"Seni kaybetmek istemezdim Dok Soo. Ama madem öyle,bunu sen istedin. Dok Soo'yu da alın!"
Emir verdi.
Ancak odada bulunan hiç kimse kılını dahi kıpırdatmadı. Biz şaşırmaya ve sadece izlemeye devam ederken Dok Soo sırıttı.
"Bu odadaki adamlar benim arkadaşlarım. Beni iyi tanıyan,beni bilen,beni tek liderleri olarak gören kişiler. Senin emrine itaat edeceklerini zannediyorsan, yanılıyorsun. Tek kaldın. Beyler,Song Hoo'yu alın. Ona güzelce dersini verelim."
Song Hoo dehşete düşmüş bir şekilde,Dok Soo'nun emriyle üzerine gelmeye başlayan gençlere baktı. Gençler onun etrafını sardı. Artık ciddiyete binen bu iş, onun yüzündeki sırıtışı tamamen soldurdu ve onu tamamen ciddileştirdi.
"Ne yaptığınızı zannediyorsunuz siz?! Buradan asla çıkamazsınız?! Aşağıda bekleyen tonlarca adamım var. Size buradan çıkış yok!"
"Kes sesini! Biz bu kadarken bile atlatırız bir şekilde. Ayrıca... Seni şimdi neden şuracıkta öldürmedim zannediyorsun?"
"Beni mi kullanacaksın?"
"Tabii ki. Buradan çıkış anahtarımız da bizzat sen olacaksın."
Dok Soo'nun emir verdiği gençler onu omuzlarından tutup,dizlerinin üzerine çöktürdü. Birisi de Lee Know'un bağlı olan ellerinden çıkardıkları ipi yerden alarak o iple Song Hoo'yu bağlamaya başladı.
Dok Soo hemen arkasına,bana döndü.
"Sizi buradan çıkaracağım Yeon Soo. Ama yine de dikkatli olmamız gerekiyor. Aşağısı gerçekten tehlikeli. Benim adamlarım,bana sadık kişiler sadece bu odada gördüğün kişiler. Birbirimizden ayrılmamalıyız."
Song Hoo'nun üzerinden çıkardıkları tabancayı bir genç ona teslim ederken araya girmem gerektiğini düşündüm ve düşünür düşünmez direkt atladım. Çünkü hızlı davranıyorlardı. Bir an önce buradan çıkabilmek için.
"Dok Soo,dur!"
Arkadaşlarına doğru ilerlerken bir anda durdu ve bana döndü. Bense Lee Know'un yanına gidip onun bağlı olan ayaklarını çözmesine yardımcı olurken gözleri üzerimde olan Dok Soo'ya karşı yeniden söz aldım.
"Burada oyalanalım. Aşağı inmeyelim."
Kaşlarını çattı. Bir bildiğim olduğunu düşünerek bana düşünceli düşünceli bakmaya başladı.
"Neden? Neden burada oyalanalım?"
Söylemem doğru muydu bilmiyorum ama sonuçta onlar da buradan çıkmaya çalışıyor. Söylemeliyim.
"Biraz sonra bizimkiler burada olur. Polislerle beraber. Onlar geldikleri an buradan çıkmamız daha güvenli olur. Şimdi beklemez ve aşağı inersek başımıza neler gelir bilemeyiz. Sadece bekleyelim."
"Geleceklerinden nasıl bu kadar eminsin?"
"Üzerimde... Takip cihazı var. Geldiğim ilk zamandan beri üzerimde. Neredeyse gelirler."
"Tamam,o zaman odadan bir yere çıkmayacağız. Sadece bekleyelim."
Ona tebessüm ettim ve Lee Know'la birlikte direkt babalarımızın yanına uçtuk.
"Baba,iyi misin?"
Başını dizime koyup yüzünü ellerimle avuçladım. Yüzünü kapatan düz,hafif nemli ve yağlanmış saçlarını yanlara iterek yüzünü açtım.
Babam gülümsedi.
"İyiyim ben. Merak etme güzel kızım. Ama... Ama ka-kar-kardeşim hiç iyi değil. Onunla ilgilenin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stray Kids // Hwang Hyunjin(✔)
FanfictionSırtım duvarla buluştuğunda çektiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı. O ise tuttuğu kolumu bırakmayarak bir elini de duvara yasladı ve beni duvar ile arasına sıkıştırdı. Daha çok yaklaştı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Başımı boyunun uzunluğundan...
