behind every summer

Chapter 2

Chapter 2

Dumaan ang ilang oras at hindi parin ako makapagdesisyon. Palakad-lakad ako sa loob ng kwarto habang nakatingin sa mga papeles na nasa kama. Iniisip ko parin kung sa papaanong paraan uutang ang mga magulang ko sa lalaking iyon at sa pamilya niya. In fact, nung do'n pa ako nakatira sa bahay namin, lagi ko silang nakikita, although umaalis rin sila sa bahay dahil may trabaho sila, but hanggang do'n nalang yun.

Kapag may lakad sila ay nag m-message sila kay ate Aya o sa'kin. Kung kay ate Aya sila nag m-message, sinasabihan niya ako. Kahit na lagi kaming nag-aaway no'n, nagagawa parin niyang makipag-usap sa'kin. Lagi rin silang nagsasabi ng totoo at wala silang tinatago. And the factthat we're rich, only defines that their position in the society is more superior compared to the lower ones.

So there's no reason for them to borrow funds from someone like Edevane. That's just absurd. And if they're into doing crimes, then the officials would've arrested them o kaya naman ay pinaghahanap na sila, but it didn't happened. That means, my family is innocent, my parents are innocent.

Kaya hindi ako naniniwala sa mga sinasabi ni Edevane kanina na nasasangkot sila sa mga krimen. He has no evidence that would support his claim.

But because those important documents that he showed to me were a viable testification of true evidence, then I can't justify my own claims of their innocence. Tangina, ba't pa kasi sila umutang kung alam naman nila ang mayaman kami in the first place? Imagine, fifty million is no joke. Siguro aabutan ka pa ng lima hanggang anim na taon bago mo yan mabayaran. Or worse, even beyond ten years!

And to what extent is the reason why they did borrow that money from them? Tapos hindi nabayaran? And what's worse, eleven years have passed and my family hasn't still paid that off. Grabe, kinaya nilang itago sa'kin ang lahat ng 'yon for eleven fucking long years. So that means, para pala akong naglalakad nang walang ulo sa publiko? Smiling and acting happy, where in fact, may sikreto pala ang mga magulang ko na hindi nila naibubulgar.

"Fuck, what do I do?" I asked myself as I bite my index finger. Ginagawa ko'to kapag hindi na ako makapagpigil sa kaba at takot ko.

Tiningnan ko ulit ang mga papeles at tsaka paisa-isa ko itong binasa. Hindi parin nawawala sa laman no'n na inutang ng mga magulang ko ay sobra sa tatlumpung milyon. At nasangkot sila sa sampung mga krimen. Ayon dito, ginamit nila ang limampung milyong piso para mangscam ng mga tao, which they successfully did. They consumed thirty million to more than a hundred people. And the remaining twenty million, they traded to illegal drugs and weapons.

Kaya pala ang raming mga collection ni Daddy ng mga armas sa kanyang storage room. Lagi niyang sinasabi na licensed holder siya ng mga deadly equipments at registered sa bureau ang mga armas niya.

Hindi ko alam kung pa'no at kung sino ang nakakuha ng ganitong klaseng impormasyon, pero iyon ang nakasulat sa isang dokumento. Talagang naka specify talaga kung ano ang ginawa nila. Pakiramdam ko may sariling tracker itong pamilya ni Edevane, kaya nakakuha sila ng sapat na ebidensya laban sa pamilya ko.

Napakagat ako sa labi.

Even though my parents are as evil as the devil, I still love and care for them. And I don't want them to go to jail just because of this.

Lord, please give a sign na tanggapin ko ang alok ni Edevane na magtrabaho sa kanya bilang maid niya at mag-babysit ng bata.

Bumuntong-hininga ako at tsaka binalik ko ulit ang mga papeles sa expanding envelop. Pagkatapos no'n ay nilagay ko sa isang study table sa tabi ng isang pintuan, which I assumed is the bathroom. Kapagkuwan ay hihiga na sana ako, pero narinig ko ang ringtone ng cellphone ko na nakatago sa isang drawer sa gilid ng kama kung sa'n ako nakahiga. Binuksan ko ang drawer at nakita ko ang cellphone ko na may notification galing sa Instagram at napansin kong alas nuwebe na ng umaga.