🍃
Bu esnada Hyunjin bağırdı. Sesi hâlâ alaya alır nitelikteydi.
Korkmuyor değildim. Her ne kadar cesur kalmaya kalksam da az önce beni duvara yapıştırdığında ve üzerime eğildiğinde yaşadığım korkuyu anlatamam. Gerçekten korktum. Ve şu an hâlâ alaya alabiliyor olması onun kararlılığını gösteriyor. Daha çok korkuyorum.
"Ne olursa olsun?! Yeni hedefim sensin Yeon Soo! Bundan asla kurtulamayacaksın! Seninle çok eğleneceğiz güzelim. Duydun mu beni?! Çok!"
Takmadım.
Daha doğrusu takmamaya çalışarak Jeongin ile beraber ilerlemeye devam ettim. Az önceki kalabalık biz ilerledikçe sağa- sola açılıp duvar kenarlarına doğru çekiliyor ve bize yol veriyordu. Onlar da şaşkındı. Tıpkı benim gibi.
Aslında ben de kendimden böyle bir hamle beklemezdim. Ancak o Hyunjin denen uyuz sabır taşımı çatlattı en sonunda.
Dayanamadım.
"Yeon Soo. Buna gerçekten müsaade edeme-"
Jeongin'e sertçe dönüp kıstığım gözlerimle sert bir bakış atarak sözü devraldım.
"Kapa çeneni Jeongin! Asıl ben sana yaptıklarına müsaade edemezdim. Hem sen merak etme. Ben öyle kolay lokma değilim."
"Belli. Az önce ne yaptın öyle ya? Hâlâ gözümün önünden gitmiyor o görüntüler."
Biz konuşurken gözüm Changbin ve Bangchan'ın ortasında,gözleri bende olan Lee Know'a takıldı. Bir süre sonra bana gözlerini devirerek başını çevirdi. Ben de bunun üzerine sessiz kalmaya devam ederek önüme baktım.
Sonuçta beni uyarmıştı. Şu an yaptığı harekette tamamen haklılık payı vardı.
🍂
Jeongin ile beraber hareket ederek birlikte okuldan çıktık. Ama beraberliğimiz uzun sürmedi. O okulun yurdunda kalıyordu. Yurt binası ise okulun hemen yanındaydı. Yani okulun bahçesinin içinde ders aldığımız okul binası hâricinde kızların ve erkeklerin yurt binaları hemen yan yanaydı.
Jeongin erkek yurduna girdiği sırada ona el sallayarak gitmesini bekledim. O da bana sevecen bir şekilde el salladı. Hemen ardından gözden uzaklaşınca arkama döndüm ve artık şu okul sınırları içerisinden çıkabilmek için ilerlemeye başladım.
Karşıma kim çıktı dersiniz?
Tabii ki de o uyuz Hyunjin ve şu yakın arkadaşları olan Han ve Seungmin. Daha 10 dakika geçmedi yaşadığımız olayın üzerinden. Şimdi ben onlara,onlar da bana doğru yürüyor.
Köşeden karşıma çıktıklarında ,yalan söylemeyeceğim, korkudan bir an büyük bir şaşkınlık yaşayıp yolumu çevirmeyi bile düşündüm. Ama ters yöne gitseydim hem yurtlar dışında gidebileceğim başka bir yer kalmaz hem de korktuğumu anlardı. Korktuğumu anlarsa da şüphesiz daha çok üzerime gelirdi.
Bu yüzden hiçbir şey olmamış gibi yolumda ilerlemeye devam ettim. Beni görünce sırıtmaya başlamıştı o Hyunjin denen uyuz!
Giderek yaklaştık birbirimize. En sonunda bir iki adımlık mesafemiz kalınca onlara bakmayarak sağ taraftaki boşluktan geçmek istedim.
Ancak onlar rahat durur mu? Daha doğrusu o uyuz?
Durmadı.
Benim geçeceğim yere doğru kayarak önüme geçti. Az daha ona çarpacak, göğsüne yapışacaktım. Ellerimle hemen buna engel oldum.
Ellerimi onun göğsüne koyarak kendimi geriye doğru itmiş ve dengemi sağlamıştım.
"Ne yapıyorsun?!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stray Kids // Hwang Hyunjin(✔)
FanfictionSırtım duvarla buluştuğunda çektiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı. O ise tuttuğu kolumu bırakmayarak bir elini de duvara yasladı ve beni duvar ile arasına sıkıştırdı. Daha çok yaklaştı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Başımı boyunun uzunluğundan...
