Gutom na Kaluluwa

Kabanata 8

Matapos ang matinding labanan sa pagitan ng mga taga-barangay at ng mga halimaw na nagmumula sa kadiliman, unti-unti nang lumilinaw ang katotohanan tungkol sa batang may pulang mata. Ang buong barangay ay nagkaisa upang tuluyang mataboy ang mga kaluluwa at halimaw na nagdudulot ng lagim sa kanilang lugar. Sa wakas, nagkaroon ng pagkakataon si Aling Rosa at ang kanyang pamilya na muling mamuhay nang mapayapa.

Ngunit sa kabila ng tila tagumpay, ang mga sugat ng nakaraan ay patuloy na nagsisilbing paalala sa kanilang lahat. Ang barangay, na dating tahimik at puno ng buhay, ay ngayon puno ng takot at pangamba. Ang mga matatanda ay laging nagdadasal na sana'y hindi na muling bumalik ang mga halimaw, habang ang mga bata naman ay patuloy na iniwasan ang lugar kung saan nakita ang bata.

Habang nagpapahinga si Aling Rosa sa kanilang bahay, pumasok si Nora bitbit ang isang mangkok ng mainit na sabaw. "Inay, kumain ka muna. Kailangan mong lumakas," sabi ni Nora na may halong pag-aalala sa boses.

"Salamat, anak," sagot ni Aling Rosa na pinilit ngumiti. Ngunit sa kanyang mga mata, makikita ang pagod at takot na kanyang dinanas. "Hindi ko akalain na magagawa natin ito. Akala ko'y hindi na matatapos ang bangungot na ito."

"Matatapos din ang lahat, Inay. Kailangan lang nating magtulungan," sabi ni Nora habang hinahaplos ang likod ng kanyang ina. "Nakita mo naman, ang buong barangay ay handang tumulong. Hindi ka nag-iisa."

"Alam ko, anak. Alam ko," sagot ni Aling Rosa habang pinipilit ubusin ang sabaw. "Ngunit ang batang iyon... Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit siya nagpakita sa akin. Ano ang gusto niyang iparating?"

Nang sumapit ang gabi, muling nakaramdam ng kaba si Aling Rosa. Ang mga anino sa labas ng kanilang bahay ay tila may buhay, kumikilos na parang may sariling isip. Ngunit sa kabila ng takot, nagdesisyon siyang alamin ang katotohanan. Pumunta siya sa bahay ni Mang Dado upang muling humingi ng payo.

"Aling Rosa, alam kong mahirap para sa'yo ang nangyari. Ngunit may isang bagay akong natutunan sa mga alamat at kwento ng ating barangay," sabi ni Mang Dado habang nakatitig sa kanya. "Ang batang iyon ay hindi basta-basta nagpapakita sa kahit sino. May dahilan kung bakit ikaw ang kanyang napili."

"Ano ang ibig mong sabihin, Mang Dado?" tanong ni Aling Rosa habang nakaupo sa isang lumang upuan sa harap ng matanda.

"May narinig akong alamat tungkol sa isang batang nawala noong panahon ng digmaan. Sinasabing ang kanyang kaluluwa ay naglalagalag, naghahanap ng kapayapaan. Maaaring may kinalaman ka sa kanyang nakaraan o kaya naman ay may espesyal na papel ka sa kanyang kaligtasan," paliwanag ni Mang Dado.

"Paano ko siya matutulungan?" tanong ni Aling Rosa habang pinipigilan ang pagtulo ng kanyang luha.

"May isang ritwal na maaaring makatulong. Ngunit ito'y delikado at nangangailangan ng tapang," sagot ni Mang Dado habang inaabot ang isang lumang libro kay Aling Rosa. "Basahin mo ito. Nandito ang mga hakbang na kailangan mong gawin."

Nang gabing iyon, binasa ni Aling Rosa ang libro ni Mang Dado. Nalaman niyang kailangan niyang mag-alay ng mga pagkain at dasal sa lugar kung saan nakita ang bata. Kailangan din niyang tawagin ang kaluluwa ng bata at ipagdasal ang kanyang kaligtasan. Ang mga hakbang ay mahirap at delikado, ngunit handa siyang gawin ang lahat para tuluyang mapalaya ang bata.

Nang sumapit ang hatinggabi, nagsimulang maghanda si Aling Rosa para sa ritwal. Inilagay niya ang mga alay sa isang mesa at sinindihan ang mga kandila. Habang nagdadasal, naramdaman niyang unti-unting lumalapit ang malamig na hangin. Ang mga kandila ay kumikislap at ang mga anino ay nagsimulang gumalaw.

"Nanay, gutom ako," muling narinig ni Aling Rosa ang boses ng bata. Ngunit sa pagkakataong ito, ang boses ay puno ng kalungkutan at pagmamakaawa.

"Anak, nandito ako upang tulungan ka. Sabihin mo sa akin kung paano kita matutulungan," sagot ni Aling Rosa habang patuloy na nagdadasal.