Çevresi tarafından kaptan olarak tanınan Ali Cihan Gencer aslında kod adı Kavur olan bir Milli İstihbaratçıdır. Yedi yıldır Kod adı Çaykara olan Balca ile yazışmaktadır. Mesleklerinin gizlilik ilkesi yüzünden özel hayatlarına, fiziki görünüşlerine y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22. BÖLÜM
SENİ KAÇ DEFA SEVDİM
2016 Ankara
Şahin model arabanın penceresinden içeriye süzülen ılık ama temiz havadan içine bir ciğer dolusu çekti, dudaklarını aralayarak usulca bıraktı. Ankara tahmin ettiğinden çok daha sıcak olmasına rağmen güzeldi. Gazi Üniversitesi'ni kazandığını öğrendiğinde aylar öncesiydi ve havalara uçtuğunu hatırlıyordu. Fakat içinde küçük bir yer denizi olmayan bir yerde nasıl yaşayacağını düşündüğünden endişeliydi. Boğulacağından, nefes alamayacağından korksa da şimdi bu korkunun yersiz olduğunu anlıyordu. Birilerinin ona burada deniz olmadığını hatırlatmaması gerekiyordu.
"Çok acıktım."
Yalvaç gözlerini yoldan ayırmadan başını salladı. "Bir yerde duracağım. Ben de acıktım ama biriyle görüşmem gerek, Balca. Sen siparişleri verene kadar gidip gelirim."
Balca kaşlarını kaldırarak abisini süzdü. Tıp Fakültesine kaydını yaptırıp, işlerini bitirdikleri andan beri aceleci ve heyecanlı davranıyordu. Nedenini sormaya fırsatı olamamıştı ama görünen o ki aceleci heyecanının nedeni buluşacağı kişiydi. "Senin buralarda ne işin olabilir ki? Kimi tanıyorsun da-"
Yalvaç ona yan bir bakış atarak sözlerinin yarıda kalmasını sağladı. "Babamla hem seramik hem de mobilya satışı yaptığımız bir firmanın burada merkez ofisi var. Onları görmem gerekiyor. İşleri genişletmeyi konuşmuştuk ama havada kalmıştı. Daha doğrusu girişimimiz küçük olduğu için bizi sallamışlardı. Kayıt yapılırken aradım ve adamın ofisten çıkacağını öğrendim. Onu iş yerinde yakalamam gerek."
"Bu, pek senlik durmuyor. Sen hiçbir işin peşine bu kadar düşmezsin. Hele ki ilgisiz davranmışlarsa siktiri çekersin."
Kardeşinin onu bu kadar iyi tanımasından dolayı memnuniyet duydu ama ona belli etmedi. "Artık gerçekten iş yapıyoruz." Aynaları kontrol ederek kırmızı renkli tabelasında Et Evi yazan bir restoranın önüne yaklaştı. "Ve büyüyoruz. Sen üniversiteye başlıyorsun. Daha fazla paraya ihtiyacımız var."
Balca, abisini tanımasa bu söylediğine inanabilirdi. Ancak söyledikleri mantıklı da geliyordu. Henüz on yedi yaşında olsa da bir üniversiteliydi ve giderleri çok fazla olacaktı. Öğrenci işlerindeki kadın danışan kitapların ücretlerinden biraz bahsetmişti. Sadece fotokopi ile notları alacak olsa bile çok fazla para demekti. İç geçirerek kemerini çözdü. "Ne yani? Şimdi sen gidiyorsun ve ben içeriye tek başıma mı giriyorum?"
Yalvaç başını sallayarak restoranın ismini gözleri ile kontrol etti. "İki arkadaşım daha buralarda. Seni de onlarla tanıştırmak istiyorum. Özellikle biri Ankara'da yaşıyor ve acil bir şeye ihtiyacın olduğunda benden önce sana yetişebilir. Ben gelene kadar onlar da gelmiş olur."
