Sabi niya na walang pakealam sa mga tao. Kilala si Sandro dahil nga Mayor ang ama niya.

Ilang minuto ay dumating na kami sa kuwarto ni mama at andoon sila tita at kuya nagulat sila kasi kasama na namin si Sandro. Pumasok kaming apat  nilagay ni Sandro ang pagkain ng bigla siya tumingin sa higaan ni mama.

"Tita, gising kana." Sabi nito at lumapit kay mama.

"Oo,  salamat sa diyos at ginising na ako."

"Pagaling ka tita, ah."

"Oo naman. Siya nga pala kayo na ba?"

"Hindi pa tita eh, mukha ayaw magpaligaw."

"Tiisin mo lang bibigay din yan."

"Salamat tita"

"Wala yun, boto ako sayo eh." 

Tumawa silang lahat sa room at ako na para bang walang kaalam-alam sa mga nagyayare. Ilang minuto pa ang nakalipas ay kumain na kami. Pagkatapos ay naglinis   akami ng pinagkainan. Madilim na din sa labas kaya umuwi na si tita at si kuya pero babalik si kuya dito mamaya.

Habang kaming apat ay naiwan. Ayaw pa daw magpasundo ni Charena sa driver nila. Pero mukha siyang may iniiwasan sa bahay nila at kahit hindi niya sabihin narinig ko siyang umiyak ng  unang araw hindi ko siya tinanong kasi mukha hindi pa siya ready mag kwneto.

"Siya nga pala may pupuntaha lang kami ni Karlyle." Sabi ni Sandro at hinila ako palabas.

Hindi na namin inantay ang sagot ng dalawa at tulog na din si mama.

"Asan tayo pupunta?"

"Maglalakad" Sabi niya 

Naka plain black-tshirt si Sandro at white sweat pants at white rubber shoes. Ang gwapo niyang tignan at linis. 

Naglalakad kami sa daan  at habang nag kukuwentuhan umabot kami sa park at umupo doon. Ang ganda ng buwan nakatingin ako doon ng magsalita si Sandro.

You look like a moon that even how dark it is, you still always choose to shine. Ang ganda mo." Lumapit si Sandro sakin ng bigla siya humalik sa labi ko. 

"Gago! Ikaw ha,  sumusuobra kana!" Sabi ko dito at tumayo nakainis

Tumatawa siya at hinabol ako "I'm sorry  hindi ko napigilan."

"Ewan ko sayo!" Sabi ko dito at ng hilahin niya ang palapulsuhan ko kaya nagkadikit ang katawan namin.

"Ano  magtatampo ka pa rin or gusto mo halikan ka ulit?"

Tumikhim ako at tinulak siya. "Hindi ako nag tatampo, naiinis ako bigla bigla kang nanghahalik parang kang tanga."

Tumawa ito " Ang cute mo."

Nakahanap na naman kami ng bench at umupo doon nag-usap kami tungkol sa plano sa college kung ano ang kukunin niya.

"Gusto ko maging Psychiatrist." Sabi ko dito "Ikw ano gusto mo?"

"Gusto maging lawyer. Para ipaglaban ko ang pagmamahal ko sayo."

"Sira, wala ka talagang kwenta kausap."

Tumawa siya at pinaliwanag kung bakit niya gusto mag abogado. Bagay naman sa kanya kasi aside sa matalino siya nasa circle din ng family nila ang politics. Ilang minuto kaming nag-usap ng biglang nag vibrate ang phone.

"Sagutin mo baka  importante." Sabi ko dito kasi kanina pa ring ng ring ang phone niya. 

Sinagot niya ito ng  ilang segundo ay nabitawan niya ang kanyang phone kaya lumapit ako sa kanya at may butil ng luha ang kanyang mga maata.

"Sandro, anong nangyari?"

"Si mom..."

"My.... mother was killed."

Pagkatapos niyang sabihin iyon tuluyan na siyang umiyak.