Başlama tarihi 28.10.2021
"Ada," sustu. "İyi misin?" Gözlerim dolmaya başlamıştı. Değildim hiç iyi değildim. "Evet, ne oldu ki?"
"Sesin kötü çıkıyor, ağladın mı sen?"
"Hayır," ses tonum yine aynıydı. Düzeltmek isterken daha kötüye gidiyordu. Boğaz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm müziği : Gripin-Bir cevabın var mı? Zeynep - Duvar
1 hafta sonra.
Hastaneden taburcu olduktan sonra Emir, beni direk kendi evinde misafir etmişti. Henüz yürüyemiyordum. Fakat ağrılarım biraz azalmıştı. En azından nefes alıp vermekte zorlanmıyordum. İlaçlarım konusunda oldukça titizdi. Hatta benim için özel bakıcı bile tutmuştu. Onun sayesinde yaralarım iyileşmeye başlamıştı.
"Gele bilir miyim?" Emir kapının arkasından içeri girmek için izin istiyordu. "Gel." Yatağımda uzanmış televizyon seyrediyordum. Doğrusu yatakta olmaktan bıkmış durumdaydım. Çünkü hiçbir şey yapamıyordum. Daha doğrusu yapıyordum da Emir izin vermiyordu.
Emir içeri geldiğinde arkasında hemen bakıcı Fatma teyze de gelmişti. "Sanırım ilaç zamanı," dedim bıkkınlıkla.
"Mızmızlanma, bak iyileşiyorsun yavaş yavaş." Emir ellerini sokarak beni izlerken, Fatma teyze ilaçlarımı hazırladı. Yavaş hareketlerle tam soyunurken bakışlarım Emir'e kaydı. "Çıkmayacak mısın?"
"Çıkayım mı?"
"Çık!"
"Gözlerimi kapatsam?" Sırıttı.
"Olmaz!"
"Oldururuz."
"Olduramayız, hadi çık! Ya Fatma teyze bir şey söylesene ona."
"Oğlum, ayıp ayıp çık sen. Kız rahatsız oluyor."
"Tamam be. İlla ki bir gün göreceğiz." Kahkaha atarak odadan çıktı. Söylediği cümleyle istemsizce sırıttım.
Üzerimdeki siyah kazağı çıkarttığımda sütyenle kalmıştım. Fatma teyze önce göğüslerimin yukarı kısmındaki yaralara, ardından kolumdaki, boynumdaki yaralara ilaç sürdü. Sonra kazağı giyinip eşofmanımı çıkardım. Bacağımdaki yaralar daha kötüydü. Ama bir nebze de olsun iyileşiyordular. Fatma ilaçları sürdükten sonra kutudan hapı çıkarıp bana uzattı.
"Bir şeye ihtiyacın olursa söyle bana tamam mı canım?" Suyu içtikten sonra "teşekkürler Fatma teyze," deyip yatağıma geri yattım. Fatma teyze çıkar çıkmaz Emir içeri girdi. Yatağımın yanına gelip bana yakın oturdu. Kurduğu son cümle merakıma sebep olmuştu. Anlamını sormak istemiştim.
"İlla ki bir gün göreceğiz dediğinde neyi kastettiğini öğrene bilir miyim?"
Keyifli gülümseme suratında yer alırken ben çatık kaşlarla onu izliyordum. "Neyi görmeyi planlıyorsun?" Bu adam gitgide farklı oluyordu sanki. Bana karşı neden böyle davrandığını anlamamıştım.
"Neyi görmemi istersin?" Alt dudağını ısırarak beni izliyordu. Hala sırıtıyordu. Tek kaşımı havaya kaldırarak "o gözlerini oyarım, tamam?" dediğimde benim taklidimi yaparak "tamam" diye yanıtladı.
