Halfway (Journey Series 1)

Chapter 1

A/N: I would not write any prologue. I'll directly spill out through chapter 1. Thank you! :)

"Ate, alam mo nakita ko yung kaklase ko ang ganda po ng bag niya. Kagaya ng bag na hinihingi ko kay mama na ipabili." Sabi ni Dorothy na kapatid kung bunsong babae.

Lumapit ako sa kanya kasi nasa higaan siya nakaupo at ako  naman ay nag-aayos ng gamit sa parador. Tumayo ako at nilapitan siya ng tuluyan na akong nakalapit hinawakan ko ang buhok niya at nilagay sa likod nito. "Alam mo hindi man mabigay ni mama ang gusto natin hindi namn yun kabawasan sa pagkatao, Dorothy." I said while looking at her even nakayuko ito habang hawak-hawak ang laruan niya na  barbie.

"Alam ko naman yun ate eh, pero bakit yung mga pinsan natin maayos yung buhay tayo hindi?" She asked. Dorothy is only 7 years old and I understand why she keeps asking about our life.

"kasi ganito yan." Hinawakan ko makabilang balikat niya at pinaharap ko siya sakin. "Kay ate ka tumingin. Alam mo kasi Dorothy hindi naman porket mag-kapamilya tayo ay dapat parehas na ng estado. Malay mo mahirap ngayon bukas hindi na." I said and tutok na tutok ito sa aking mata na tila ba iniintindi ang mga sinasabi ko.

"Kaya wag kana malungkot sa mga bagay nawala ka. Baka pagnakaluwag na sila mama mabilhan ka. Okay ba tayo dun?" Tumayo siya sa higaan at niyakap ako nito ng mahigpit.

"Opo ate. Alam mo swerte ako sayo kasi may ate ako nakatulad mo. Mabait, maganda, matalino pa. I love you ate." She said and still hugging me. Ilang segundo na kalipas nakarinig kami nag ingay sa baba.

Humiwalay ng yakap ang kapitid ko sakin at tumingin sa mata ko na tila ba nagtatanong anong meron. "Dito ka lang muna pupunta lang ako sa baba." Tumango ito at umupo sa higaan tumayo na ako ng bigla ko narinig ang sigaw ni mama.

"Wala kang kwenta. lagi kana lang alsing at walang ginawa buong araw. Tangina naman Greg. Ano satingin mo mayaman pa tayo na magpapkasasa ka sa bisyo mo." Rini kong sigaw ni mama dito.

"Ate, natatakot ako baka saktan na naman ni papa si mama." Sabi ng kapatid at lumingon ako dito at lumapit kasi paiyak na ito.

"Shhs.. Wag ka umiyak hindi sasaktan ni papa si mama. Magiging okay sila." Alo ko dito.

Bumuntong hininga ako. Tinignan ang kapaitid ko na yakap ako. Takot ito pag nag-aaway sila papa. parang naging routine na din ito ng bahay. Mag-aaway sila umaga bago pumasok sa trabaho si mama at bago matulog. Iwan parang love language ata nila yan.

"Dito ka lang pupunta ako sa baba ah. Wag kaalis dito."Tumango ito lumabas na ako sa kwarto. pagkababa ko nasa sala si mama at umiiyak.

"Ma, anyare sa inyo na naman ni papa?" Tanong dito at lumapit habang hinihimas ang likod niya.

"kasi yang pucha mong ama gusto naman kumuha ng pera i-halos wala na nga tayong makain. Tas siyang gustong ipang-inom lang." Sabi niya habang umiiyak.

"Asan na ho si papa, ma?" 

"Ay, inday daw hain ngawon" Sabi niya sa dialect namin.

"Pero binigyan niyo po ba?" 

"Aba'y hindi swerte niya. Wag siyang umuwi dito kasi hindi ko na siya papasukin sa bahay. Halika na at maghain na tayo anong oras na wala pang kain ang mga kapaitid mo. At iwan ko ba sa kuya mo alas nuebe na ng gabi hindi pa nakakuwi."

Tumango ako saknaya at sumunod sa kusina. Tinulungan ko si mama sa paghahain ng hapunan. Apat kaming magkakapatid. Yung isa kung kuya ay kolehiyo na at ako ay highschool at yung isa kung kaptid na babe at si Dorothy ay elementarya.  

Nasa kalagitna-an kami ni mama sa pag-aahain ng bigla itong magasalita. "Karlyle, baka ilipat kita ng public school muna kasi wala na talaga kong pangsusutento sa inyo ng mga kapatid mo. Mahirap i-transfer si Kevin sa public school kasi sponsor siya at si Dorothy din. kahit yun man lang maibigay ko sa mag kapatid mo. Ikaw lang muna lumipat sa public school tapusin mo lang ang grade 7 mo ngayon, ah." Wala akong naging sagot sa turan ni mama. Gusto kung mang tumango pero hindi ko alam paano. Mahirap makisama ulit lalo nasa katulad ko na hindi sanay makipagsalamuha sa iba. 

Tumalikod si mama at tinapos na namin ang paghahain. Tinawag ko si Dorothy at si Kevin na nasa labas. Kumain kami ng biglang dumating si Kuya. lasing ito at hindi nasa ayus ang polo.

Tumayo si mama at nilapitan ito "Aba'y sarap naman ng buhay mo Kristoff. Uuwi ka dito ng lasing, ano mina-na mo na yan sa tatay mo ah?" Sabi ni mama dito.

Imbes na sumagot ay iniwan niya lang si mama at tuluyan ng pumunta sa kwarto. Alam ko magulo ang pamilya na meron ako pero hanggat kaya ko titiisin ko kasi mahal ko mga kapatid ko. Minsan napapaisip ko ano ba ginawa ko sa huling buhay ko at naging ganito ang pamilya na meron ako. 

Masaya naman dati.

Pero ngayon hindi ko man lang maramdaman ang saya kahit isang araw. Lumapit si mama sa amin " Jusme! ano ba ginawa ko sa buhay at binigyan niyo ako ng pasanin na ganito." Sabi nito sabay upo sa hapag. Kumain kaming apat na tahimik. Matapos kumain ako na ang naglinis ng mesa para makapag pahinga si mama at gumawa ng assingment ang mga kapatid ko sa itaas.

Mataps ako maglinis sa kuisna pumunta ako sa kwarto kung nasaan mga kapaitod ko. "Tapos na ba kayo sa assingments niyo?" Tanong ko dito.

"Opo ate, tapos na po." Sagot nilang sabya.

Tumango ako dito "Sige tulog na kayo at maaga pa bukas ang klase niyo."

Tumango silang dalawa at nauna ng nahiga si Dorothy habang si Kevin ay tinitignan ako nito at nagsalita "Ate, lilipat ka ba ng school? Papayag ka sa sinabi ni mama?" Lumapit ako sa kanya.

"Oo, school pa rin naman yun."

"Pero ate, gusto mo samahan kita gusto ko din lumipat." Ika nito.

"Hay naku! Wag na. Okay naman si ate. Wala naman masaman lumipat new chapter din yun sa buhay."

Per-"

"Tulog kana. Wag muna isipin yun. Good night." Sabi ko. 

Tumnago siya at nahiga katabi ni Dorothy. I looked at my siblings. 

"Ngayon lang to. Sa susunod hindi na, hindi na mahirap, hindi na masakit." Nasa kalagitnaan ako ng pagi-isip ng marinig ko ang kalabog ng pinto sa sala.

"Buksan niyo to. Punyeta kayo!" Boses iyon ni papa.

Bumaba ako para buksan ang lasing kong ama.