Halfway (Journey Series 1)

Chapter 34

6 years passed.

"Congratulations, Cha. You are now a lawyer."  JC

"Yeah, and you totally deserve all of it."

"Salamat for always being there for me, especially for all my breakthroughs in life."

"Of course, sino paba ang magdadamayan kundi tayo tayo lang."

"And also congratulations for your partner, Kang. He is top 1 in the BAR exam. Well, what do you expect from Sandro Davis."

Ngumiti ako sa kanila ng biglang may nag door bell. Andito kami ngayon sa condo ni Charena at maayos naman ang buhay naming tatlo. Well, medyo may pagsubok at hindi naman yun nawawala hanggat nabubuhay tayo eh. Kaya nga you can't never consider that you are living if you are not experienced hard times.

"Sino yun? At ano yan?" tanong ni JC kay Charena at nakita namin magdala siyang box

"I don't know pinabibigay daw."

"Tingnan mo may letter oh."" usisa ni JC at sabay turo sa papel.

"It was from him."

"Hindi mo ba kakusapin si Dale?"

"I don't know. Hindi ko alam."

"Ikaw JC kamusta kayo nun? Si Charena inu-usisa mo naman."

"Ikaw karlyle porket masaya ka ginagnayan mo na kami.

"Hindi naman naging madali ang naging relasyon nila ni Sandro JC at nakita natin yun. Bago silang naging masaya, sakit muna ang dinanas ng kaibigan natin. Kaya wag mo ilipat ang usapan, nag-uusap paba kayo?" Charena

"Kami? Okay lang ako at sa kanya hindi ko alam. Ayokong pag-usapan basta." ani ni JC at pumunta sa sofa at umupo. Nasa kusina kami ngayon ni Charena

"Well, hindi naman yan talaga nag kukwento tapos bigla-bigla lang iiyak. Hay naku JC!" Charena

"Hindi kaba uuwi sa inyo? Tingin ko mag hahanda ang magulang mo."

"Yeah, they will pero ayoko gusto ko kasama ko kayo. Hindi ko naman kasama yung mga taong andoon ngayon during my hard time, my review, failures, disappointment instead all of my down and milestone is kayo ang kasama ko."

Niyakap niya ako at nakita namin si JC papalapit kaya sumali din sa yakapan ang isa. Nag pre-pare kami ng dinner ng biglang nagsalita si JC.

"Hindi ba pupunta si Sandro?"

"Bakit mo hinahanap?"

"Wala lang baka kasi kasama niya yung mga asungot."

Doon ko naalala nasi Sandro ay kaibigan ni Dale at si Keiv ang kakilala ni Sandro na naging kaibigan din. Hindi ko alam nung sinama ni Sandro ang dalawa at magkasama din kaming magkakaibigan kulang na lang mag-away kaming dalawa dahil sa ginawa niya. Pero yun nga lang hindi niya alam anong meron.

"Takot ka no?" Charena

"Oo naman no, baka may mapatay ako wala sa oras."

"If you moved on, you already move on. Mahal mo pa ata eh." ani ko.

"Hindi na, at ayoko na." JC

Tumango kaming dalawa ni Charena at tinuloy ang ginagawa. I witness how my friends go thruogh in life na halos pinagsasabay yung sakit at pagsisikap matapos ang field namin. I witness how they go through of broken hearts. Tama nga at sabi nila okay na magkasugat ng physical wag lang ang puso kasi ang hirap gumawa ng bagay-bagay na ang gusto ng nararamdaman mo is mag pahinga. Ang bigat bumangon sa araw-araw na masakit yung nararamdaman mo. Nakita kung paano sila umiyak at paano sila nawalan ng pag-asa when it comes love and now I'm thankful on how they conquer the pain. They deserve  great life and they don't deserve any of pain.