"කට් කට් කට්!!"
අජා සර්ගෙ කටහඬ ඇහුන පමාවට මම ආයුශ්ගෙන් ඈත් උනේ අපෙ අන්තිම ශූට් එකත් ඒ විදිහට ඉවර වෙද්දී .. සැනසීමයි.. ඒක කියාගන්න බැරි සැනසීමක් ...
" එහෙනම් දරුවනේ.. අපෙ උන්මාද ප්‍රේම ගීය පලවෙනි කතාංගය ඉවරයි"
මම දැක්ක හැමෝම ඒ නිසා සතුටු උනත් ආයුශ්ගෙ මූනෙ අමුතු දුකක් තිබ්බ හැටි. ඒත් මට කරන්න දෙයක් තිබුනෙ නෑ. ඊයෙ වෙනකම් ආයුශ් ගැන මගෙ හිතේ තිබ්බ හැගීම අද වෙනකොට වෙනස් වෙලයි තිබුනෙ. ඉතින් මට ඒ වෙනුවෙන් කරන්න කිසිම දෙයක් තිබුනෙ නෑ..
අඩුම තරමින් යාලුවෙක් හැටියටවත් ආශ්‍රය කරන්න හිතෙන්නේ නෑ ආයුශ් ...
ශූටින් ඉවර වෙලා හැමෝටම සමු දීලා ඉවර වෙද්දී හවස් වෙලා තිබ්බ නිසා මම මැනේජර් අක්කටත් කියලා අපාට්මන්ට් එකට එන්න හැදුවත් මගෙ දිහාවට ආපු ආයුශ් මගෙ අතින් අල්ලගත්තේ මගෙ හිත බයෙන් වෙලෙද්දි..
" ආ..ආයුශ් "
" මට ඔයා එක්ක කතා කරන්න ඕනෙ සුදූ.. ප්ලීස් එක විනාඩියක් දෙන්න මට.. අනේ මම වැදලා හරි ඔයාගෙන් සමාව ගන්නම්..මට එක විනාඩියක් දෙන්න සුදූ"
" මට ගෙදර යන්න තියෙනවා ආයුශ් .. ප්ලීස් ලෙට් මී ගෝ"
" නෝ.. මේක ලාස්ට් චාන්ස් එක සුදූ.. ආයෙ අපි හම්බවෙන්න පුලුවන් උනත් මම ඔයාගෙ මූන බලන්නෙ නැතුව යන්නම්.ඒත් ප්ලීස් මට ඔයා එක්ක කතා කරලා සමාව ගන්න ඕනෙ"
ආයුශ්ගෙ කටහඩේ තිබ්බ අමුතු දුක නිසා අර හැමදාම ගොනා වෙන ඔවින්ද්‍යා අදත් එයාට චාන්ස් එකක් දුන්නෙ මාවයි මගෙ අත අල්ලගෙන හිටිය ආයුශ්වයි වොනලි දකිද්දී..
" කියන්න .. මොකක්ද ඔයාට කියන්න තියෙන්නේ ?"
දැනටමත් මගෙ මොට්ටුකාරිගෙන් කෝල් දෙක තුනක් ඇවිත් තිබ්බ නිසා ගෙදර යන්න තිබ්බ හදිස්සිය පෙන්නන්න බැරි කමට මම ආයුශ්ට කිව්වේ ඌ කා එක බීච් එක ගාව නවත්තද්දි ..
එදා මේ මුහුදෙදි අම්මු මට ආදරෙයි කිව්වා ...
අද මේ මුහුදෙදි ම මම ආයුශ්ට සමුදෙනවා..
සමහරවිට මේ මුහුද අපි හිතනවට වඩා මතක එකතු කරගෙන නිදාගනී..
" මට.. ඊයෙ උන දේට සමාව දෙන්න පුලුවන් ද සුදූ?"
YOU ARE READING
නෙත් මානේ | GL
Non-Fiction"ඒ රිදුම් නිවී මා හදේ ඈ ළඟින් රැදීලා වගේ සීරුවෙන් ළයේ පෙම් මල් පීදුනා" අමිත්‍යා × උපුනි
