behind every summer

Chapter 35

Chapter 35

Pagod na pagod akong humilata sa kama matapos ang mahabang araw ng pagtra-trabaho. Talagang hindi na kinaya ng katawan ko ang tindi ng ginawa ko. Mula sa paghahanda para sa birthday ni Edevane, ang pabalik-balik na pag-alis sa mansyon para bilhin ang mga kulang at mga kakailanganin, hanggang sa paghuhugas ng plato at ang pag-lilinis ng bahay pagkatapos umalis ng mga bisita. Sa totoo lang, gusto ko nalang matulog ng buong araw bukas para manumbalik ang lakas ko, pero hindi pwede. Hindi maari. I'm a helper and my responsibility in this house is to work so that I can repay Edevane the amount that my parents once loaned.

Good thing that for the previous months, hindi ako nagkasakit. Maybe its because I drink too much vitamins each day that it already protected my body so well from the threat of viruses. Hindi nga ako makapaniwala na sa tagal ko nang nag tratrabaho dito ay hindi ako dinalaw ng sakit gaya ng sipon, ubo o lagnat. As in, wala. Walang wala. And I'm thankful for God that He's protecting me from those things, otherwise the helper's performance might degrade significantly.

Bumuntong-hininga ako at tsaka tiningnan ang kisame. Tahimik sa buong paligid at wala akong marinig na kahit anong ingay maliban sa tibok ng puso ko. Kalaunan ay napatingin ako sa labas ng bintana at kitang kita ko na direktang nakaharap ang bilog na buwan sa'kin. Kahit na maliwanag ito at natatamaan ang mukha ko ay hindi ako nag-atubiling lumipat ng pwesto. Maybe because I'm too weak to force myself to move.

Bigla kong naalala ang mama ni Edevane. She looks so sweet and considerate. Magkaibang magkaiba sila ng asawa niya. I mean really different. Talagang mapapansin mo ang pinagkaiba ng mama at papa ni Edevane. I wonder why did Edevant got most of his attitude on his father rather than on his mother or got both sides of their attitude equally. Aakalahin mo tuloy na hindi asawa ng anak ng papa ni Edevane ang mama niya. I wonder if his mother knew what his husband and son is doing while she's away. Another thing, his sister seems to be kind also. Nag-usap kami kanina sa hardin nang matapos akong mag mag assist sa mga katulong. Good thing that she understoof my side quickly. Hawig na hawig niya ang mama niya in terms of attitude.

And shockingly, parehas kami ng gusto at isip kaya madali kaming nagkaintindihan. Sa loob lang ng isa at kalahating oras ng pag uusap ay naging magkaibigan na kami. And because we're already friends, nagpalitan na kami ng number at naging magkaibigan narin kami sa mga social medias namin.

Good thing that I felt comfort in her. Talagang naging komportable ako sa paraan ng pakikipag interact niya sa'kin. My ego is telling me that she must be the one I'm looking for—a person that I can call not just a friend but also a sister. Suportado naman rin kami ng mama ni Edevane. Feeling ko nga medyo naging close na kami kasi kami lang ata ang laging nag-uusap kanina albeit the fact that people are looking at me indifferently. And speaking of those people, I already assumed that they have watched that footage of me captured by one of the board members a long time ago.

I don't know why are they angry at me. Hindi naman ako sumasagot sagot sa mga nakakatanda sa bidyo. Sila pa nga mismo ang nagpahiya sa'kin.

Truly, marami akong naging pagsisisi kaya kailangan ko na itong baguhin ngayon. I need to make sure that the days, weeks, months and years to come in the future, I will make the most of it and I can be the best of myself. Yun bang hindi nakakaranas lagi ng problema. I mean, its imperative for us people to experience problem. Wala naman sigurong tao sa mundo na hindi nakakaranas no'n. Talagang imperative na makakaranas tayo ng mga problema sa buhay natin, but not to the point of experiencing it everyday—every second and every hour. Parang naging mas masahol pa ako sa dukhang pamilya na ang laging problema ay kung paano makakakain ng maayos sa isang araw.