Stray Kids // Hwang Hyunjin(✔)

6🍂Kimsin Sen?

🍂

"Nasıldı bakalım bugün okul? Alışabildin mi Yeon Soo?"

Nasıl olsun vallahi? Oldukça psikopat olayların yaşandığı bol aksiyonlu, bol gerilimli, bol bakışmalı saçma bir gündü işte.

Diyemedim tabii ki. Sadece ağzıma daha fazla yemek doldurarak Seon Hwa anneme tebessüm ettim.

Akşama doğru Min Seok babamla okuldan çıktık. Onu bitirmesi gereken işleri olduğu için odasında bugünlük 1-2 saat bekledim. Ah,öncesinde de derslere girdim tabii. Hyunjin'in yanında arada bir birbirimize attığımız nefret dolu, garip bakışlar eşliğinde gün sonlanmış oldu.

Her neyse,babamla birlikte eve girer girmez bizi muhteşem bir sofra karşıladı. Seon Hwa anne döktürmüştü ve biz ellerimizi yıkar yıkamaz direkt sofraya oturduk. Şimdi de sorularını üst üste dizmeye devam ediyordu.

"Bir de sen dönemin ortasında başladın resmen. Derslerde zorluk çektin mi? Senin için hemen bir özel ders, bir hoca ayarlayabilirim."

Ağzımdakileri yutamadığım için ellerimi hayır anlamında salladım. Yutkununca da önümdeki su dolu bardaktan birkaç yudum su yudumladım. Ardından hazır olunca merakla konuşmamı bekleyen Seon Hwa anneme bir cevap verdim.

"Gerek yok gerçekten. İşlenilen dersleri biz daha önceden görmüştük zaten. Hatta şu an bana o kadar basit geliyorlar ki bu kadar basit olduklarından dolayı sıkılıyorum. Özel derse gerek yok."

Seon Hwa anne yanaklarındaki şirin gamzeleri çukurlaştırarak muhteşem bir şekilde güldü.

"Öyle mi? Çok sevindim gerçekten. Bak, herhangi bir ihtiyacın olursa hiç çekinmeden anında bize geliyorsun tamam mı? Çekinmek yok."

"Tamam,çekinmek yok."dedim ve yeniden enfes yemeklere gömüldüm. Hayatımda ilk defa bu kadar nefis yemekler yediğimi hatırlıyorum. Ev yemeklerini daha önce sadece evimizdeki aşçılardan tadardım. Ama çoğunlukla evde olmaz ve sürekli hazır yemekler yerdim.

Hemen karşımda,Seon Hwa annemin yanında oturan Min Seok babam tadını çıkara çıkara yemek yiyişimi fark etmiş olacak ki güldü ve sözü devraldı.

"Çekinmek mi? Hayatım kızımızın çekindiğini de nereden çıkardın? Baksana ne kadar da güzel yemek yiyor, çekinmeden."

Alayla söylediği sözlere karşılık anında karnına Seon Hwa annemden bir dirsek yedi.

Yine de gülmeye devam etti. Tabii ben de. Bizim gülüşümüze dayanamayan Seon Hwa annemin duvarlarının yıkılması da uzun sürmedi. O da gülmeye başladı. Evin içini üçümüzün kahkaları dolduruyordu.

🍃

"İyi dersler Yeon Soo."

"Sana da kolay gelsin."

O giriş kattaki odasına giderken bana el sallıyor ben de aynı şekilde ona el sallayarak karşılık veriyordum.

Odasına girdiğinde ben de arkama dönerek merdivenlerden çıkmaya başladım. Gülen yüzüm yavaş yavaş yine solarak eski hâlini aldı.

Çok gülmeyen bir insanım. Yani aslında önceden oldukça neşeli bir insandım. Babamla, arkadaşlarımla, okulum,sınıfım,öğretmenlerim, müzik aletlerim ve daha birçok şeyle işte. Mutluydum. Ama hayat sanki o zamanki mutluluğumun acısını çıkarmak istermişçesine bugünlere getirmişti.