Μαργαρίτα #TDASG2024 #SSBC24

Κεφάλαιο 40

«Η πραγματική μου μητέρα; Τι είναι αυτά που λες;» της φώναξε η Μαργαρίτα, που δεν μπορούσε να το πιστέψει. Όχι, ήταν αδύνατον! Η Χλόη μητέρα της; Δική της μητέρα ήταν η Ίριδα, μαζί της είχε μεγαλώσει! Δεν μπορεί να της έλεγε ψέματα!
«Κι όμως μπορεί, Μαργαρίτα» είπε η Χλόη απαντώντας στην σκέψη της με σφιγμένα χείλη. «Μπορεί, και σου είπε ψέματα. Όλον αυτόν τον καιρό, πίστευες πως ήσουν δική της κόρη, πως είχες βγει από τα δικά της σπλάχνα, όμως δεν είναι έτσι!»
«Όχι» έκανε έντρομη η Μαργαρίτα και κούνησε το κεφάλι της. «Όχι, δεν είναι αλήθεια. Μου λες ψέματα. Βλέπω εφιάλτη, θα ξυπνήσω όπου να ’ναι!»
«Μας χώρισαν για πολλά χρόνια, κοριτσάκι μου» είπε η Χλόη. «Δεν σε άφησαν ούτε να με θυμάσαι. Όμως δεν πειράζει, γιατί τώρα είμαστε εδώ, μαζί. Θα αναπληρώσουμε όλο τον χαμένο χρόνο, θα δεις. Τίποτα δε θα μας ξανακρατήσει μακριά».

Άπλωσε το χέρι της και προσπάθησε να την αγγίξει, εκείνη όμως τραβήχτηκε βιαστικά.
«Μην ανησυχείς, γλυκιά μου» της είπε και χαμογέλασε μ’ έναν τρόπο που την έκανε να ανατριχιάσει. «Το ξέρω ότι μπορεί να είσαι ταραγμένη τώρα. Θα σου τα πω όλα από την αρχή. Όλα έχουν μια εξήγηση, που σου την χρωστούσαμε εδώ και πολλά χρόνια, και κατά βάθος χαίρομαι που δεν σου την έδωσε η Ίρια, γιατί δε θέλω ούτε να σκέφτομαι τα ψέματα που θα σου έλεγε».
«Η Ίριδα δε θα μου έλεγε ποτέ ψέματα!» αντέδρασε η Μαργαρίτα.
«Μα ήδη σου είπε, Μαργαρίτα» της απάντησε η Χλόη. «Σου είπε ένα και μάλιστα μεγάλο, από τη στιγμή που γεννήθηκες!»
«Και γιατί να πιστέψω εσένα;» ρώτησε η Μαργαρίτα αποφασιστικά.
Η Χλόη ανασήκωσε τα φρύδια της.
«Δεν το βρίσκεις ύποπτο που η Ίρια δεν σου μίλησε ποτέ για τον πατέρα σου;» ρώτησε. «Δεν το βρίσκεις ύποπτο που, αν υπολογίσεις τις ηλικίες, ήταν μόλις δεκαοχτώ ετών όταν υποθετικά σε γέννησε; Δεν σου κάνει εντύπωση που, ενώ εκείνη δεν έχει δυνάμεις, εσύ έχεις; Από πού τις κληρονόμησες; Γιατί σε διαβεβαιώ ότι δεν προήλθαν από τη γιαγιά σου, όπως σου είπε η αδερφή μου!»

Η κοκκινομάλλα δεν απάντησε τίποτα. Την είχε αποστομώσει. Όλες αυτές ήταν ακριβώς οι αμφιβολίες που την έτρωγαν τόσα χρόνια, αυτές για τις οποίες δεν είχε βρει ποτέ της απάντηση. Το μέσα της κλονίστηκε. Κι αν η Χλόη τελικά είχε δίκιο;
Ξεροκατάπιε.
«Αν...» κατάφερε να πει μετά από πολλή προσπάθεια. «Αν όντως είσαι η...η μητέρα μου, έχεις εσύ για όλα αυτά μία απάντηση; Ποια είναι αυτή η ολόκληρη ιστορία που είπες ότι θα μου έλεγες;»
«Αν μου υποσχεθείς πως θα καθίσεις εδώ, μαζί μου, και δεν θα τρέξεις πριν την ακούσεις ολόκληρη» είπε η Χλόη σοβαρά, κι η Μαργαρίτα διέκρινε για μια στιγμή τον Νάρκισσο να τριγυρνάει μακριά ανάμεσα στις σκιές, σημάδι πως δεν την είχε αφήσει από τα μάτια του. Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά, και η Χλόη της χαμογέλασε ικανοποιημένη. Με ένα νεύμα του κεφαλιού της μονάχα, έκανε το δέντρο πίσω από τη Μαργαρίτα να απλώσει μπροστά μια παχουλή ρίζα, σαν κάθισμα για την νεαρή κοπέλα. Εκείνη το αποδέχτηκε διστακτικά, και η Χλόη, εμφανίζοντας από το χώμα άλλο ένα δέντρο ίδιο με της Μαργαρίτας, κάθισε κι εκείνη στις ρίζες του απέναντί της.