behind every summer

Chapter 18

Chapter 18

[Part 01]

May naramdaman akong humawak sa pisngi ko. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko at nakita ko si Holland sa gilid ko na hinahawakan nga ang mukha ko. Hindi ko alam kung gusto niya ba akong gisingin o gusto niya lang paglaruan ang pisngi ko dahil malambot ito? Whatever the reason is, his touch have awaken my body.

"Holland? Bakit hindi ka pa nakabihis?" Bati ko sa kanya. "Wala kang klase ngayon?" I added. Tiningnan lang niya ako at tumango. Kaagad akong nagtaka. "What date is today?" I asked.

"Saturday. Wala kaming klase hanggang Monday." Sagot niya. Napatango ako. I remember that he said one time that after their exams, magkakaroon sila ng 4-day break para daw makapagpahinga sila from all those extenstive reviews and lessons that they did. ANd to be honest, I also spent most of my night time helping him studying for this tests. I hope that he did great. Nang maalala kong dalawang araw na pala nakakalipas simula nung natapos ang exam niya ay kaagad akong napatayo. Pero sa kasamaang palad ay kaagad akong binati ng sakit kaya na-delay ang pag-upo ko. Napahawak ako sa likod at tsaka kinagat ang labi. Fuck, it hurts so much.

"K-Kamusta pala ang exam mo, Holland?" I asked him when I recovered from the pain. I looked at him and saw that he's fidgeting his fingers and looking away as if he's afraid to tell something to me.

"C'mon, you can be honest. I promise I won't get angry." I said with a smile and I raised my hand as if I'm pledging to him that I will not get angry with him. After all, I can sense that he did a great job in studying. Yun lang naman ang kailangan ko sa kanya. Just a dedication in studying.

He faced me and I saw tears in his eyes.

Nagulat ako. Kaagad ko siyang hinagkan ng mahigpit at tsaka pinatahan. "Shh. Its okay, its okay Holland." Sabi ko. Pagkatapos no'n ay hinalikan ko ang ulo niya. "Whatever score you got from the tests, its okay. I commend your hardwork though. Hindi naman sukatan na kapag dedicated ka talagang mag-aral, kahit ilang gabi at ilang araw mong pinaghirapan, eh ma p-perfect mo ang isang test. Minsan, hindi pa para sa'tin yung mga bagay na gusto natin." Sabi ko.

Kapagkuwan ay humarap siya sa'kin habang patuloy parin na lumuluha ang mga mata niya. "R-Really?" He asked. I nodded. "You did your best, Holland. That's the most important thing. Huwag mo nang isipin na mababa ang score mo sa exams mo, because a score is just a score. An exam is just an exam. Ang pinaka-importante do'n is may natutunan ka sa mga pinag-aralan mo. May natutunan ka ba sa mga pinag-aralan mo?" I said.

Tumango siya. "So much. Pero bakit ang liit parin ng score ko?"

I bit my lips, trying to formulate an answer through his question. Honestly, its hard to understand. Hindi ko naman siya masisisi kung maliit ang score niya dahil nag-aral naman talaga siya ng maayos. Hindi ko naman rin masisisi ang mga guro dahil taga bigay lang sila ng test papers. Hindi kasi sila ang gumagawa ng mga test papers, tanging subject area coordinator and head lang. Yes, they're included in the conference meeting, but they're not the once making the test papers.

I can't blame someone or anything for this, so kailangan ko pang tulungan si Holland sa pag-aaral.

"Hayaan mo, I will help you study even more para mapasa mo yan, para mapasaya mo rin ang sarili mo." Sabi ko.

Ginamit ko ang dalawang hintuturo ko para alisin ang luha sa mga mata ng bata. Nakakaawa namang tingnan na grabe ang dedikasyon niya sa pag-araal at ilang gabi siyang natulog ng matagal para lang maintindihan ang learning material sa harap niya, yet his scores were low.