အများကြီးမထိခိုက်သွားသော်လည်း ဆရာဝန်မှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား သိပ်မလုပ်ဖို့မှာထားတာမို့ လွှာတစ်ယောက်အကဲပိုစွာ သစ္စာကို ဝှီးချဲပေါ်မှာပဲထိုင်ခိုင်းပြီး သူကိုယ်တိုင်တွန်းပေးနေလေရဲ့။
"မမရယ် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
လွှာဖုန်းဆက်ပြီးအသိပေးတာမို့ အမရာသိသိချင်း အိမ်ကိုပြန်လာချင်းဖြစ်သည်။
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ခြေထောက်လေးပဲနည်းနည်းထိတာ သူပေါ့အကဲကိုပိုလွန်း"
လွှာ့ကိုမေးငေါ့ပြရင်း ပြောတော့ ခေါင်းလေးပုဝင်ကာရီပြနေသည်။
"နောက်ရက် အမရာ ကုမ္ပဏီမသွားတော့ဘူး မမကိုဂရုစိုက်ပေးမယ်လေနော်"
"အလုပ်တွေပျက်မခံပါနဲ့ကွယ် လွှာလည်းရှိတာပဲ "
သစ္စာနှုတ်ဖျားလေးမှ သော်တာလွှာ နာမည် အတိုကောက် လွှာဟူသောနာမ်စားလေးကို ပထမဆုံးအကြိမ်ထွက်လာချင်းဖြစ်သည်။ချက်ချင်းဆိုသလို လွှာ့မျက်နှာလေးပြုံးလာပြီး မယုံနိုင်စွာ သစ္စာကိုကြည့်နေမိသည်။
"ဒါပေမဲ့..."
"ရပါတယ် မ အမရာ အန်တီ့ကိုလွှာဂရုစိုက်ပေးမှာမို့စိတ်ချပါနော်"
အမရာစိတ်ပူနေတာမို့ လွှာပြုံးရင်းပြောလာပါသော်လည်း အမရာ့စိတ်ထဲမှာတော့ တကယ်ကသိကအောက်ဖြစ်မိတာတော့အမှန်။
......
"ဘယ်မလဲနင့်သမီးသော်တာလွှာ နိုင်ငံခြားကပြန်ရောက်ပြီးတည်းက သွားနေတာ အခုထိအိမ်ပြန်မလာတာရိုးမှရိုးရဲ့လား"
"သမီးက ခရီးသွားချင်တယ်ဆိုလို့ သွားခိုင်းထားတာကျွန်မသူငယ်ချင်းသမီး အိမ်မှာပါ"
လွှာမှာ သိတတ်စအရွယ်တည်းက မိဘတွေ ရန်ဖြစ်တာကို ကြည့်ရင်း နဲ့နေခဲ့ရသူ။ မေမေ့ကိုရိုက်တိုင်းလည်း လွှာ့မှာ ဒေါသများနဲ့ တစ်ဆစ်ဆစ်နာရသည်လေ။ လွှာ့မေမေသရဖီကတော့ လွှာ့ကို အတော်လေးချစ်သည်။ လွှာသည် ဖေဖေ ဦးခင်မောင် နဲ့တော့ အဆင်ပြေခဲ့သည်ဆိုတာမှာ ခပ်ရှားရှားပါလေ။
"ဟားဟားဟား ဘယ်သူငယ်ချင်းလဲ ဟိုမိန်းမ မေဦးလွှာလား"
ဦးခင်မောင်တစ်ယောက် လှောင်ရီရီကာ ထိုင်ခုံမှာထိုင်နေတဲ့သရဖီပါးကိုအားပါပါ ဖိညစ်လိုက်ရင်း နာကျည်းမှုများစွာနှင့်ကြည့်နေလေသည်။
YOU ARE READING
နှင်းဆီဖြူလေးများပွင့်စေသော်
Romanceစိန်ပန်းပွင့်လေးများကြွေ၍ နှင်းဆီဖြူလေးပွင့်လာပြီ။ ချစ်ရသူဟာလည်းပြန်လာလေပြီ။
