Yıllar sonra eski ortaokul aşkıyla karşılaşan Zeynep'in hikayesini okumaya ne dersiniz?
Yıllar sonra kendine yeni bir sevgili yapan Zeynep bir anda karşısında eskiden aşık olduğu ama bunu ona söyleyemediği ortaokul aşkını görür. Ama onun kolunda sar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-10 YIL ÖNCE-
Biz öğretmenin sınıfa gelmesini beklerken, önümde oturan arkadaşım Yasemin, arkasını dönüp yanımda oturan Miraç'a baktı. Elinde bi kağıt vardı. Tam ne yazdığını göremiyordum. Miraç kaşlarını çatarak kağıdı onun elinden aldı, Yasemin de sessizce ona okuyup cevap yazmasını söyledi. O sırada kağıtta yazanları az çok görmüştüm ama emin değildim. Miraç okudu ve kısaca bir cevap yazdı. Yasemin'e gösterdi. Yasemin de hayretler içinde kalmış gibi tekrardan sordu o da sesli şekilde "Hayır, sevmiyorum." dedi. Demek ki Yasemin ona birisini sevip sevmediğini sormuştu. Nedense heyecanlandım, kimdi acaba?
Derken Yasemin bana dönüp, sanki gözlerimden merakımı anlamış olacak ki kağıdı gösterdi. Ve kağıtta şöyle yazıyordu:
"Bu aralar siz birlikte çok yakın olduğunuz için insanlar sizi yakıştırıyor. Sen gerçekten Zeynep'i seviyor musun?"
Ve altında kocaman "Hayır." yazıyordu. Yutkundum. Demek ki o kişi bendim. Yasemin'e içimden de olsa teşekkür ettim. Çünkü benim soramadığımı o, benim yerime sormuştu ve sonuç içler acısıydı. Zaten önceden dediğine göre sevgilisi de vardı, ne bekliyordum ki? Ama açıkçası o sevgilisini benim çok kıskanç olduğumu bilip beni kıskandırmak için yaptığını zannetmiştim.
Sonra Yasemin aynı soruyu bana yöneltti. Başımı Miraç'a çevirdim. Yüzünde anlamdıramadığım bir bakışı vardı. Sanırım bi duygu hissetmiyordu, gözlerindeki merakı dışında. Ben de gülerek Yasemin'e dönüp, vurgulayarak ve sertçe "Hayır!" dedim. Ama bu bi kelimeyi söylerken ve onun bunu söylediğini duyduğumda o kadar çok kalbim acıdı ve yandı ki...
Sonra Yasemin hala bize inanmaz bakışlarıyla bakınca ben de yine acıyla gülerek devam ettim,
"Hem sevgilisi olan birinden bunu nasıl beklersin?"
O, işte buna baya şaşırmıştı. Kaşları havaya kalktı. Sonra inanmış olacak ki kendini açıkladı.
"Ne bileyim çoğu kişi öyle konuşuyorlardı da ben de size sormak istemiştim."
Ben nedense Miraç'a hiç bakmıyordum. Sanki ona bakınca güçsüzleşip, ağlayacakmışım gibi hissediyordum. Dişlerimi sıkıp kendimi tutmaya çalışarak cevapladım Yasemin'i.
"De onlara eğer bir daha böyle bir şey söylerse onları bulur, onların sırlarını da ben herkesin içinde ortaya döküveririm! Kimse beni hafife almasın!"
Dediğimden korkmuş gibi Yasemin başını salladı ve önüne döndü. Ben de göz ucuyla Miraç'a baktım dikkatle beni izliyordu. Sanki bakışlarında hafif bir hayranlık var gibiydi ama daha çok hüzün vardı. Hemen bakışlarımı ondan çekip başka bir şeyle uğramaya başladım.
-GÜNÜMÜZ-
En son Miraç bana, beni sevdiğini söylemişti ve sonrasında beni evime bırakmıştı. Ayrıca onun da önemli bi işi çıkmıştı. Ben de eve gelmiş, süzülerek odama çıkmıştım. Hatta odama giderken süs eşyalarından bir tanesini devirmiş, evi ayağa kaldırmıştım. Ama yine de umurumda değildi.
