Gençler dün 144K olduk diye sevinmiş ve sizlere teşekkür etmiştim. Bugün 145K olmuşuz. Siz bir tanesiniz ya.😍 Gün geçtikçe büyüyoruz. Çok çok teşekkür ederim.
İyi okumalar.😘💙
Bu olayın şokunu atlatır atlatmaz Felix'ten ayrıldım ve yüzüne şaşkınca bakmaya başladım.
Şirin suratı oldukça endişeli hir hâle bürünmüştü. İki eliyle hızla yanaklarımı avuçladı ve sesine vuran endişesiyle sordu.
"İyi misin? Huh? İyi misin Yeon Soo? Bir yerine bir şey oldu mu?"
"E-evet ben iyiyim. Asıl sen iyi misin? Çok canın yanıyor mu?"
Hayır anlamında kafasını bir sağa bir sola salladı ve beni yeniden hızla kendisine çekti.
Başım yeniden onun göğsüyle buluştu.
Neler oluyor?
"Tamam,yeter. Çekil çekil çekil."
Hyunjin beni kendisine doğru çekti. Nazik bir şekilde bana sarılırken çenesini başımın üzerine koydu.
"Çok korktum."diye sadece benim duyabileceğim bir şekilde kulağıma eğilerek fısıldadı.
Bir oraya bir buraya gidip geliyordum lâkin Felix'e sarılırken daha farklı bir şey hissettim. Aslında Felix'e değil, Hyunjin'e sarıldığımda çok değişik hissediyorum. Yani böyle bir heyecan basıyor, vücudum karıncalanıyor falan.
Ama Felix...
Normal biriymiş gibi ama değilmiş de gibi. Top benim değil,onun sırtına çarpsa da ben de sanki sırtıma top çarpmış gibi o acıyı hissettim. Genelde babamda olurdu böyle şeyler. Yani babama bir şey olsa sanki bana olmuş gibi içim gider, benim de canım yanardı.
"Yeon Soo,özür dileriz. Top potaya çarptı ve bir anda potadan sekti. İyisin değil mi?"
Bangchan'ın sorusuyla Hyunjin'den yavaşça ayrıldım ve onlara 'sorun yok' anlamında tebessüm ettim.
"İyiyim çocuklar,sakin. Sorun yok."
Bu esnada sahanın dışından bir kadın sesi işittim. Benimle beraber diğerleri de kadına döndü. Kadın 'Felix' diye bağırıyor ve ona el sallıyordu.
Felix onu görür görmez;
"Omma(Anne)."dedi ve gülümseyerek bana baktı.
"Yeon Soo benimle gelir misin? Annemin seni görmesini istiyorum."
"Be-beni mi? Ne-neden?"
Şaşkınlık içerisinde sordum. Çünkü neden annesine beni göstermek istediğini anlayamıyordum.
İzin vermedim ama bir anda beni kolumdan tuttuğu gibi koşturmaya başladı.
Hyunjin'in dışarı sesli ve sinirli bir nefes verdiğini işittim. Galiba yine peşimizden geliyordu.
Felix ile beraber sahadan çıkarak kadının karşısında durduk. O da tıpkı Seon Hwa annem gibi oldukça genç görünüyordu. Güzeldi.
Hıh! Seon Hwa annem daha güzel!
Felix, kadının yani annesinin karşısında durur durmaz hemen kollarını ona sardı. İkisi de birbirlerine sarılarak, samimi bir şekilde gülüyorlardı.
Kıskanmadım değil bir an.
Onlara imrenerek bakarken tam yanımda adımlarını sonlandıran Hyunjin'e baktım. Ben bakınca o da bana dönerek baktı ve tebessüm etti.
Gözünü Felix ve annesine çevirirken yavaş yavaş kulağıma doğru eğildi.
"Seni ilk gördüğü andan beri annesine benzetiyor Felix. O yüzden seni buraya kolundan tuttuğu gibi getirmiş olduğunu düşünerek sakin olmaya çalışıyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stray Kids // Hwang Hyunjin(✔)
FanfictionSırtım duvarla buluştuğunda çektiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı. O ise tuttuğu kolumu bırakmayarak bir elini de duvara yasladı ve beni duvar ile arasına sıkıştırdı. Daha çok yaklaştı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Başımı boyunun uzunluğundan...
