Gutom na Kaluluwa

Kabanata 14

Kabanata 14: Ritwal ng Pagpapalayas

Ang kalangitan sa itaas ng komunidad ay tila hindi mapakali—ang mga ulap ay nagdudulot ng madilim na anyo at ang hangin ay puno ng matinding tensyon. Si Aling Rosa, kasama ang mang-uukit at isang grupo ng mga lokal na eksperto, ay nagtipon upang magsagawa ng isang ritwal na layuning mapalayas ang mga malignong espiritu na patuloy na nagpapahirap sa kanilang bayan.

Ang ritwal ay isang maramihang pagsisikap na kinabibilangan ng mga dalubhasa sa mga pamahiin at mga ritwal ng pagpapalayas. Ang bawat isa ay may tungkulin—ang mga mang-uukit ay nag-ukit ng mga simbolo ng proteksyon sa paligid ng lugar kung saan isasagawa ang ritwal, habang ang iba pang mga eksperto ay naghahanda ng mga sangkap na kailangan sa seremonya.

Si Mang Pedro, na naging pangunahing tagapayo ni Rosa, ay pumili ng isang malinis na lugar sa gilid ng kagubatan, malayo sa mga kabahayan. Ang lugar ay may natural na pook ng kapangyarihan, na pinaniniwalaang makakatulong sa pag-aalis ng mga malignong espiritu. Ang lugar ay pinapalibutan ng mga dahon at sanga na ginawa upang magsilbing proteksyon laban sa mga espiritu.

Ang unang hakbang sa ritwal ay ang paglalagay ng mga amulet sa paligid ng lugar. Ang mga amulet ay naglalaman ng mga sinaunang simbolo ng proteksyon at pinalibutan ng asin at bawang, na kilalang tumatanggal ng mga malignong espiritu. Ang mga eksperto ay nagbigay ng mga mahigpit na tagubilin sa bawat isa upang tiyakin na ang bawat amulet ay maayos na nailagay at ang bawat sangkap ay nasa tamang lugar.

Habang ang araw ay unti-unting lumulubog, ang mga handang handa na para sa ritwal ay nagsimula ng mga pagdarasal at chant. Ang mga panalangin ay sinamahan ng malakas na tunog ng mga tambol at hangin, na nagdadala ng pakiramdam ng pag-asa at determinasyon. Ang mga pangitain at pag-uugali ng malignong santelmo ay patuloy na nagdudulot ng pangambang pahayag sa paligid, ngunit ang mga kalahok ay hindi nagpabaya.

Si Aling Rosa, na ang pangaayaw sa panganib ay patuloy, ay nagbigay ng isang mahalagang bahagi ng ritwal. Ang kanyang tungkulin ay ang pagsisagawa ng mga mahigpit na dasal, na nagbibigay ng lakas sa bawat isa sa kanilang layunin na mapalayas ang mga malignong espiritu. Ang mga dasal ay naglalaman ng mga tiyak na wika na naglalaman ng kasaysayan ng lugar at mga panata upang alisin ang mga espiritu.

Sa pag-umabot ng gabi, ang mga pag-atake mula sa malignong santelmo ay tila nagpapalakas—ang mga bolang apoy ay nagiging mas marahas at ang mga pangitain ng mga tao ay nagiging mas madilim. Ang mga manananggal at tiyanak ay tila nagiging mas agresibo, na nagpapalakas ng takot sa mga tao.

Ang mga lokal na eksperto ay nagsagawa ng kanilang mga tungkulin, na naglalagay ng mga herbal na gamot at asin sa paligid upang mapanatili ang proteksyon. Ang mga simbolo ay nilagyan ng espesyal na insenso upang pumasok sa mga espiritu, na umaasang ang amoy ay mag-aalis sa mga malignong espiritu. Ang mga tambol ay tumunog nang malakas upang magbigay ng enerhiya at tiyakin ang pagkakaroon ng lakas ng espiritu.

Habang ang ritwal ay nasa kanyang pinakamataas na yugto, isang hindi inaasahang pangyayari ang nangyari—ang malignong santelmo ay naglabas ng isang malakas na pagsabog ng apoy sa lugar ng ritwal. Ang apoy ay lumaganap at nagbigay ng malakas na pagsabog na nagbanta sa buhay ng mga kalahok. Ang mga amulet at ritwal na pinaghandaan ay nagiging testigo sa kanilang tibay at determinasyon.

Ngunit sa kabila ng panganib, si Rosa at ang kanyang mga kasama ay hindi nagbitiw. Ang kanilang pananampalataya at pagkakaisa ay nagbigay sa kanila ng lakas upang magpatuloy sa kanilang ritwal. Sa wakas, ang mga dasal ay umabot sa kanyang layunin, at ang malignong santelmo ay tila nagsimulang humina.

Ang mga pangitain ng malignong santelmo ay naging mas malabo, at ang mga pag-atake ng manananggal at tiyanak ay nagbawas. Ang mga magulang ay nagbigay ng pasasalamat sa Diyos at kay Rosa para sa kanilang mga pagsisikap. Ang ritwal ay nagsilbing sagot sa kanilang mga panalangin at isang hakbang patungo sa pagbuo muli ng kapayapaan sa kanilang komunidad.

Bagaman ang banta ng mga malignong espiritu ay tila nawala, ang mga tao ay patuloy na nagmamasid at nagdarasal. Ang kanilang komunidad ay muling bumangon mula sa dilim, ngunit ang alaala ng mga pag-atake ay nag-iwan ng marka sa kanilang mga puso. Si Rosa, kasama ang mang-uukit at ang kanyang mga kasamahan, ay nagpatuloy sa kanilang misyon ng pagprotekta sa kanilang bayan at pagbuo ng mas ligtas na kinabukasan para sa kanilang komunidad.