Gutom na Kaluluwa

Kabanata 35

Kabanata 35: Ang Huling Ritwal

Ang gabi ay puno ng lungkot at takot habang si Rosa at ang mang-uukit ay naghahanda para sa kanilang pinakamalaking hamon—ang huling ritwal na layuning mapalayas ang mga maligno na muling bumulabog sa kanilang komunidad. Ang hangin ay malamig at nagdadala ng kakilabutan, at ang mga bituin sa kalangitan ay tila natatakpan ng mga ulap ng kasamaan.

Ang lugar ng ritwal ay napili sa isang lumang kagubatan sa labas ng bayan, isang lugar na kilala sa pagiging sagrado ngunit may halong takot. Ang mang-uukit ay nagbigay ng babala sa lahat ng kahulugan ng ritwal na ito. Ang mga sinaunang amulet at mga simbolo ay ilalatag sa lupa, na kumakatawan sa mga puwersang magbibigay ng proteksyon at magpapalayas sa mga maligno.

Ang mga kasamahan ni Rosa ay nagsimulang magtipon sa paligid ng ritwal, kanilang sinunod ang mga utos ng mang-uukit. Ang kanilang mga mata ay puno ng pag-aalala, ngunit ang kanilang tapang ay nagniningning sa dilim. Si Rosa at ang mang-uukit ay nakasuot ng mga espesyal na damit para sa ritwal, na may mga simbolo ng proteksyon at pag-iwas sa kasamaan.

"Maghanda tayo," sabi ng mang-uukit, ang kanyang boses ay puno ng paggalang at takot. "Ang ritwal na ito ay nangangailangan ng pinakamasigasig at tumpak na pagganap. Ang ating konsentrasyon ay kailangan upang magtagumpay."

Ang ritwal ay nagsimula sa pamamagitan ng paglalatag ng mga sinaunang simbolo sa lupa. Ang bawat isa ay may kanya-kanyang kahulugan: ang simbolo ng araw ay nagdadala ng liwanag, ang simbolo ng buwan ay nagdadala ng proteksyon sa gabi, at ang simbolo ng apoy ay nagbibigay ng lakas laban sa kasamaan. Ang mga simbolo ay nakapalibot sa isang malaking altar na may mga nasindihang kandila at naglalagablab na insenso.

Habang si Rosa at ang mang-uukit ay nagsimulang magdasal, ang kanilang tinig ay tila nagsasama-sama sa isang makapangyarihang tunog na nagbabago ng kapaligiran. Ang kanilang mga salita ay puno ng lakas at pag-asa, isang panalangin upang mapalaya ang kanilang komunidad mula sa mga maligno. Ang mga matatandang miyembro ng komunidad ay sumasali sa mga dasal, ang kanilang mga kamay ay nagtataas sa langit bilang tanda ng kanilang suporta.

Ngunit sa gitna ng ritwal, ang mga maligno ay tila hindi nagpatinag. Ang hangin ay naging mabigat at puno ng kakilabutan. Ang mga anino ay nagsimulang kumilos, tila naglalaban sa mga pwersang nagtatangkang palayasin sila. Ang apoy mula sa mga kandila ay nagiging malakas at nagpapalakas ng mga pangitain ng kasamaan sa paligid. Ang mga malalim na sigaw mula sa dilim ay nagpapakita ng galit ng mga maligno na ipinapakita ang kanilang pagsalungat sa ritwal.

"Magpatuloy tayo!" sigaw ni Rosa habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng determinasyon. Ang mga kasamahan niya ay hindi nagpatinag, ang kanilang pag-uugali ay nagbigay ng lakas sa kanyang pagganap ng ritwal. Ang mang-uukit ay nagbigay ng mga huling tagubilin upang tiyakin ang tamang pagganap ng ritwal.

Sa kabila ng lahat ng panganib at kaguluhan, ang ritwal ay nagsimulang magbigay ng epekto. Ang mga simbolo sa lupa ay nagsimulang magningning, ang kanilang liwanag ay tila lumalaban sa dilim ng mga maligno. Ang mga anino ay naglalakbay palayo, ang kanilang presensya ay nagiging mas malabo habang ang mga ritwal na sinimulan ni Rosa at ng mang-uukit ay patuloy na nagiging mas makapangyarihan.

Sa huli, isang malakas na pagsabog ng liwanag ang lumabas mula sa altar, ang mga maligno ay napigilan, at ang kanilang mga pangitain ay naglaho sa dilim. Ang mga tao sa paligid ay sumigaw ng pasasalamat habang ang mga takot ay unti-unting naglaho. Ang ritwal ay matagumpay, ngunit ang lahat ay alam na ang kanilang kapayapaan ay patuloy na kailanganing bantayan.

Si Rosa ay napagod ngunit puno ng pag-asa. Ang kanyang mga kasamahan ay lumapit sa kanya upang magbigay ng pasasalamat. Ang mang-uukit ay nagbigay ng huling mensahe ng pasasalamat at pag-asa sa lahat ng nandoon.

"Ang ating laban ay hindi nagtatapos dito," sabi ni Rosa habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng pag-asa. "Ngunit sa gabing ito, pinatunayan natin na tayo ay may kapangyarihan na mapanatili ang kapayapaan at protektahan ang ating komunidad."

Ang kabanatang ito ay nagbigay-diin sa lakas ng pagkakaisa at determinasyon ng komunidad na labanan ang kasamaan. Ang kanilang pag-asa at sakripisyo ay nagbigay sa kanila ng panibagong pag-asa para sa isang mas magandang hinaharap, na puno ng liwanag at kapayapaan.