"Ano ba problema mo Maribelle sakin ah. Pinagtitimpihan lang kita kasi kapatid ka ng asawa ko at alam kung wala kong laban kay mama pagnalaman niyang pinapatulan kita!" Rinig kong sabi ni mama na parang galit na galit ang boses nito.
Dyumating na kami sa hospital ni kuya ng makita namin na magkaharap si mama at Tita Maribelle ng marinig naming sumigaw si Tita.
"Syempre! Tanga ka! Wala ka atang pinapakain sa mga anak mo kaya ayan hindi na sanay!"
"Walang kang karapatan insultuhin ako! May pinapakain ako kanila Dorothy tanga ka lang talaga at hindi marunong magtanong sa bawal sa anak ko!"
Lumapit na kami dito kasi parang ilang segundo na lang magsasabunutan na ang mga ito, lumapit na kami kuya sa kanila.
"Ma, Tita tama na yan narirnig kayo ng ibang tao sa sigawan niyo." Sabi ni kuya dito at lumapit kay Tita. "Tama na po, ano ba ng nagyare kay Dorothy?" Tanong nito kay tita at pinaupo ko din si mama kumbag mag kaharap kami ngayong apat.
"Kasi hindi ko naman alam na hindi pwede si Dorothy ng peanut at yung binili kong pagkain may halong peanut yun at ayon nahihrapan huminga yung kapatid mo at dinala ko dio." Sabi ni tita at si mama ramdam ko yung kaba nito at takot para sa kapatid ko.
"Tapos yang ina niyo kung magalit akala mo naman kung sino." Sabi nit tita. Aba'y magagalit talaga yan kasi ina. Tanga din itong si tita.
"Alangan naman matawa ako sa nangyare sa anak ko. Tanga kaba or bobo lang?" Sabi ni mama at tumayo si tita at lumapit ito ng bigla hawakan ni kuya pulso para pigilan.
"Tita, I said enough. Would you please calm down you both. Nakakarindi na yang sigawan niyo at bangayan. Anyway, where's father?" Tanong nito at tinignan si mama.
Hindi ito sumagot kundi tumingin sa pinto kung saan lumabas ang doctor na tingin ko yun ang nag check kay Dorothy.
"Doc kamusta na po ang ang anak ko?" Tanong ni mama.
Tumingin ito saming lahat at nakatayo kaming tatlo sa harap niya habang si Tita ay nakaupo sa upuan. "Well, she's good now. Pwede niyo na siyang bisitahin sa loob." Sabi nito at tumango kami.
Nagsalita si mama "Salamat po, doc." Tumango ito at umalis.
Pumasok kami sa kwarto ni Dorothy. Nakita ko ang mga pulang bilog sa balat niya ito yung nagyayare sa kanya pag kumain ng peanut. 3 years old ng malaman ni mama na allergy ito sa peanut kaya laging pinag-iingat ni mama sa kinakain. Lumapit si mama sa tabi nito habang ako ay nasa sofa at si kuya.
"Ma, si Kevin po asan?" Tanong ko dito
Tumingin ito sa gawi namin "Nasa bahay pinauwi ko kanina kasi sina Tita Elisa mo sinamahan ako pumunta dito." sabi nito yumuko ako ng marinig ang pangalan ni Tita Elisa.
"Karlyle, pwede ka bang makausap tungkol sa nangyare kanina. Hindi naman magagalit si mama. Ano ba nangyare?" Inangat ko ang mukha ko sa kanya at tumingin kay kuya. Tumango ito at nagpalam na lalabas muna.
"Mama, kasi si Sabelle naman po ang na una tapos siya pa itong pa victim. Wala po akong ginawang masama sa kanya ako po yung sinaktan niya." sabi ko at tumayo ito at umupo sa tabi ko.
"Pasensya na kayo ah. Pati kayo napag-iinitan ng lola niya dahil sakin." sabi niya at tinignan ko ito sa mata at may namumuong luha.
"Mama, okay lang po kay ko naman eh." Sabi ko dito.
Niyakap niya ako. "Salamat, salamat, kang" Sabi niya habang umiiyak at ako naman nahawa sa kanya at humagulgul na din.
"Mama naman eh umiiyak tingnan mo nadamay pa ako." Sabi ko dito at tumawa ito
"Sira, iyakin ka talaga!" Sabi niya at kumawala sa yakap.
"Nga pala ilang buwan na lang lilipat kana sa school."
Hindi ako umiimik at ilang minuto kaming ganun ng dumating si Kuya at may dalang pagkain at alam ko wala pa din itong hapunan.
"Kristoff, wala kang pasok?" Tanong ni mama
"Wala po." Tipid nitong sagot.
Sa aming lahat si kuya yung strikto at hindi namin nakikita sa bahay at minsan tamad magsalita. Ewan ko ba at yung pagiging masungit niya din.
Tumango din mama at nagsalita "Kumain na kayong dalawa maya na ako kakain."
Ilang minuto ay nagasalita si Kuya "Umuwi na si Tita Maribelle at hindi na siya pumasok kasi baka ano pa gawin ni mama." Sabi niya ikinangisi ko.
Si mama yung tipong taong hindi lang bunganga ang vulgar kundi nanakit din ito pag hindi nakapagtimpi. Ilang minuto ay nagising si Dorothy.
"Ay salamat at gising kana, anak." sabi mama
"Mama, sorry po nag-alala kayo sakin. Bad Dorothy." Sabi nito.
"No, no... Wag kang ganyan hindi bad Dorothy okay. Good girl ka, baby." sabi ni mama at hinalikan sa noo ang kaptid ko.
"Sus! Nagpapalambing lang namn yan ma kasi hindi ka nakikita sa bahay." Sabi ko dito at nakita ako ni Dorothy.
"Hindi kaya ate, mas love lang talaga ko ni mama kaysa sayo." sabi niyo
"Talaga lang ah. Hindi nakita sasamahan."
"Ate naman eh. Joke lang. Hi kuya andyan ka pala." Sabi nito at ngumiti si kuya dito
"Yes, bunso na makulit. Anyway, how was your feeling?"Tanong ni kuya at tumayo at lumapit sa tabi niya.
"Okay naman na po ako kuya." Sabi nito at tumango si kuya.
"Mama, kami na muna kay Dorothy kumain na po muna kayo." sabi ko at tumango siya samin. Kumain si mama habang kaming tatlong magkakapatid ay nag-aasaran wala lang nga dito si Kevin.
Ilang oras nakalipas at chi-neck ulit si Dorothy ng nurse. Hindi ko alam kung si Dorothy ang chi-neck niya or si kuya ang lagkit kasi kung tumingin eh. Crush niya ata niya si kuya mukha naman basahan tong kapatid ko eh. Hindi naman pago feeling lang. Kaya ewan ko sa mga babae na nagkakagusto nito kung malaman lang nila kung gaano kasama ugali nito baka magsabi sila sayang pogi pa naman.
"Kuya, crush ka ata nun eh ikaw yung tinitgan at hindi ako." Sabi ni Dorothy at ngumingiti.
"Tss. Manahimik ka at maalaman kana pala sa ganyan ah. Baka naman may crush kana din."
"Wala po pero si ate meron" Sabi niya naki-nalaki ng mata ko.
"Hoy! Wala ah, at sino naman ah?"Hamon ko dito kung anong pangalan ng sasabiin niya.
"Syempre si Kuya Sandro." Sabi niya at tumatawa.
"Dorothy hindi yan magandang biro. Gustuhin niyo na lang ang lahat wag lang ang pamilyang Davis." Sabi ni mama.
"Bakit naman mama?" Tanong ni Dorothy na puno ng kuryusidad.
"Basta wag ng madaming tanong. Anong oaras na magpahinga kana. At kayong dalwa umuwi muna kayo sa bahay at walang kasma si Kevin." Sabi nito at luampit samin.
Ilang segundo ay umalis na kami at habang nasa daan kami ni kuya bigla ko nakita si Sandro may kasamang babae at magkahawak kamay sila ng bigalng halikan niya ang babae. Jusko ka bata-bata pa nito nang hahalik na.
"Kaya kung meron ng mamumuo na pagtingin, tigilan mo na ah bata kapa Kang, madami pa yan wag sa kanya sa iba nalang." Sabi ni kuya at tiningala ko ito habangg seryoso nakatingin sa daan na tinatahak namin.
May kung anong namumuuong tanong sa isip ko bakit naman ganun magasalita si mama at kuya tungkol doon at ang hindi ko mawari ay may kirot akong naramdaam ng makita ko ang ginawa ni Sandro at ng babae at bakit ako nasasaktan? Wala namang ata akong gusto eh.
Or
May nararamdaman na ako pero in denial ako. Pipigilan ko hindi pa naman malalim eh, hanggat mababaw titigilan ko na. Ayoko umiyak ayokong masaktan.
BINABASA MO ANG
Halfway (Journey Series 1)
Teen FictionKung ang paglayo ko sayo ay isang paraan para maprotektahan ko ang sarili, gagawin ko wag lang ang ako masaktan ulit kagaya ng ginawa mo.
