Bölüm 24: Tehlikeli Oyunlar 💥🧡

13 1 1
                                    

UYARI: Bu bölümde ilerki sahnelerde +18 sahneler mevcuttur ve başka uyarı yoktur. Rahatsız olanlar okumasın! Şimdiden teşekkür ederim, vote atmayı unutmayın❣

-------------

"Sen bana ihanet ettin. Beni sanki hiç değerim yokmuş gibi bırakıp gittin. 2 kere yaptın bunu. Ben artık bir daha böyle yapmayacağına inanıp seni bir çırpıda affedemem. Sen babasının dediklerini sevdiğine tercih eden bir korkaksın! Senden..."

Birden dudaklarını dudaklarıma yapıştırdı. Afalladım. Gözlerim istemsiz yumulurken duygulandığımı hissettim ve tekrardan onu ne kadar çok sevdiğimi hatırladım. Kalbim atmıyordu sanki. Kendince şuanda durup bir daha atmamaya razıyım diyordu. 

Dakikalar sonra geri çekildi. İkimiz de nefes nefeseydik. 

"O cümleyi sana söyletmem." dedi sadece. Ne yapacağımı şaşırmıştım. O da bilmiyor gibiydi. Biraz sessizce birbirimize baktıktan sonra dayanamayıp yürümeye başladım. Kolumdan tuttu, tekrardan gözlerime baktı. Benim kararlı olduğumu anlayınca kollarını ayaklarımın altına alıp bir elini de belime koyup beni kucağına aldı. 

"Ne yapıyorsun?!"

Bir şey demeden beni arabasına götürüp ön koltuğa oturttu. Kendisi de arabaya binip arabayı çalıştırdı. 

"Nerede kalıyorsun?"

Dediğine cevap vermek istemesem de cevapladım.

"**** Otel'de."

Kafasını salladı. Ve bir daha yol boyunca konuşmadık. İkimiz de az önceki yaşananlarda takılı kalmıştık. O sırada telefonumun çalmasıyla düşüncelerim bölündü. Arayan Onur'du! Onu tamamen unutmuştum. Hemen telefonu açtım.

Onur: Neredesin?

Zeynep: Otele gidiyorum.

Onur: Neden?

Zeynep: Sen de otele gel gelince anlatırım.

Telefonu kapatıp telefonumu çantama koyarken Miraç'ın merakla bir bana bir yola baktığını gördüm. Göz göze gelince sessizce önüne döndü. Elimde olmadan gülümsedim. Birkaç dakika sonra otele varmıştık. Ben arabadan inerken o da inmesin mi?

"Kendim gidebilirim."

"Ben de burada kalıyorum."

"Ne?"

Şaşkınlıkla ona bakarken Onur bir anda çıkageldi. Şaşkın halime gülerken kızgınlıkla ona baktım. Dayanamayıp kulağıma eğilip fısıldadı.

"O da burada kalıyormuş."

Aklım almıyordu. İnsanın bir evi varken neden burada kalırdı ki?

Onur benden uzaklaşınca Miraç'la göz göze geldik. Kaşları çatık bana baktı. O sırada Onur elimden tutup gidelim dedi. Başımı sallayıp peşinden ilerledim. Miraç arkamızda kalmıştı.

Birkaç Saat Sonra 

"Otelde akşam eğlence varmış."

Onur'un dediğiyle ona döndüm.

"Neden?"

"Öylesine."

Benim odamda oturup ne yapacağımızı konuşurken Onur'a bir mesaj gelmişti ve mesaj sanırım eğlence ile ilgiliydi. Kendimi çok iyi hissetmiyordum. Biraz karnım ağrıyordu ve arada midem bulanıyordu. Bu nedenle eğlence yoktu benim için.

"Ben gelmeyeceğim."

"Merak etme, o kadar güzel eğleneceğim ki bir kişinin yokluğu bile anlaşılmayacak."

UNUTULMAYANLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin