Gutom na Kaluluwa

Kabanata 2

Kinabukasan, si Mang Dado ay nagpunta sa bahay ni Aling Rosa, dala ang ilang aklat at kasulatan tungkol sa mga alamat at pamahiin na maaaring may kaugnayan sa batang nagpapakita sa kanya. "Aling Rosa, may mga kwento at kasulatan dito na baka makatulong sa atin. May mga sinaunang pamahiin na nag-uugnay sa mga kaluluwa ng mga bata sa iba't ibang trahedya."

"Salamat, Mang Dado," sagot ni Aling Rosa. "Kailangan natin itong pag-aralan ng mabuti."

Nagsimula silang magbasa at magtanong-tanong sa mga matatanda sa kanilang barangay. Nalaman nila na may isang lumang alamat tungkol sa isang bata na namatay sa gitna ng digmaan. Ang bata ay anak ng isang pamilya na tinamaan ng matinding gutom at sakit. Ang kanyang kaluluwa ay naglalagalag, hindi matahimik dahil sa kanyang trahedya.

Isang gabi, habang nagbabasa si Aling Rosa ng isa sa mga aklat na dala ni Mang Dado, nakatagpo siya ng isang kwento na tila naglalarawan ng batang nagpapakita sa kanya. Ang aklat ay naglalaman ng mga detalye tungkol sa isang batang may pulang mata na namatay sa gutom at sakit, at ang kanyang kaluluwa ay nanatiling naglalagalag, naghahanap ng hustisya at kapayapaan.

Habang binabasa niya ang kwento, naramdaman niya ang malamig na simoy ng hangin na tila bumabalot sa kanya. Ang mga ilaw sa kanilang bahay ay tila nagkikislapan, at ang mga bulong ng hangin ay tila mga boses na nagmumula sa dilim. Biglang lumitaw ang bata sa kanyang harapan, nakatitig sa kanya ng may galit at lungkot.

"Nanay, gutom ako," sabi ng bata, ang kanyang boses ay puno ng pangungutya.

Sa kabila ng takot, nagpasya si Aling Rosa na kausapin ang bata. "Anak, bakit ka nagmumulto? Ano ang hinahanap mo?"

"Nanay, ako'y gutom. Ang aking katawan ay namatay sa gutom at sakit, at ang aking kaluluwa ay naglalagalag, naghahanap ng kapayapaan. Ngunit hindi ko ito matagpuan dahil sa aking galit at lungkot," sagot ng bata, ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa dilim.

"Anak, paano kita matutulungan? Ano ang kailangan mong gawin upang magkaroon ng kapayapaan?" tanong ni Aling Rosa, ang kanyang boses ay puno ng awa at pag-aalala.

"Nanay, kailangan kong malaman ang katotohanan tungkol sa aking pagkamatay. Kailangan kong malaman kung bakit ako iniwan ng aking pamilya at bakit ako namatay sa gutom at sakit. Sa pagkakatuklas ng katotohanan, doon lamang ako magkakaroon ng kapayapaan," sagot ng bata bago muling naglaho sa dilim.

Kinabukasan, nagpasya si Aling Rosa na magsagawa ng masusing pagsisiyasat tungkol sa alamat ng bata. Kasama si Mang Dado, nagtanong-tanong sila sa mga matatanda sa kanilang barangay at naghanap ng mga lumang kasulatan na maaaring magbigay ng liwanag sa misteryo ng batang may pulang mata.

Nalaman nila na noong panahon ng digmaan, maraming pamilya ang nawalan ng tahanan at nagutom. Maraming bata ang namatay dahil sa gutom at sakit, at ang kanilang mga kaluluwa ay naglalagalag, naghahanap ng hustisya at kapayapaan. Ang bata sa kanilang kwento ay isa sa mga biktima ng trahedya, iniwan ng kanyang pamilya sa gitna ng kaguluhan.

Habang patuloy ang kanilang pagsisiyasat, nakatuklas sila ng isang lumang bahay na tila naging tirahan ng bata at ng kanyang pamilya. Ang bahay ay matagal nang iniwan at puno ng mga lumang kasangkapan at gamit. Sa kanilang pagpasok, naramdaman nila ang malamig na simoy ng hangin at ang mga bulong ng nakaraan.

Habang sila'y nag-iikot sa loob ng bahay, nakakita sila ng isang lumang larawan ng pamilya ng bata. Ang mga mata ng bata sa larawan ay tila nagliliyab sa dilim, at ang kanyang mukha ay puno ng lungkot at galit. "Ito ang bata," sabi ni Aling Rosa, "ito ang batang nagpapakita sa akin."

"Aling Rosa, tingnan mo ito," sabi ni Mang Dado, habang itinuturo ang isang lumang kasulatan na nasa isang mesa. Ang kasulatan ay naglalaman ng mga detalye tungkol sa trahedya ng pamilya ng bata, kung paano sila iniwan at kung paano namatay ang bata sa gutom at sakit.