Gutom na Kaluluwa

Kabanata 23

Kabanata 23: Ang Bagong Himpilan

Sa muling pagbisita ni Rosa sa mang-uukit, napansin niya ang bigat ng mga salitang binitiwan nito. "Rosa, may bagong pinuno ang mga maligno," sabi ng matanda habang nakatingin sa mga sinaunang simbolo na nakaukit sa kanyang mga kahoy na kagamitan. "Mas malakas at mas marahas sila ngayon."

Ang balitang ito ay nagdulot ng kaba sa puso ni Rosa. "Saan sila nagmumula?" tanong niya, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang boses.

"Ang bagong himpilan ng mga maligno ay nasa isang abandonadong gusali sa labas ng ating bayan," sagot ng mang-uukit. "Matagal nang walang lumalapit doon dahil sa mga kuwento ng mga kababalaghan at kalamidad na naganap doon."

Nais ni Rosa na alamin ang katotohanan at ang eksaktong lokasyon ng gusaling iyon. Sa kanyang pag-iisip, naalala niya ang ilang mga kakaibang kwento mula sa kanyang kabataan tungkol sa isang lugar na pinamumugaran ng mga maligno. Matatagpuan ito sa isang masukal na bahagi ng kagubatan, malayo sa mga mata ng karamihan. Nagpasya siyang magtungo roon kasama ang ilang mga kasama upang alamin ang pinagmumulan ng kanilang takot.

Sa pagsama ni Mang Berting, ang ilang matatapang na kalalakihan, at ang mang-uukit, si Rosa ay nagtungo sa abandonadong gusali. Sa kanilang paglalakbay, napansin nilang tila nagbabago ang paligid—mas nagiging madilim, malamig, at ang mga puno ay tila nagmamasid. Ang tahimik na kapaligiran ay nagbigay ng kilabot sa kanila.

Pagdating sa gusali, tumambad sa kanila ang isang malaki at lumang estruktura na halos natatakpan na ng mga baging at damo. Ang mga pader ay may mga ukit na simbolo ng kadiliman at kasamaan. Ang hangin ay puno ng amoy ng bulok na kahoy at tila may halong dugo.

"Mag-ingat kayo," babala ng mang-uukit. "Ang mga maligno dito ay mas mabangis kaysa sa mga hinarap natin noon."

Sa kanilang pagpasok sa loob, agad nilang naramdaman ang bigat ng presensya ng mga maligno. Ang mga anino sa paligid ay tila nagbabanta at nagmamasid sa bawat galaw nila. Ang bawat hakbang ay parang dagundong sa kanilang pandinig, at ang bawat tunog ay nagpapalakas ng kanilang takot.

Habang nag-iikot sila sa loob, nakakita sila ng mga palatandaan ng ritwal—mga kandila na nakapalibot sa isang altar, mga sakripisyo na tila dugo ng mga hayop, at mga sinaunang simbolo ng masamang espiritu. Sa gitna ng altar, may isang malaking libro na puno ng mga itim na pahina.

"Rosa, ito ang libro ng mga sumpa," sabi ng mang-uukit habang tinitingnan ang mga pahina. "Dito nakasaad ang mga ritwal na ginawa upang mapalakas ang mga maligno."

Habang binabasa nila ang nilalaman ng libro, napagtanto ni Rosa na ang bagong pinuno ng mga maligno ay naglalayon na palakasin ang kanilang kapangyarihan at maghasik ng mas matinding takot sa kanilang komunidad. Kailangan nilang gumawa ng paraan upang mapigilan ito bago pa tuluyang lamunin ng kadiliman ang kanilang bayan.

"Rosa, kailangan nating bumalik at ihanda ang komunidad," sabi ni Mang Berting. "Mas malakas ang kalaban ngayon, pero hindi tayo susuko."

Nagpasya silang bumalik sa bayan upang ipaalam ang kanilang natuklasan at ihanda ang mga tao sa muling pagdating ng mga maligno. Alam ni Rosa na ang labanang ito ay mas mahirap at mas mapanganib, ngunit sa kanilang pagkakaisa at tapang, alam niyang may pag-asa pa silang magtagumpay.

Sa kanilang pag-uwi, isang bagay ang malinaw kay Rosa: ang bagong himpilan ng mga maligno ay simbolo ng isang bagong yugto ng laban. At sa kanilang determinasyon, hindi sila papayag na muling maghari ang kadiliman sa kanilang bayan.