behind every summer

Chapter 49

[Note: Longest chapter in this story. And warning,
this chapter is a combination of filipino (just a part) and english (majority)]

***

Chapter 49

I took the food that Edevane gave to me. I opened the plastic and started eating the food inside. While eating, I noticed how tensed they are while looking at me. I just rolled their eyes. "Why are you staring at me? Kung gutom kayo, bakit hindi kayo bumili sa restaurant?" Mataray kong tanong sa kanila. I can see that they were shocked at my attitude. Siguro hindi sila nasanay sa ganitong attitude. Maski ako. This new attitude of mine feels really different. Parang bigla akong nagkaroon ng doppleganger sa katawan.

"Hmm, Edevane, this tastes yummy." I said. Kapagkuwan ay tumingin ako sa kanya. "Sa'n mo 'to nabili?"

"S-Sa baba lang."

Nangunot ang nuo ko. "Sige nga, gusto mo bang ako ang humula ng mga restaurant kung sa'n mo 'to nabili? Ano, mag t-trial and error ba tayo dito?" Sagot ko sa kanya.

"H-Hindi."

"So? Answer my question. Where did you buy this, and how much is this?"

Bumutong-hininga siya. "Sa Lorengs. One hundred twenty lang ang isa niyan." Sagot niya. Ayan naman pala, eh. Nakakasagot ng maayos. "Yan! Yan ang gusto kong marinig. Hindi yung sasabihin mong nabili mo lang sa baba. Anong baba? Baba ba ng hospital? o impyerno?" Pagkatapos no'n ay sarkastiko akong bumuntong-hininga. Makaraan ang ilang minuto ay natapos na akong kumain. "Aya, itapon mo 'to." Seryoso kong sabi. Nagulat si ate Aya sa sinabi ko. "S-San na ang 'ate' at ang  'please' na lagi mong sinasabi noon?" Tanong niya. Bigla akong nainis. "Itatapon mo ba ito o itatapon ko 'to sa mukha mo? Pili?" Singhal ko sa kanya. "Hindi kita kinikilala bilang kapatid at nakatatanda so why would I say those kind of words, eh hindi mo naman yan sinasabi noon kung may gusto kang ipagawa sa'kin, diba? Huwag ka nang umaktong parang kawawa dahil hindi ka naman kaawa-awa." Sabi ko.

Nanlaki ang mga mata niya, halatang hindi siya makapaniwalang sinabi ko yun. Gano'n rin sina mommy at daddy, pati narin ang iba.

Kapagkuwan ay tumingin ako kay Apollo. "Apollo, take Holland away from here. We'll have to discuss something important. Umuwi muna kayo roon o tawagan niyo si Santino para masundo niya kayo."

Tumango si Apollo at kinuha niya si Holland. Lumabas sila ng kwarto pagkatapos niyon ay sinarado nila ito, senyales na umalis na sila.

Pagkatapos no'n ay napaharap ulit ako kay ate Aya. Biglang tumaas ang kanang kilay ko nang makita hindi pa siya tumatayo. "Tatayo ka o ako nalang magtatapon nito sa harapan mo para ikaw ang kumuha at ikaw ang magtapon sa basurahan?"

She glared at me. "Wala kang puso, Dashwood! How dare you act like that in front of your own sister!"

Tumayo siya para sugurin ako pero pinatigil siya ni Mommy at ni Daddy. "Aya! Umupo ka!" Sita ni Daddy. "Aya, calm yourself. Your sibling is still lying on the bed. Please have some respect." Ani Mommy. Humarap si ate Aya kay mama at tsaka tumawa. "Calm myself? Have some respect? Eh tingnan mo nga si Dashwood, tayo pa ang gumastos sa kanya sa pagpapa-ospital at pagpapalabas sa kanya sa kulungan, ginawa pa natin ang lahat para makalabas siya, yet he's still ungrate—" Sabi niya pero kaagad ring natigil nang marinig nilang binasag ko ang flower vase na dinala ni Edevane nung isang araw. Dahil sa galit ko ay naitapon ko yun sa malayo.

"Fuck you Aya. You don't have that motherfucking audacity to fucking tell me that I'm not grateful! Kung tutuusin, yung ginawa niyo sa'kin? Walang wala iyon sa halos labing-siyam na taon na pagpapahirap niyo sa'kin! Money is just money. You can pay it in just a day, week or month, but experience? No! Hindi mapapalitan ng pera ang karanasan! Tandaan mo yan! Hindi mo ba alam kung ga'no kahirap kayong mahalin? Kung gaano kapagod kayong intindihin? Putangina, pati nga sarili kong mga lolo at lola ay hindi nga ako pinapansin o binibigyan ng halaga. Kahit na lagi akong nagpapasalamat sa kanila, ay lagi lang nila akong tinatakwil. Now, I'm saying the honest way, I'm really not feeling as grateful as now, but you don't have to say that thing in front of me because I'll really slap you until you cry. Pwede mo namang ibahin ang pagsabi niyan. Or yeah, you shouldn't have said that. " Sigaw ko sa kanya.