නෙත් මානේ | GL

14

අමා මැඩම් දොර වහගෙන ගිය ගමන් මෙච්චර වෙලා පුම්බන් හිටිය මගෙ කම්මුල් ඇකිලුනා. සින්ක් එකේ ගැට්ටෙන් හිමින් අඩිය තියලා බැහැපු මම ඊලගට බැලුවේ මගෙ මූන දිහා.

රතු උනු ඇස්, ඉදිමුනු ඇගිලි පාරවල් තියෙන කම්මුල් මාව විකෘති කරලා තියෙද්දි මගෙන් ලොකු හුස්මක් පිට උනා.

මොනා උනත් ඔයාට මට ගහන්නෙ නැතුව ඉන්න තිබ්බෙ අප්පච්චි .. මොකද ඒ කම්මුල් පාර කෙලින්ම වැදුනෙ මගෙ හදවතට ..

සිහි නැති වෙනකොට මම ඇදගෙන හිටිය ස්කූල් ටීශර්ට් එකයි බොටමයි වෙනුවට දැන් මම හිටියේ සැහැල්ලු පිජාමා එකකින්. සමහරවිට අමා මැඩම් මගෙ ඇදුම් මාරු කරන්න ඇති. පොඩිවට ලැජ්ජාවක් දැනෙද්දි මගෙ මූනෙ හිනාවක් ඇදුනත් ආයෙම කල්පනා උනේ මේක හරිද වැරදිද කියන එක..

මට තියෙන ප්‍රශ්න ගොඩට අමා මැඩම් මගෙ කවුද කියන ප්‍රශ්නෙ එන්න එන්නම වද දෙනවා.

ගුරුවරයෙක්ට එහා ගිය මම නොදන්න බැදීමක් එයා එක්ක මට තියෙනවා . ඒත් ඒ ගැන හාන්කවිසයක් මම දන්නෙ නෑ.

ඊටවඩා මගෙ හැගීම්.. ආයෙම නුතාරා ලගදි දැනුනට වඩා වෙනස්ව දැනෙන්න අරන්..

ආදරේ කරනවා? ඒ ප්‍රශ්නෙට මම බය තරමටම අමා මැඩම් ගැන එහෙම හැගීමක් නෑ කියලා මම මාවම රවට්ටගන්නවා.

නැත්තම් මම කියලා මොනවා කරන්නද? එයා මගෙ ගුරුවරයා.. ඒ වගේම මං ගැන දන්න කෙනෙක් . ඒත් මගෙ අනන්‍යතාවය .. මගෙ ලිංගිකත්වය .. මම කොහොමද එයා ඉස්සරහ එලියට දාන්නෙ ..

අවංකවම මම කෙල්ලොන්ට විතරක් කැමති කෙනෙක් කියලා කටක් ඇරලා කියන්නේ කොහොමද ?

ඒකෙන් මේකෙන් වෙන්නෙ මට ඉන්න ටික දෙනා උනත් මාව අතාරින එක විතරයි . මගෙ කියන්න කවුරු නැතත් ඒ හැගීම දැනෙනවට මම ආසයි.. එහෙම එකේ-

" මම කන්න දෙන්නෙ ඉක්මනට වොශ් එකක් දාගෙන එන අයට විතරයි . බකමූනෙක් වගෙ කන්නාඩිය දිහා බලන් භාවනා කරන අයට මෙහෙ කෑම නෑ.."

මගෙ හිතලු ඔක්කොම සුන්වෙලා කුඩුම වෙලා ගියේ මෙච්චර වෙලා බොරුවට අඩි තියලා එහාට ගියා වගෙ දොර ලග ඉදන් මං දිහා බලන් ඉන්න අමා මැඩම් නිසා..