Stray Kids // Hwang Hyunjin(✔)

24🍂Lee Know'un Sırrı Ne?

"Sen bana müsaade ettin. Yanında olduğum,yanında uyuduğum için bana kızmak yerine susmayı tercih ettin. Üstelik uyanık olduğun hâlde uyuyor gibi yaparak onca şey söyleyip,seni öpmeme de karşı çıkmadın. Yeon Soo... Ümitlenebilir miyim?"

"Ne zamandır bir şey yapmak için benden müsaade alıyorsun?"

Daha güzel güldü. Bu sefer gerçekten gülüyordu. Üstelik gülmek de esnemek gibi bulaşıcı olmalıydı.

Neye güldüğümü bilmesem de ben dahi ona eşlik ederek gülmeye başladım.

Bu esnada bir anda hiddetle odamın kapısı açıldı.

Hyunjin de ben de aniden açılan kapıyla yattığımız yerden o tarafa döndük.

Lee Know...

Gözleri ateş saçarak bir bana bir de Hyunjin'e bakıyordu.

🍃

Jeongin ile beraber dışarıdaki basketbol sahasının çevresinde, ağaçların altında kalan tahta tribünlerin üzerinde oturmuş; okullar arasında yapılan basketbol maçını seyrediyorduk.

Gözlerim yanıyordu.

Kalbim sanki yarılıyormuş gibi kıpırdanıyordu içimde.

Minho'yu görmek tetikliyordu içimde kopan sessiz fırtınayı. Aslında... Dışımda sessiz. İçimde o kadar uğultulu kopuyor ki, bir tek ben o uğultuyu işitiyor ve sağır oluyorum. O fırtınanın soğuğu bir tek benim gözlerimi sulandırıp bir tek beni üşütüyor.

Lee Know'un sıcacık kollarına ihtiyacım olduğunu hissediyorum. İçimdeki fırtınanın soğuğunu bir tek onun o sıcacık kanatları altına girersem dindirebileceğimi düşünüyorum. Ama... Ama olmuyor.

Onu gördükçe gözlerime görüş alanımı bulanıklaştıran bir perde iniyor.

Kalbim... Çok acıyor.

Boğazımdaki koca yumru da çok acıtıyor. Yutkunmakta dahi zorlanıyorum.

Birkaç gündür Lee Know tek bir kelime etmedi. Beni gördüğü yerde kaçtı. Sustu,gözlerini devirdi,buz gibi baktı. Ben de ondan farksız davranmaya çalıştım. Ama ne kadar becerikli olduğum meçhul.

Onun gibi,onun kadar olamadım. Şimdiki gibi bir hâle büründüm her karşıma çıktığında.

Neden?

Neden bana bunu yapıyordu?

Yemin ederim anlayamıyorum.

Evet,Hyunjin'i o şekilde yanımda görmesi kendisini sinirlendirmiş olabilir. Ama bu... Bana karşı olan hatasını da affettirmez. Yani... Hatırlarsanız en çok ihtiyacım olduğu zaman,en çok yanımda istediğim adam; kendisi yanımda değildi.

Çok kırıldım.

Bir de bunun üzerine birkaç gündür bu şekildeyiz.

Şimdi turnuvada o da oynuyor. Onu izliyorum.

Bir zamanlar büyük bir heyecan içerisinde ona maç zamanı geldiğinde delicesine tezahürat yapacağımı söyleyen ben, ruhunu ve bedenini öldürmüş şekilde sadece izliyorum.

Dönüp bakmıyor bile.

Ama gözümden de kaçmıyor. Sürekli ufak tefek hatalar yaparak elindeki topu karşı tarafa kaptırıyor.

Acaba bir ihtimal... Onun da kafası dalgın olduğu için kendisini maça veremiyor olabilir mi? Acaba o da beni düşünüyor mudur? Sonuçta erkekler duygularını belli etmeyi sevmez. O da duygularını belli ettirmemek için yüzüne sahte bir maske takmış olabilir mi?