Kader Madalyonu: Orkide | Tamamlandı

18.Bölüm

Bölüm Şarkısı: Lord Huron: The Night We Met

Christopher Adrien Williams

George odama daldığında koltuğuma çökmüş Rory'nin bana verdiği saati izleyerek az önce olanları düşünüyordum. Rory odamdan çıkalı 12 dakika olmuştu.

O çok kötü görünüyordu. Onu son gördüğümden beri yüzü çökmüş gibiydi. Kilo vermişti. Üstü başı daha önce hiç görmediğim şekilde dağınıktı ama bana baktığında gözleri ışıldamıştı. Sonra ben o gözlerdeki ışığı acımasızca söndürdüm. Bir insanın gözlerinde bıraktığınız hayal kırıklığı sizde fiziksel bir hasar bırakabilir miydi? Kalbim acıyordu.

Bana gözlerimin içine bakarak beni sevdiğini söylemişti ve ben onu sevmediğimi söylerken yüzüne bakamamıştım bile. 

Beni sevdiğini söylemişti. Yuvası olduğumu söylemişti. Benimle olmak istediğini söylemişti.

"Aurora'ya ne söyledin sen?" sesi öyle endişeli ve öfkeli çıkmıştı ki hızla yerimden kalktım.

"Ona bir şey mi oldu? O iyi mi?"

"Bok gibi görünüyordu. Odandan çıktığından beri ağlıyor. Yeni sakinleşti," koltuğuma tekrar çöktüm. Yüzümü ellerimin arasına gömdüm.

"Kendimden nefret ediyorum, ben iğrenç bir insanım."

"Onu sevdiğini sanıyordum, onu bu kadar ağlatacak ne söylemiş olabilirsin anlamıyorum."

"Onu seviyorum, onu öyle çok seviyorum ki. Onunla ayrıldığım günden beri bugünün hayalini kuruyorum. Onu tekrar göreceğim anın hayalini tüm hafta boyunca kurup durdum."

"Peki ne oldu böyle Chris?"

"Annem geldi. Çok kötü şeyler söyledi George. Bana başka şans bırakmadı."

'Sorumlulukların var sen alelade bir insan değilsin. Verilmiş bir söz var. Sen gelecekte dük olarak anılacaksın. İyi bir evlilik yapmak senin görevin. Sözünden dönemezsin. O kızla da eğer sen ilgilenmezsen ben ilgileneceğim. Eğer sen onu gönderemezsen George'a söyle. Belki onun içinde biraz sağduyu kalmıştır,' annem tam olarak bunları söylemişti.

Eğer onu bu pazara kadar göndermezsem her yerde bir metresim olduğu dedikodusunu yayacağını ve Rory'nin bir daha insan içine çıkacak suratı olmayacağından emin olacağını söylemişti. Eğer bunu istemiyorsam baloya kadar ona yeni bir iş bulup onu buradan göndermem gerektiğini söylemişti.

"Rory'e öylece git deseydim asla gitmezdi. Benden nefret etmesi gerekiyordu. Ona korkunç şeyler söyledim George. Beni asla affetmeyecek, ben de kendimi asla affetmeyeceğim," kuzenime her şeyi anlattım.

"Sen haklıydın George. Bundan en kötü etkilenen Rory oldu. Onu kırdım. Onu çok kırdım. Ondan af dilemeye bile yüzüm yok," kuzenim bir süre şakaklarını ovaladı.

"Chris, ne diyeceğimi bilemiyorum. İşlerin kötü bir noktaya geleceğini biliyordum ama annenin işe karışmasını beklemiyordum. Olayların bu kadar büyüyebileceğini ben bile tahmin etmezdim."

"Ben ne yapacağım George?"

"Leydi Dawson ile evleneceksin ve Aurora'yı unutacaksın. Şansı varsa eve dönmenin bir yolunu bulacak ve o oraya gittiğinde senin kemiklerin çoktan çürümüş olacak."

"Onunla mutlu sona kavuşacağım bir son yok öyle değil mi?" kuzenim başını iki yana salladı.

"Mutlu sonlar sadece masallarda olur Christopher. Gerçek dünya çok daha acımasız ve çirkin."