Gutom na Kaluluwa

Kabanata 6

Dumating ang gabi ng kabilugan ng buwan, at nagtipon-tipon silang lahat sa gitna ng barangay upang isagawa ang ritwal. Inilagay nila ang mga kandila at mga alay sa gitna ng plaza, at nagsimulang magdasal ng taimtim. Habang isinasagawa ang ritwal, naramdaman nila ang malamig na hangin na pumasok sa kanilang paligid. Ang mga kandila ay tila umaandap-andap, at ang mga bulong ng hangin ay nagiging mas malakas.

Sa gitna ng ritwal, biglang lumitaw ang kaluluwa ni Maria. Ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa galit at lungkot. "Bakit ninyo ako pinapatalsik?" tanong ni Maria, ang kanyang boses ay puno ng hinanakit.

"Maria, narito kami upang tulungan ka. Alam namin ang iyong hinanakit, at nais naming magbigay ng katarungan para sa iyong pamilya," sabi ni Aling Rosa, ang kanyang boses ay nanginginig.

Habang nagpapatuloy ang ritwal, isa-isa, nagsimulang humingi ng tawad ang mga kaluluwa ng mga pumaslang sa pamilya ni Maria. Ang kanilang mga boses ay puno ng pagsisisi at takot. "Patawarin mo kami, Maria. Hindi namin alam ang aming ginawa," sabi ng isa sa mga kaluluwa.

Ang kaluluwa ni Maria, na ngayo'y nasa gitna ng mga kandila, ay nagsimulang magpakita ng pahiwatig ng kapayapaan. "Salamat sa inyong lahat. Patawarin ninyo ako sa sumpang idinulot ko sa inyo," sabi ni Maria bago siya tuluyang naglaho sa dilim. Ang kanyang kaluluwa ay tila nagkaroon ng kapayapaan, at naramdaman nila ang kakaibang katahimikan sa kanilang paligid.

Pagkatapos ng ritwal, naramdaman nila ang pag-alis ng sumpa sa kanilang barangay. Ang mga kakaibang pangyayari ay naglaho, at ang kanilang mga puso ay puno ng pag-asa at pasasalamat. "Tapos na ang lahat. Nakuha na natin ang katarungan para kay Maria at sa kanyang pamilya," sabi ni Tonyo, ang kanyang boses ay puno ng kasiyahan.

Nagpatuloy sila sa kanilang buhay, alam nilang maraming pagsubok pa ang kanilang haharapin. Ngunit ang kanilang pananampalataya at pagkakaisa ay nagbigay sa kanila ng lakas upang magpatuloy at harapin ang anumang pagsubok na darating. Ang kanilang barangay ay nagkaroon ng bagong simula, at ang kanilang mga puso ay puno ng pag-asa at pagmamahal.

"Magpapatuloy tayo, Nora. Hindi tayo pwedeng sumuko. Ang ating pagkakaisa at pananampalataya ang magbibigay sa atin ng lakas upang harapin ang anumang pagsubok," sabi ni Tonyo, ang kanyang boses ay puno ng determinasyon.

Si Nora ay natutong tanggapin ang katotohanan tungkol sa batang nagpapakita kay Aling Rosa. Naghanda sila para sa mas matinding pagsubok.

Umaga nang magising si Nora sa kanyang kwarto. Ang silahis ng araw ay tila nag-aanyaya ng bagong simula, ngunit ang bigat sa kanyang dibdib ay hindi pa rin nawawala. Napansin niyang malalim ang iniisip ni Aling Rosa, na nakaupo sa kanilang maliit na kusina. "Inay, okay lang po ba kayo?" tanong ni Nora habang naupo sa tabi ng kanyang ina.

"Oo, anak. Pero hindi ko mapigilan ang pag-iisip tungkol sa batang iyon. Hindi ko alam kung hanggang kailan tayo makakaramdam ng ganito," sagot ni Aling Rosa, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-aalala.

Nagtipon-tipon muli ang pamilya ni Nora upang pag-usapan ang mga kakaibang nangyayari sa kanilang barangay. Si Mang Dado, na naging matibay na haligi ng kanilang pag-asa, ay naroon din. "Nora, anak, kailangan nating tanggapin ang katotohanan tungkol sa batang nagpapakita kay Aling Rosa. Hindi natin ito maiiwasan," sabi ni Mang Dado, ang kanyang boses ay puno ng pag-unawa.

"Pero, Mang Dado, paano tayo makakasiguro na magagawa nating palayasin ang kaluluwa ng bata? Paano kung lalo pa siyang magalit?" tanong ni Nora, ang kanyang boses ay nanginginig.

"Ang tanging paraan lamang upang magtagumpay tayo ay ang pagtanggap sa katotohanan at pagtutulungan," sagot ni Mang Dado.

Sa gitna ng kanilang pag-uusap, naisip ni Nora na balikan ang mga librong natuklasan nila sa lumang bahay ni Lola Pilar. "Kailangan nating bumalik sa mga librong iyon. Baka mayroon pa tayong hindi natutuklasan," sabi ni Nora.