behind every summer

Chapter 13

Chapter 13

Iyak parin ako ng iyak sa kama. Ni hindi ko nga namalayan na takip-silim na pala. Wait, ga'no ba ako katagal na namalagi dito sa kwarto nang hindi lumalabas? Ah, fuck. Wala na akong paki-alam. Ayaw kong lumabas dahil ayaw kong makita ang kahit sino sa bahay na ito. I want to be alone for some time and let everything sink in. Sa totoo lang, hindi naman ako galit kay Edevane. Hindi ko rin siya kinamumuhian, but the fact that he was so hostile to me for the past few weeks is a total package and an avenue for me to be hurt and feel offended.

I served him faithfully although may mga oras talaga na napipilosopohan ko siya ng sagot, but lo, I did not left him because I still need to work for him so that I can pay my parent's debt to him and to his family. I thought that life was trying to punish me again, but here I am, knowing the reason behind all his hostility and ultimately his helpers. Hindi ko inaasahan na mangyari ito, at lalong hindi ako umasang mangyayari ito.

And again, I was tricked. And what's more shocking, I fell into that trick.

Humugot ako ng hininga at tumingin ako sa altar na nasa kaliwang itaas ng pader, sa tabi ng kurtina. Nakakita ako ng isang rebulto ni mama mary na hawak si baby Jesus. Nakataas ang kanang kamay ni mama mary at may hawak itong rosaryuhan, sa tabi nito ay ang rebulto ng itim na Santo Niño na parang kahawig ng nazareno, at sa gilid naman nito ay ang rebulto ni St. Joseph, The Worker at ni St. Jude Thaddeus. Sa gitna ni Santo Niño ay ang crucifix na meron si Hesus. Nakapako ito sa krus at ang mga mata nito ay nakatingin sa'kin habang ang mukha nito ay napapalibutan ng dugo.

Bigla akong napasinghap at napaiyak. "Lord, ano ba talaga ang kasalanan ko? Why do I need to experience this kind of treatment? Why do I need to shoulder everything on my back? Hindi niyo ba nakikita na naging mabait at mabuti akong anak sa inyo? I'm faithfully serving you as a Catholic, pero bakit parang ayaw niyo ako? Bakit parang pinaparusahan niyo ako for being a kind and loving human?"

Tumulo nanaman ang mga luha ko. Pinunasan ko ito gamit ang mga kamay ko, pero hindi ito tumigil. Nagsimula nanamang kumirot ang dibdib ko.

Pakiramdam ko parang mugtong-mugto na ang mga mata ko sa kakaiyak. Biruin mo, buong araw akong umiyak dahil lang sa sinabi ni Edevane sa'kin? Yang putanginang test-test na iyan na walang ibang naidulot kundi pighati, pagdadalamhati at poot sa sarili.

I can't believe that all questions that lingered through my mind for the past weeks were placed on shame and vain. I thought I'm gonna die of hurt, but no. I was just manipulated by the surroundings and I was too soft to not give it an attention.

I guess I was too soft for the world.

Pinunasan ko ang mga luha ko at tsaka kaagad na tumayo. I completely forgot na kailangan ko pa palang sunduin si Holland sa school. Tiningnan ko ang relo ko at nakita kong quarter to six na pala ng gabi. I remember na alas kwatro y medya ang labasan nila. Fuck. I'm an hour and a few minutes late!

I breathed in frustration. Pumunta ako sa loob ng banyo at tsaka naghilamos ako para mawala ang maga sa mga mata ko, pero hindi yun umpekto. Pagtingin ko sa sarili ko sa salamin ay hindi napabuntong-hininga nalang ako. My eyes was so puffy that I thought a bee stung it with its horn. Pulang pula ang mga mata ko at halatang intense na intense ang pag-iyak ko. Grabe, ganito pala ako kapag sobrang intense na ng pag-iyak ko.

Humugot ako ng malalim na hininga at tsaka lumabas ng banyo. Naghanap ako ng towel sa isang makalumang closet. Pagbukas ko ay kaagad akong nagulat nang makita kong may dalawang ipis na lumabas mula dito.

Bigla akong napahiyaw at napalayo nang akmang pumunta ang ipis sa paa ko. Buti nalang at hindi siya nakaabot.

Nakita kong kaagad silang nagtago sa likod ng mga nakahilerang mga box sa harapan ng kama ko. I heaved a sigh again. Siguradong hindi ako makakatulog nito ng mahimbing kapag hindi ko 'to pinatay.