"Lee Know... Burası olduğuna emin misin?"
"Bana söylediği yer burası Yeon Soo. Yanımdan ayrılma sakın." dedi ve önüne bakına dururken kollarını arkasına uzatıp benim koluma yapıştı.
Kalbimiz ağzımızdaydı.
O adamın mesaj attığı adrese sabah erkenden gelmiştik. Şu an burası o kadar sessiz ve o kadar tenha ki... Her adım attığımızda kalbiminizin ritminin korkudan dolayı değişmesine engel olamıyorduk.
İlerlemeye devam ettik.
"Durun bakalım orada!"
Arkamdan duyduğum ses üzerine korkarak arkamı döndüm ve Lee Know'a daha çok sokuldum. O Song Hoo denen şerefsiz elinde bize doğrulttuğu tabancasıyla pişkin pişkin sırıtıyordu.
"Aferin. Söylediklerimi yerine getirmişsiniz. Kimse yok yanınızda. Şimdi gidebiliriz. Yürüyün."
Lee Know elime uzanarak elimi avuçlarının içine aldı ve beraberce sessiz kalarak ilerlemeye başladık. Nereye gideceğimizi bilmiyorduk. Sadece o adam ne derse onu yapıyorduk.
"Dümdüz ilerleyin. Karşıdaki ilk kapıdan içeri gireceksiniz."
Karşıdaki kapıyı gördük. Lee Know ile daha hızlı bir şekilde oraya adımlamaya başladık. Çünkü yavaş durdukça içimizdeki korku daha çok artıyordu. İkimiz de ne olursa olsun, bir an önce bitsin kafasındaydık.
Lee Know kapının önüne geldiğinde bir an tereddüt etti. Eli kapının koluna gitti ama açıp açmama konusunda bayağı bir kararsız kalmış gibiydi.
"Aç şu kapıyı!"
Arkamızdaki şerefsizin bağırışı üzerine dişlerini sıkarak,sinirle ona döndü.
Kendisine bağırılması hiç hoşuna gitmemişti ve zaten tüm hayatını,tüm hayatımızı karartan bu herifin karşısında onu öldürmemek için kendisini zor tuttuğu belliydi.
Avucundaki elimle onun elini sıkarak bana dönmesini sağladım.
Ateş saçan gözleriyle bana döndüğü vakit ona sakin olmasıyla ilgili bir işaret yaptım. Anladı sanırım. Gözlerini devirerek önüne döndü ve hırsla kapıyı açtı.
Kapıdan içeri girer girmez bizi bir dolu adam karşıladı. Üzerimize diktiği bakışlarından rahatsızlık duyarak, babamı görebilme umuduyla gözlerimi çevremde gezdirdim.
En sonunda boğuk bir ses işittim. Bu sesin geldiği yöne döndüğümde babamın ve Lee Know'un babasının tıpkı videodaki gibi bağlı olduklarını gördüm.
Babam beni görmüş ve bana seslenmeye çalışıyordu. Ancak ağzındaki bant konuşmasına müsaade etmiyordu.
Onu canlı kanlı karşımda görebilmenin sevinciyle;
"Baba!"diye bağırdım ve Lee Know'un yanından ayrılıp babama doğru koştum.
Ellerimi ellerinden ayırınca Lee Know da benim koştuğum yöne bakmış ve babasını görünce arkamdan gelmeye başlamıştı.
Hemen babamın karşısına çöktüm. Ağzındaki bantı canını acıtmayacak şekilde çıkardım.
"Yeon Soo... Kızım..."
Yorgun çıkan sesiyle bu kelimeleri söyler söylemez daha fazla kendimi tutamadım ve sevinç gözyaşları dökerek ona sarıldım. Başımı boynuna gömerek gözyaşı dökmeye devam ettim.
"Kızım benim... Güzel kızım... Neden geldin? Oh? Neden geldin prensesim?"
O da döktüğü gözyaşları eşliğinde her yerime öpücükler konduruyor ve beni sorguya çekmeye çalışıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stray Kids // Hwang Hyunjin(✔)
FanfictionSırtım duvarla buluştuğunda çektiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı. O ise tuttuğu kolumu bırakmayarak bir elini de duvara yasladı ve beni duvar ile arasına sıkıştırdı. Daha çok yaklaştı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Başımı boyunun uzunluğundan...
