Chapter 5
Napalunok ako nang makita ko ang seryosong pagmumukha ng mga taong nakatingin sa'kin, pati narin si Edevane. Kahit na pumalakpak siya at sinabi niyang nagustuhan niya ang ginawa kong pag-aga ngayon, hindi parin mawawala sa mukha niya ang pagkaseryoso. Parang pinapamukha niyang masaya siya pero hindi niya gustong ipakita. Ewan ko ba, pero parang may mali sa pamamahay na ito, hindi ko matukoy kung ano.
"You're twenty-five minutes early. I love it. I love people exerting effort and being puntual. I say extraordinaire !" Dagdag niya. Tiningnan ko ang mga taong nasa tabi ni Edevane. Magaganda at feeling ko matatalino itong mga katulong niya. Apat ang mga matatandang babae na sa tingin ko ay pioneering house-helper dito sa bahay, and the rest are women aged twenty to forty years old. All of them are beautiful and sexy.
I counted how many of them are present now. Thirty-nine. Hmm, that's quite a big number. Gano'n ba talaga kalaki ang bahay ng mokong na 'to at nagkaroon siya ng thirty-one katao? Sa bahay namin, forteen lang ang mga katulong namin, plus five for our drivers. So all in all, nineteen lahat ang personnel na meron kami.
Pero dito? Parang gusto mo nalang itanong sa sarili mo kung bakit kailangan ka pang i-hire, gayung nasa sobra dalawampung katao ang nagsisilbi para sa'yo. Feeling ko, hindi pa counted ang mga security guards and personal drivers. Grabe, hindi ko inexpect na hindi pala nag-iisa si Edevane dito. Inexpect ko naman talaga na magiging maliit lang ang mga katulong niya dahil base sa attitude niya, walang mga tao ang nagtatagal sa kanya, kaya inisip kong baka maliit lang ang mga taong kasama niya.
I guess I'm wronged after-all
"Its been so wonderful to see you here. Akala ko hindi ka sisipot. But you made my doubts vanish, Mr. Howe." Aniya tsaka napangisi na sa'kin. Napalunok ako ulit dahil nakikita ko nanamang ang gwapo niya sa suot niya at na-a-attract ako sa kanya. Grabe, ang pogi niya talaga. No wonder maraming mga babae ang nagkakandarapa sa kanya.
Nang bigla kong maisip yung nangyari kahapon ay napalunok ako at sinarado ko ang mga mata ko at kinuyom ang mga kamay ko.
Putangina, naalala ko nanaman yung nangyari kahapon, nung nakita ng mga mata ko sa kwartong iyon ang pakikipagtalik ni Edevane sa isa sa mga katulong ng bahay na 'to. To be honest, I feel bad for myself because I found the scene quite attractive and I have pictured myself taking the position of the woman. But I believe that doesn't change easily. I know Edevane is straight, nakikita na iyon sa paraan ng pananalita niya, sa kilos at galaw niya. There's no mistake that he's a real man. And a real man only wants real woman.
Dahil sa nakita ko, pakiramdam ko ay tanging babae lang ang gagawan niya ng gano'n. Napangiwi ako sa naiisip ko. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, nakaramdam ako ng selos. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa katotohanang sa babae lang siya nakikipagtalik, o sa katotohanang babae lang talaga ang gusto niya at hindi sa mga baklang katulad ko. Whatever is the reason, there's only one thing that is true: Edevane is a real fucking man.
"Hindi ka man lang ba babati ng 'good morning' sa'min?" Tanong niya at mahinang natawa.
Nagulat ako sa tanong niya. Akala ko ba maayos yung mood niya? Nakangiti pa siya kanina. Tapos ngayon, ibang-iba na ang kanyang tingin sa'kin. Madalim ang kanyang mga mata.
"You didn't greet us, Mr. Howe. Did you really think that I was impressed by your existence, that's why you didn't greet us with a 'good morning'? No. I wasn't. I wasn't happy. In fact, I'm deeply disappointed because you we're acting like a complete idiot." He said.
Napalunok ako. "S-Sabi kasi ni—"
"Kung sabihan ka na kumain ka ng dumi ng aso, kakain ka?" He asked sarcastically. "You knew it was a mandatory greeting. Na kapag gumising ka at may nakasalubong kang tao, babatiin mo sila ng 'magandang hapon', 'magandang gabi', o 'magandang umaga'. Pero hindi mo ginawa. Yes, I was somehow proud that you went here early than I expected, but it doesn't mean that you don't show your manners."
YOU ARE READING
behind every summer
General FictionDashwood Howe must find joy and purpose in life again after being abandoned by his own family. But how can he find that desire despite being hurt along the way? *** After he was abandoned by his own parents, Dashwood Howe is now homeless and is forc...