ASKER

29

Yeni bölüme hoş geldinizz. Bu bölümde radyo kısmı var. Radyoda çalacak olan şarkıları sırasıyla aşağı yazdım, eğer şarkı listesi oluşturup okumak isterseniz size yardımcı olacaktır. Şimdiden iyi okumalarr.  :)

Grup Abdal - Şifa İstemem Balından
Ümit Sayın - Gül Beyaz Gül

Ayna - Garibim
Grup Abdal - Altın Yüzüğüm Kırıldı
Öykü Gürman - Çayeli'nden Öteye
Aylin Demir - Kavurma Koydum Tasa
Sezen Aksu - Biliyorsun

* * *

Yola çıktığımız yaklaşık yarım saat olmuştu. Hepimiz sessizdik. Mete arabayı sürüyor, Almila arkada yatarak telefona bakıyor, ben de başımı cama yaslamış yol çizgilerini izlerken radyodan gelen müziği dinliyordum.

Sunucu kadının sesini duyduk radyodan. Sıradaki şarkımız Emre Bey'den geldi. Şimdi Grup Abdal Şifa İstemem Balından diyecek. İyi dinlemeler efendim.

Önce arabayı türkünün melodisi doldurdu. Bir süre sözsüz müziği dinledikten sonra bir kadın türküyü söylemeye başladı. 

''Şifa istemem balından
Bırak beni bu halımdan
Razıyım açan gülünden
Yeter dikenin batmasın
Yeter dikenin batmasın.''

Türküleri çok severdim. Nedendir bilinmez ama türkülerle aramda bir bağ vardı. Sanki her türkü ayrı ayrı beni anlatıyordu. 

''Taşa değmesin ayağın
 Lale sümbül açsın bağın
İstemem metheylediğin
Yeter arkamdan atmasın.''

Türkü akıp giderken Mete'ye döndüm. Sohbet açmak adına konuştum. ''Eee sen nerede büyüdün Mete?''

Kısaca bana bakıp geri yola döndü. ''İstanbul'da büyüdüm.''

''Ailenin durumu nasıldı?''

''Zenginlerdi.''

Küçük bir kahkaha attım. ''Sen git İstanbul'da zengin ailenin çocuğu ol. Sonra gel Erzurumlunun biri çık.''

O da kahkaha attı. Sonra yüzü düşer gibi oldu. ''Emin ol Erzurum'da büyümeyi o evde büyümeye yeğlerdim.''

Onun yüzü düşünce benim de yüzüm düştü. ''Ne oldu ki?''

Derin bir nefes verdi. ''Evde iki çocuktuk. Ben büyük olandım, Barış benden iki yaş küçüktü. Ailem çocuklarının olmadığını düşünerek beni evlatlık almışlar. Manevi annem bana gerçekten iyi davranırdı. Zengin çocuğu gibi büyüdüm aslında.  Barış'tan ayırmazdı beni. Elimi sıcak sudan soğuk suya değdirmezdi. Ama manevi babam beni hiç sevmezdi. Barış'ta sevmezdi. Sürekli kötü işler yapar, sonra ben yapmışım gibi babasına şikayet ederdi. Sonra babası gelir bana kızardı. Ama yine de zengin hayatım vardı. Ben de çok çalıştım o evden kurtulup gideyim diye. Hacettepe Tıp kazandım ve Ankara'ya gittim. Bu kadar.''

Daha görmeden manevi babayı ve Barış'ı sevmemiştim. Bu bir aylık tatilde onlarla tanışacaktık. 

Annesini sevmiştim, sonuçta öz evladı olmasa da ona iyi davranmıştı. 

Radyodan şarkılar akarken yine sunucu kadının sesini duyduk. Şimdi de Ümit Sayın Gül Beyaz Gül diyecek, iyi dinlemeler efendim.

''Sen susunca karışır içim
Tükenir aşkım sensiz gül
Sen açınca çözülür içim
Yaşarım aşkı senle gül.''

Hep beraber şarkıya eşlik ediyorduk. Şarkının ''Sen olmazsan ben solarım, gül beyaz gül açarım.'' dediği yerde Almila'nın video çektiğini gördüm.