Gutom na Kaluluwa

Kabanata 24

Kabanata 24: Ang Paglabas ng Manananggal

Sa isang gabing kasing dilim ng uling, ang komunidad ni Aling Rosa ay muling binalot ng takot. Walang buwan na nagbigay liwanag, at ang hangin ay tila malamig na nagbabadya ng panganib. Biglang sumigaw ang isang babae mula sa kabilang kalye, ang kanyang sigaw ay parang isang babala ng paparating na kapahamakan.

Si Rosa, na noo'y natutulog na, ay biglang nagising at ramdam ang malamig na simoy ng hangin na tila nagbabalot sa kanya ng pangamba. Lumabas siya ng bahay at nakita ang kanyang mga kapitbahay na nagsisimula nang magtipon-tipon, ang mga mukha nila'y puno ng takot at kaba. Ang mga tao ay nagkakagulo, at ang ilan ay nagbubulungan tungkol sa isang nilalang na kanilang nakita.

"Manananggal! Manananggal!" sigaw ng isang matandang babae habang nagtatakbo sa kalsada.

Agad na nagdulot ng sindak ang balita. Ang manananggal, isang nilalang na kalahating tao at kalahating halimaw, ay muling nagbalik upang maghasik ng lagim sa kanilang komunidad. Ang manananggal ay kilalang umaatake tuwing kabilugan ng buwan, ngunit sa gabing ito, sa gitna ng kadiliman, siya'y nagpakita upang maghasik ng takot at kamatayan.

"Aling Rosa!" tawag ng isa sa mga kapitbahay. "Natagpuan naming patay si Mang Kulas, walang laman ang mga laman-loob niya!"

Nagmadali si Rosa patungo sa lugar ng krimen, kasama ang ilang matatapang na kalalakihan ng komunidad. Doon, sa harap ng kanilang mga mata, nakahandusay si Mang Kulas, ang kanyang katawan ay walang laman at puno ng mga sugat na tila kagat ng isang halimaw. Ang tanawin ay nagdulot ng pagkasuklam at takot sa lahat ng nakakita.

"Sa bawat gabing tulad nito, mas nagiging malakas ang manananggal," sabi ng mang-uukit na sumama kay Rosa. "Kailangan nating kumilos agad upang protektahan ang komunidad."

Naisip ni Rosa ang mga natutunan niya mula sa mang-uukit. Alam niyang ang manananggal ay maaaring mapalayas sa pamamagitan ng paghanap ng kanyang kalahating katawan at paglalagay ng asin o bawang dito upang hindi na siya makabalik. Agad niyang inutusan ang mga tao na maghanda ng mga panlaban—asin, bawang, at mga anting-anting na makakapigil sa manananggal.

Habang naghahanda ang komunidad, ang manananggal ay patuloy na nagpakita sa iba't ibang bahagi ng lugar. Ang kanyang malakas na sigaw ay nagpapakaba sa bawat isa. Ang kanyang anino ay nagdadala ng hilakbot sa mga taong nakakita. Ang gabi ay tila naging walang katapusang bangungot para sa lahat.

Sa gitna ng kaguluhan, si Rosa at ang kanyang mga kasama ay nagsimulang maghanap ng kalahating katawan ng manananggal. Alam nilang ito ang tanging paraan upang mapigilan ang halimaw sa kanyang pagpatay. Habang naghahanap, naririnig nila ang sigaw ng mga tao, ang kanilang takot ay tila lumulunod sa kanilang mga puso.

"Rosa, dito!" sigaw ni Mang Berting mula sa isang masukal na bahagi ng kagubatan.

Agad na tumakbo si Rosa papunta sa kinaroroonan ni Mang Berting. Doon, sa ilalim ng isang puno, natagpuan nila ang kalahating katawan ng manananggal. Agad nilang binudburan ng asin at bawang ang katawan nito, siniguradong hindi na makakabalik ang halimaw sa kanyang anyong tao.

Sa mga sumunod na oras, unti-unting kumalma ang komunidad. Ang sigaw ng manananggal ay nawala na, at ang takot ay napalitan ng pag-asa. Alam nilang hindi pa tapos ang kanilang laban, ngunit sa gabing ito, nagtagumpay sila laban sa halimaw.

Si Rosa, sa kabila ng pagod at takot, ay nagpatuloy na magbigay lakas sa kanyang mga kababayan. Alam niyang ang kanilang pagkakaisa at tapang ang magiging susi upang mapanatili ang kapayapaan sa kanilang komunidad. Sa kanilang puso, naroon ang pag-asa na ang bawat laban ay magdadala ng liwanag sa kabila ng kadiliman.