Merak ederek telefonu açtım ve hızla Lee Know'un yazdığı mesajlara girdim.
Yeon Soo çok acil!
Acilen buluşmalıyız!
Lütfen cevap ver!
Neredesin Yeon Soo? Konuşmalıyız diyorum. Müsaitsen arayabilir miyim?
Yeon Soo neden cevap vermiyorsun? Korkutma beni! Yoksa o adam...
Yeon Soo,cevap ver. Korkuyorum. Tamam,oraya geliyorum.
Buraya mı geliyordu yani?
Son mesajının üzerinden 7 dakika geçmiş. Arasam mı acaba?
İyi ama...
Lee Know'un benimle gecenin bu saatinde, bu kadar acil konuşacak neyi olabilirdi ki?
Yine de merak etmiş. En azından daha fazla merak etmemesi için arasam iyi olur.
Bu yüzden rehberime girerek Lee Know'un numarasının üzerine tıkladım ve çağrı yapar yapmaz telefonu kulağıma koydum.
Abartmıyorum.
İlk çalışta telefonu cevapladı.
"Yeon Soo!"
Çok endişeliydi. Soluk soluğa gibiydi. Sanki koşuyordu.
Bir an şaşırsam da hemen sonra kendimi toparlayarak;
"Lee Know,sakin ol."dedim. Derin bir nefes verdi.
"Sesini duydum ya... İyisin değil mi?"
"Neden kötü olayım ki? İyiyim tabii ki."
"Yeon Soo... Çok acil konuşmamız gereken bir mesele var. Hem de çok acil."
Telaşlı olduğu gibi bir de ağlıyordu. Bundan emindim! Gözlerimi irileştirdim ve her ne kadar emin olsam da sordum.
"Se-se-sen ağlıyor musun?!"
"Yeon Soo lütfen, buluşalım. Kimsenin de bundan haberi olmasın. Hiç kimsenin."
"Gecenin bu saatinde mi? Lee Know delirdin mi sen? Ne demek hiç kimseye haber vermeden?"
"Yeon Soo... Lütfen... Telefonda anlatamam. Çünkü... Duyduktan sonra senin de ne tepki vereceğini az biraz tahmin edebiliyorum. Çok acil diyorum. Lütfen bana güven."
Gerçekten bu saatte hem de hiç kimseye haber vermeden evden çıkmam ne kadar doğru olur? Bu çok saçma. Ama bir yandan da durum vahim gibi. Lee Know'u ağlatacak derecede önemli.
"Tamam,nerede buluşalım?"
"Sen bahçenize çık. Ben seni almaya gelirim. Az kaldı zaten."
"Tamam,bekliyorum."
Telefonu kapattım. Beynime anında hücum etmeye başlayan soruları bir kenara bırakarak yatağın üzerine saçmış olduğum, Hyunjin ile çektirdiğimiz fotoğraflara gözüm takıldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stray Kids // Hwang Hyunjin(✔)
FanficSırtım duvarla buluştuğunda çektiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı. O ise tuttuğu kolumu bırakmayarak bir elini de duvara yasladı ve beni duvar ile arasına sıkıştırdı. Daha çok yaklaştı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Başımı boyunun uzunluğundan...
