Hyunjin ile birlikte gezip her bir anımızın fotoğrafını çektiğimiz gün şu an tam önümde duruyor.
Tabii ki çektiğimiz her fotoğrafı çıkarttırdım. Bu yüzden bu güzel günü unutmak mümkün olmuyor.
Yatağımın üzerinde bağdaş kurmuş çıkarttırdığım bu muhteşem fotoğraflara yüzümde bariz bir gülümsemeyle bakıyordum. Daha doğrusu hiç solmayan gülümsemeyle demeliyim herhâlde.
Bu esnada odamın camından 'tak' sesi duymamla cama doğru dönmem bir oldu. Korkmadım değil bir an. Bu sessizliğin içinde oradan gelen sesi duyunca...
Derken bir kere daha 'tak' sesi geldi. Sanki birisi cama bir şeyler atıyordu. Dur bir dakika! Hyunjin mi yoksa?!
Hemen heyecan yaparak ayağa kalktım ve cama doğru koştum. Perdeyi çekerek camı açtım.
Evet,aşağıda bir adet Hyunjin vardı. Bir şeyi daha, büyük ihtimalle taşı cama atmak üzere elini havaya kaldırmış ve pozisyonunu almıştı ki beni görünce hemen kendisini tuttu.
Elindeki taşı düşürdü. Yüzüne kocaman,şirin mi şirin gülümsemesini yerleştirdi.
İsmimi onun dudaklarının arasından 2 gün geçtikten sonra duyabilmek bile heyecan vericiydi.
"Yeon Soo... Oh be,sonunda. Çok özledim seni çok."
Sesini elinden geldiğince alçak tutarak konuşmaya çalışıyordu. Tabii ki ben onu her hâlükârda anlayabiliyordum.
Ben de tıpkı onun gibi sesimi alçalttım ve konuştum.
"Ben de seni çok özledim. Hem de çok. İyi ki geldin."
"Aşağı gelebilir misin?"
"Gelirim tabii ki. Bekle beni. Bir dakika. Sen bahçeye nasıl girdin?"
Sırıttı. Büyük bir gurur kasarak cevap verdi.
"Senin için tarzanlık yaptım biraz."
Ben de gülümsedim ve yeniden;
"Geliyorum,bekle beni."dedikten sonra camı kapattım. Odada bulunan tekli koltuğun üzerine attığım hırkamı alarak üzerime giydim. Fotoğrafları olduğu gibi,yatağımın üzerine saçılmış bir şekilde bıraktım.
Sessizce kapıyı açtım.
Zaten büyük ihtimalle herkes uyuyordur.
Ah,neler çektiğimizi bir bilseniz. Hyunjin ile bana bir türlü rahat vermiyorlar.
Felix aşırı kıskanç. İkizim olduğu için Hyunjin'e bir nevi abilik taslıyor.
Min Seok babam kıskanıyor. Seon Hwa annem ise ciddi ciddi Hyunjin ile bizim evliliğimizi düşünerek evinden erken gideceğimden dolayı korkuyor. Daha ortada fol yok yumurta yok ama işte...
Hyunjin ile buluşmam oldukça kısıtlanıyor durum böyle olunca. Okulda görüşüyoruz. Ama tatil günleri yine buluşamıyor, dolayısıyla birbirimizi özlüyoruz.
Evet,kimse yoktu.
Gece gece karanlık evin içerisinde parmaklarımın ucunda ilerleye ilerleye, çevreme bakına bakına kapıya ulaştım. Sessizce açarak yine sessizce kendimi dışarı attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stray Kids // Hwang Hyunjin(✔)
FanfictionSırtım duvarla buluştuğunda çektiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı. O ise tuttuğu kolumu bırakmayarak bir elini de duvara yasladı ve beni duvar ile arasına sıkıştırdı. Daha çok yaklaştı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Başımı boyunun uzunluğundan...
