Gutom na Kaluluwa

Kabanata 22

Kabanata 22: Ang Aninong Nagmamasid

Habang naglalakad si Rosa pauwi mula sa bahay ng mang-uukit, isang hindi maipaliwanag na kabigatan ang bumalot sa kanyang dibdib. Ang paligid ay tila nagbago; ang mga anino ay tila nagmamasid, sumusunod sa bawat kilos niya. Kahit saan siya lumingon, nararamdaman niya ang malamig na presensya na nagdudulot ng kilabot sa kanyang kaluluwa.

Sa bawat hakbang, bumabalik ang mga alaala ng nakaraan—ang mga labanan laban sa mga manananggal, tiyanak, at santelmo. Ang kanyang paniniwala na tapos na ang kanilang laban ay unti-unting naglaho, at siya'y muling nakaramdam ng takot. Naalala niya ang mga salitang binitiwan ng mang-uukit: "Ang mga maligno ay hindi natutulog. Lagi silang nag-aabang, naghihintay ng tamang panahon upang muling maghasik ng lagim."

Pagdating sa kanyang bahay, hindi mapakali si Rosa. Ang mga anino sa kanyang paligid ay nagiging mas malinaw, tila may sariling buhay. Isang gabi, habang siya'y nagpapahinga sa kanyang silid, nakarinig siya ng mga bulong—mga bulong na puno ng galit at poot. Bumangon siya at sumilip sa bintana, at doon niya nakita ang isang anino na nagmamasid mula sa dilim.

Agad siyang nagdesisyon na muling magtungo sa mang-uukit ng kahoy. Kailangan niyang alamin kung ano ang nagbabalik ng mga maligno sa kanilang komunidad. Sa kanyang paglalakbay, napansin niyang ang mga kalye ay tila mas madilim at mas mapanganib. Ang mga mata ng mga tao sa paligid ay puno ng takot at pagkabalisa.

Pagdating niya sa bahay ng mang-uukit, agad siyang sinalubong ng matandang lalaki. "Rosa, alam kong may hindi ka maipaliwanag na nararamdaman," sabi ng mang-uukit habang pinapasok siya sa loob. "Nararamdaman ko rin ang presensya ng mga maligno."

"May mga aninong nagmamasid sa akin," sabi ni Rosa, nanginginig ang boses. "Alam kong hindi pa tapos ang laban natin."

Inilabas ng mang-uukit ang isang sinaunang libro mula sa kanyang mga gamit. "Ito ay libro ng mga sinaunang ritwal at kwento ng ating mga ninuno," paliwanag niya. "Dito natin malalaman kung ano ang nagbabalik ng mga maligno at kung paano natin sila muling mapapalayas."

Habang binubuklat nila ang mga pahina ng libro, natutunan nila ang tungkol sa isang sinaunang ritwal na maaaring magbigay ng proteksyon laban sa mga maligno. Ngunit ang ritwal na ito ay napakahirap at puno ng panganib. Kailangan nilang magsama-sama bilang komunidad upang magtagumpay.

"Rosa, kailangan natin ng lakas ng loob at pagkakaisa," sabi ng mang-uukit. "Ang mga aninong nagmamasid ay isang babala na ang mga maligno ay muling nagbabalik. Hindi tayo dapat matakot. Kailangan nating lumaban."

Sa gabing iyon, si Rosa ay nagdesisyong mag-organisa ng isang pulong kasama ang buong komunidad. Ipinaliwanag niya ang panganib na kanilang hinaharap at ang ritwal na kailangan nilang gawin. Ang lahat ay nakaramdam ng takot, ngunit sa tapang at determinasyon ni Rosa, nagkaroon sila ng pag-asa.

Habang naghahanda ang komunidad para sa ritwal, ang mga anino ay patuloy na nagmamasid, tila naghihintay ng tamang panahon upang muling maghasik ng lagim. Ngunit sa bawat hakbang ni Rosa, ang kanyang tapang at determinasyon ay nagbigay inspirasyon sa lahat. Alam nilang hindi sila nag-iisa sa labanang ito.