Gutom na Kaluluwa

Kabanata 34

Kabanata 34: Ang Pagsiklab ng Santelmo

Ang araw ay nagbigay ng kasayahan at kapayapaan sa komunidad pagkatapos ng pag-aalulong ng tiyanak, ngunit ang dilim ay muling nagbalik sa kalangitan nang biglang sumikò ang mga kaguluhan. Isang gabi, isang malakas at naglalagablab na apoy ang lumitaw sa gitna ng plaza. Ang apoy ay tila hindi karaniwan—ito ay may masamang kulay, tila kumikislap na may mga nagliliyab na pangitain sa dilim.

"Bakit? Bakit ito nangyayari?" sigaw ni Rosa habang tinitingnan ang malaking apoy na nagliliyab sa kanilang komunidad. Ang kanyang mga mata ay naglalaman ng takot at pagkabahala habang ang mga tao sa paligid ay nagsisikap na iwasan ang mga apoy at salvaguardahan ang kanilang mga tahanan.

Ang santelmo, ang malapit na kapatid ng apoy, ay nagpakita sa kalangitan. Ang kanyang anyo ay nag-iilaw, ngunit ang kanyang presensya ay nagdudulot ng panganib. Ang apoy na ipinapalabas ng santelmo ay tila isang walang katapusang pagnanasa sa pagkawasak, na sumisira sa bawat bagay sa daan nito. Ang malalakas na hangin ay nagpalakas sa apoy, at ang mga tao ay natatakot na baka hindi nila makayanan ang pagkalat nito.

"Magkakaisa tayo! Kailangan nating pigilan ang pagkalat ng apoy!" sigaw ni Rosa habang ang kanyang mga kasamahan ay nagsimulang magtrabaho. Ang kanilang mga kamay ay nagbubuhos ng tubig mula sa mga balde at mga poso, ang kanilang mga mata ay puno ng determinasyon. Ang mga matatapang na miyembro ng komunidad ay tumulong sa paglikha ng mga linya ng depensa, ngunit ang apoy ay tila hindi mapipigilan.

Ang mga nasusunog na bahay ay nagbigay ng usok na pumuno sa kalangitan. Ang bawat pag-ulan ng mga sparks mula sa santelmo ay nagdudulot ng karagdagang panganib. Ang mga tao ay nagsikap na iligtas ang kanilang mga ari-arian at pamilya, ngunit ang takot sa pagkawala ng kanilang mga tahanan ay sumasalot sa kanila.

Si Rosa ay hindi nagpatinag. Ang kanyang mga mata ay naglalaman ng pangako na hindi niya hahayaan na ang komunidad ay mawalan ng pag-asa. Sa kabila ng lahat ng pag-pilit, siya ay nagdesisyon na harapin ang santelmo sa kanyang pinagmumulan. Ang kanyang mga kasama ay nagbigay suporta, at ang kanilang lakas ay nagsilbing inspirasyon para sa lahat.

"Ang santelmo ang sanhi ng lahat ng ito," sabi ni Rosa sa kanyang mga kasamahan habang sila'y papalapit sa lugar kung saan lumitaw ang santelmo. "Kung maaari nating mapigilan siya, mapipigilan din natin ang apoy."

Ang santelmo ay nagbigay ng malakas na sigaw, ang kanyang anyo ay lumitaw na parang isang malaking apoy na sumasalot sa lahat ng direksyon. Ang kanyang presensya ay nagdudulot ng panginginig sa lupa, at ang apoy ay nagmumula sa kanya. Sa bawat hakbang ni Rosa, ang kanyang puso ay naglalaman ng tapang at pag-asa na mapigilan ang panghuling pagsikò ng santelmo.

Ang paglapit nila sa santelmo ay tila isang pagsubok sa kanilang lakas. Ang santelmo ay naglabas ng mas malakas na apoy, ngunit si Rosa at ang kanyang mga kasama ay hindi nagpatinag. Sa pamamagitan ng kanilang pag-iisa at tapang, ang mga amulet at ritwal na kanilang ginamit ay nagsimulang magbigay ng proteksyon laban sa malupit na apoy.

Sa isang hakbang ng determinasyon, si Rosa ay nagdasal at naglabas ng isang sinaunang ritwal na naglalaman ng isang pagtalikod sa kasamaan. Ang kanyang mga salita ay tila naging bahagi ng hangin, ang kanyang tinig ay puno ng lakas na nagbigay sa kanya ng kapangyarihan upang mapigilan ang santelmo.

Ang santelmo, na dati'y puno ng galit at kasamaan, ay nagsimulang magbago. Ang kanyang apoy ay naglaho sa dilim ng gabi, ang kanyang anyo ay unti-unting naging malabo. Ang mga tao ay nagpasalamat kay Rosa at sa kanyang mga kasama sa kanilang sakripisyo at tapang.

Ang apoy ay napigilan, ngunit ang epekto nito ay nag-iwan ng bakas sa komunidad. Ang mga bahay ay nasira, ang mga tao ay nakaranas ng trauma, ngunit ang kanilang pag-asa ay hindi naglaho. Ang pagbuo muli ng kanilang komunidad ay nagsimula, at si Rosa ay patuloy na nagtrabaho upang matulungan ang kanyang bayan na maghilom mula sa sugat ng apoy at takot.

Ang kabanatang ito ay nagbigay ng isang bagong pagsubok sa komunidad, ngunit ang kanilang tapang at determinasyon ay nagbigay sa kanila ng lakas upang magpatuloy. Ang mga tao ay muling nagtipon, nagplano ng kanilang mga susunod na hakbang, at patuloy na nagtatrabaho upang mapanatili ang kanilang seguridad at kapayapaan.